Pas Pichard jest imię, którym jest znany zestaw torów zaprojektowanych przez kantonalnym inżyniera Adrien PICHARD , tworząc pętlę wokół średniowiecznego miasta Lozannie w Szwajcarii , i którego budowa pozwoliła na XIX th century, aby ułatwić „dostęp do miasta i jego skrzyżowanie.
Lozanna jest zbudowana na trzech wzgórzach oddzielonych dolinami dwóch rzek, Louve i Flon , które nadają miastu bardzo nierówny teren. Na początku XIX -go wieku , tworzenie dróg i rozwoju miasta są ograniczone. Jednak ruch był już wtedy duży: w 1835 r. Ponad 100 zaprzęgowych pojazdów przejeżdżało przez miasto dziennie (lub nawet do 500 w zależności od pory roku na rue de Bourg ) przez wąskie i kręte ulice, które musiały pokonywać zakręty. O godz. kąty proste. Inżynier z kantonu Adrien Pichard szukał zatem rozwiązań łączących drogę z Berna do Yverdon, ale zdał sobie sprawę, że topografia miasta uniemożliwia jakąkolwiek poprawę istniejących dróg. Dlatego zaproponował od 1835 roku ominięcie średniowiecznego miasta szeregiem dróg o niskiej elewacji tworzących pętlę, na której połączyłyby się główne szlaki komunikacyjne do Włoch , Francji i Niemiec . Ten pas drogowy, znajdujący się wówczas poza murami miasta, wymagał również budowy dwóch obiektów: mostu nad doliną Flon oraz tunelu pod "Barre", kilkadziesiąt metrów molasowej ostrogi łączącej Signal Hill ze Cité Hill.
Plik 19 grudnia 1836The Wielki Rada ratyfikuje porozumienie między miastem w Lozannie i kantonu . Określa budowę dróg kantonalnych na obrzeżach Lozanny i zachodnim skrzyżowaniu miasta. Prace rozpoczęły się w 1836 r. I zakończyły około 1861 r. Pas można podzielić na cztery sekcje:
Droga z Berna łączy się więc z pasem na poziomie Caroline, przechodząc przez place de l'Ours . Ruch z Francji łączy się z nią przez miejscowość Chauderon oraz z Włoch przez Saint-Pierre / Derrière-Bourg. utworzenie pasa Pichard prowadzi do stworzenia nowych tras dostępu do niego, w szczególności w kierunku Prilly , Cheseaux-sur-Lausanne , Romanel-sur-Lausanne , Morges , Vevey i Moudon .
Rue César-Roux, która łączy Caroline i tunel de la Barre .
Rue des Terreaux, która łączy Place Bel-Air i Place Chauderon .
Place Saint-François i Benjamin Constant Avenue dzieje się na drugim miejscu w kierunku św.
Pichard śledzi pierwsze lata istnienia witryny, ale chory umiera w trakcie pracy 25 lipca 1841. Po jego śmierci, jego zastępca William Fraisse zastąpił go na stanowisku inżyniera kantonu. Ukończenie mostu powierzono architektowi Henri Perregaux ; był czynny w 1844 r. Ten poziomy most, który zaplanował Pichard i dla którego sporządził plany, przecinając dolinę Flon między miejscem Bel-Air a miejscem Saint-François , na kilka lat nosił swoją nazwę, zanim został przemianowany na Grand -Pont kilka lat później.
Barre tunel był kopany między 1851 i 1855 roku przez inżyniera Victor Dériaz i architekt Georges Krieg który przejął stery projektu po śmierci PICHARD w 1841 roku.
Tunel Barre.
Grand-Pont około 1885 roku.
Le Grand-Pont w 2009 roku.