Zamek Montjuïc
| Zamek Montjuïc | ||||
.jpg) Rów przy wejściu do zamku Montjuïc | ||||
| Okres lub styl | Architektura wojskowa | |||
|---|---|---|---|---|
| Rozpoczęcie budowy | 1640 | |||
| Koniec budowy | 1779 | |||
| Początkowe miejsce docelowe | Fortyfikacja | |||
| Aktualny właściciel | Miasto Barcelona | |||
| Bieżące miejsce docelowe | Międzynarodowe Centrum Pokoju | |||
| Stronie internetowej | www.bcn.cat/castelldemontjuic | |||
| Informacje kontaktowe | 41 ° 21 ′ 48 ″ na północ, 2 ° 09 ′ 58 ″ na wschód | |||
| Kraj | Hiszpania | |||
| Wspólnota autonomiczna | Katalonia | |||
| Miasto | Barcelona | |||
Geolokalizacja na mapie: Hiszpania
| ||||
Zamek Montjuic jest fortecą z widokiem na miasto Barcelona ze wzgórza Montjuic 170 metrów. Po hiszpańskiej wojnie domowej został przekształcony w muzeum wojskowe . Zamek przekształca się w międzynarodowe centrum pokoju.
Przeszłość
Zainstalowano średniowieczną wieżę sygnalizacyjną przeznaczoną do rozpowszechniania informacji, aby sygnalizować okręty wojenne. Była to pierwsza konstrukcja założona na południowo-zachodnim szczycie Barcelony. Miejsce to nazywa się Mons Judaicus , łacińska góra żydowska , dwa źródła tej dominującej nazwy: z jednej strony było to miejsce, w którym społeczność żydowska w Barcelonie pochowała swój lud, z drugiej strony przez zepsucie łacińskiego Mons Jovicus , góra Jowisza .
Historia
W 1640 r. , Podczas Wojny Żniwiarzy , katalońskiego powstania przeciwko Filipowi IV , na wzgórzu Montjuïc zbudowano pierwszą w ciągu trzydziestu dni fortyfikację. Jest to czworobok ziemi pokryty kamieniami. Ta tymczasowa konstrukcja będzie chronić oddziały szturmowe Kastylii do Pedro Fajardo de Zúñiga y Requesens ,26 stycznia 1641podczas bitwy o Montjuïc .
Ten pierwszy fort stał się w 1652 roku własnością królewską. W 1694 roku został przekształcony w zamek. Zajmuje całą płaską część szczytu wzgórza i ma 3 bulwary od strony lądu i linię ochronną skierowaną w stronę morza, prymitywny fort stanowi tylko małe pomieszczenie wewnątrz nowego.
Podczas wojny o sukcesję hiszpańską (1705-1714) zamek spadł w ręce Karola Mordaunt , Pana Peterborough w17 września 1705. Jest to jeden z czynników, który wyjaśnia zmobilizowanie Katalończyków do sprawy arcyksięcia Karola Austrii.
Zamek został odzyskany podczas oblężenia Barcelony w 1706 roku przez Filipa V Hiszpanii, pomimo oporu Arthura Chichestera , lorda Donegala, który oparł się 700 czerwonymi hełmami .
W 1751 roku inżynier wojskowy Juan Martín Cermeño otrzymał zlecenie przebudowy twierdzy na wzór cytadel w kształcie gwiazdy Vaubana, co zaowocowało w szczególności wykopaniem szerokiego rowu obwodowego i budową dodatkowych konstrukcji obronnych. zniszczenie starego ziemnego fortu i dodanie cystern. W ten sposób przyjął wygląd, jaki posiada dzisiaj. W latach 1779-1799 podjęto nowe prace, aby pomieścić dwa razy większy garnizon. W ten sposób wyposażono kuchnie zdolne do wyżywienia 3000 żołnierzy i zainstalowano ponad 120 dział.
W 1808 r. Został zajęty przez wojska francuskie pułkownika napoleońskiego Pietro Florestiego .
