Central de Trabajadores de la Argentina (CTA - Central Pracowników Argentyny) jest argentyńskie Konfederacja Związków Zawodowych powstała w 1991 roku jako split z argentyńskiej CGT na postawę przyjąć vis-à-vis rządu Carlos Menem. Na jej czele stoi społeczno-chrześcijańska i peronistyczna większość, z licznymi mniejszościami trockistowskimi i komunistycznymi. Deklaruje niezależność od partii politycznych. Ma około 1,5 miliona członków i 8 000 mężów zaufania. Jest stowarzyszona z Międzynarodową Konfederacją Związków Zawodowych , Koordynacją Centrów Związków Zawodowych Południowego Stożka i Konfederacją Związków Zawodowych Pracowników Ameryk . W 2011 roku związki bliskie kirchneryzmowi zjednoczyły się w nurcie CTA of Workers, który ostatecznie chciał zjednoczenia z CGT . Większość członków związku organizuje się w Autonomicznym CTA.
17 grudnia 1991 r. Sektory związkowe najbardziej przeciwne rządowi Menema spotkały się w tak zwanym „ Encuentro de Burzaco ”. Setka przedstawicieli różnych związków spotkała się, aby ożywić związkowców w obliczu kryzysu i przekształcić „złość w nadzieję”. Podczas tego spotkania zaproponowano trzy podstawowe osie: ponowne odkrycie tożsamości klasy robotniczej, obrona autonomii organizacji przed partiami i państwem oraz prowadzenie polityki wobec pracowników, którzy stracili pracę.
14 listopada 1992 r. W Parque Sarmiento (CABA) zwołano „Kongres pracowników argentyńskich” (od którego pochodzi akronim CTA). Na początku CTA składała się głównie z organizacji związkowych zrzeszających pracowników sektora publicznego, wcześniej spoza Generalnej Konfederacji Pracy (CGT), następnie dołączyły do niego różne związki z sektora prywatnego. Najważniejszą nowością była możliwość bezpośredniego członkostwa pracowników bez związków zawodowych. Są to osoby, które pracują, pracowały lub szukają pracy. Na VII Krajowym Kongresie Delegatów, po zmianie statutu, zmieniono jego nazwę na Central de Trabajadores de la Argentina .
Sekretarzem generalnym CTA od urodzenia w 2006 r. Był urzędnik Víctor De Gennaro . Hugo Yasky , sekretarz generalny Centralnej Kształcenia Pracowników Republiki Argentyńskiej (CTERA) i członek Frontu zwycięstwie z Christina Kirchner przejął aż do roku 2010. W wyniku nieprawidłowości w wyborach jako nowy sekretarz generalny termin Yasky był wydłużony, powodując tarcie prowadzące do rozdzielenia na dwie konfederacje przy użyciu akronimu CTA. CTA de los Trabajadores , wokół związków edukacji i Yasky i CTA Autónoma , którego sekretarz generalny jest urzędnikiem Pablo Micheli .
W grudniu 2016 r. Sektor Autonomicznego CTA oddzielił się od reszty ze względu na różnice w sposobie, w jaki Micheli zarządzał konfederacją, krytykując, że „przez 9 miesięcy nie zwoływano plenarnego”. Sektorowi temu udało się w maju 2019 roku wyeliminować Micheli z kierownictwa związku na mocy decyzji sądu, co pozwoliło na wybór nowego sekretarza generalnego Ricardo Peidro.
Ze swojej strony robotnicze CTA, kierowane przez Hugo Yasky'ego, we współpracy z sektorem pozostało lojalne wobec Micheli, który w 2019 roku na posiedzeniu plenarnym określił, że wkrótce zintegruje swoje frakcje CTA z CGT.
Ze względu na przepisy prawa pracy w Argentynie CTA nie ma reprezentacji związkowej, a jedynie rejestrację związków zawodowych iz tego powodu konfederacja przedstawiała różne wnioski o interwencję przed Międzynarodową Organizacją Pracy (MOP) i innymi organizacjami międzynarodowymi, które wielokrotnie zwracały się o rząd Argentyny zmienił ustawę 23 551 (o stowarzyszeniach zawodowych), dostosowując ją do traktatów międzynarodowych zawartych w ostatniej reformie konstytucji tego kraju (1994).
Jedną z głównych cech strukturalnych statutu CTA, w przeciwieństwie do CGT, jest możliwość bezpośredniego zrzeszenia pracowników w Centrale, bez konieczności rejestracji związku w sektorze, w którym pracują, w CTA. Ponadto umożliwia również przynależność pracowników poza ich status w momencie przystąpienia, umożliwiając włączenie pracowników czynnych, biernych (na emeryturze) i bezrobotnych.
Kolejną różnicą stworzoną przez statut CTA jest bezpośredni i tajny wybór wszystkich stanowisk kierowniczych w organizacji, od szczebla krajowego do szczebla lokalnego (miejskiego). Podczas gdy w CGT rozkład kosztów operacyjnych jest regulowany między liderami związków, które go tworzą. Podstawową zasadą tej konfederacji jest niezależność od partii politycznych, państwa i pracodawców.