3 grudnia 1842 roku generał Espartero zbombardował miasto z zamku Monjuïc, aby stłumić popularne bunty. Podobnie w 1843 r., Kiedy miasto zostało zestrzelone od 7 września do 10 listopada, oficjalnie powodując 335 zabitych, 354 ciężko rannych, widząc 40 000 mieszkańców Barcelony uciekających bez schronienia lub terroryzowanych. W 1856 roku na rozkaz generała Zapatero, noszący sugestywny przydomek Tygrys z Barcelony , ponownie trafił pod ostrzał z baterii Montjuic, Ciutadella i Drassanes . Tym razem stłumienie puczu, który wyparł postępowców z rządu, pozostawiło ponad 400 zabitych i rozległe szkody materialne. Od 1893 do 1922 r. Po atakach, rewoltach i zamieszkach w mieście nastąpiły masowe więzienia, arbitralne zatrzymania i egzekucje doraźne w otoczeniu cytadeli i jej okolic, co wywołało wielką nieufność wśród ludności cywilnej. vis ten „przeklęty zamek” , trwający niemal do czasów współczesnych. Joseph Kessel pisał o zamku Montjuïc: „ta twierdza jest dla Barcelony tym, czym Bastylia dla Paryża…” . Republikanie federalni, anarchiści, związkowcy, intelektualiści, falangiści, rebelianci i antyfaszystowscy dysydenci mieszkali tam przez mniej lub bardziej długie aresztowania i ponosili egzekucje w tej fortecy. I tak podczas agitacji robotniczych, które odbijały się echem od Komuny Paryskiej , uwięziono liderów ruchu społecznego, takich jak Gaspar Sentiñón, dyrektor gazety La Federacion , czy Climent Bové , prezes Federacji Trzech Klas Paryża .
W czasie wojny domowej służył jako więzienie wojskowe i polityczne, teatr procesów i egzekucji, z których jedna jest naznaczona znakiem hańby: aresztowany przez niemiecką policję w La Baule w okupowanej Francji 13 sierpnia 1940 r. Prezydent Generalitat de Catalunya , Lluis Companys, został przeniesiony do Madrytu, a następnie na Montjuic, gdzie po najbardziej doraźnej naradzie wojennej został skazany i rozstrzelany 15 października w rowie kurtyny Santa Eulàlia . Monolit postawiony w miejscu jego pamięci przypomina to miejsce cierpienia.
Zamek został następnie przekształcony w więzienie wojskowe przez siły Franco do 1960 r. Częściowo przekazany 6 maja 1960 r. Barcelonie pod nadzorem wojska, w 1963 r. Został przeznaczony na muzeum wojskowe zainaugurowane przez generała Franco. Po całkowitym przekazaniu tego miejsca miastu Barcelonie w 2007 r., Rozpoczęto przebudowę, która doprowadziła do usunięcia pomnika konnego Franco w 2008 r., Który znajdował się na Place d'Armes, zamknięcie muzeum wojskowego w 2009 r. oraz dalszą reformę tego miejsca jako Międzynarodowego Centrum Pokoju.
Stanowisko ma teraz część baterii w dobrym stanie: cztery 152-milimetrowe działa artylerii przybrzeżnej typu Vickers skierowane w stronę morza i portu oraz cztery 305-milimetrowe haubice typu De Bange zwrócone w stronę punktów dostępu do fortu i Miasto.
Uwagi i odniesienia
- www.ejercito.mde.es.
- Winston Churchill , Marlborough: jego życie i czasy , część 2, strony 75-76 (w)
- Bensimon, Fabrice , Deluermoz, Quentin i Moisand, Jeanne, 1978- , „Powstańcie nieszczęsni z ziemi”: Pierwsza Międzynarodówka w perspektywie globalnej ( ISBN 978-90-04-33546-2 , 90-04- 33546 -3 i 90-04-33545-5 , OCLC 1021055979 , czytaj online ) , s. 228