Niekaralności jest plik z listą karnych przekonań danej osoby, a także udostępnione do władzy publicznej. Zarówno pod względem sposobu zarządzania, jak i treści, cechy rejestru karnego mogą się znacznie różnić w poszczególnych krajach.
Pierwszy rejestr karny pojawił się w XIX wieku we Francji za inspiracją Arnoulda Bonneville de Marsangy .
Każdy może zażądać wyciągu z własnego rejestru karnego w okienku „Ludność” w urzędzie miasta za okazaniem dowodu osobistego. Pobierany jest podatek. W Belgii dokument ten nazywa się lub był w przeszłości nazywany „Świadectwem dobrego życia i moralności”.
Zgodnie z prawem kanadyjskim, rejestr karny jest prowadzony przez Królewską Kanadyjską Policję Konną w odniesieniu do osób, które zostały oskarżone o popełnienie przestępstwa. Zawiera listę zarzutów i wyroków skazujących sprawcy. Skazany, który poddał się rehabilitacji, może złożyć wniosek o zawieszenie w rejestrze karnym na podstawie ustawy o rejestrach karnych, RSC 1985, c. C-47.
Rejestr karny we Francji sięga czasów Drugiej Republiki . Obecnie rejestr karny - którego oficjalna nazwa to automatyczny krajowy rejestr karny - to skomputeryzowane akta prowadzone przez ośrodek przetwarzania danych znajdujący się w Nantes od 1966 r. I podlegające Ministrowi Sprawiedliwości; rejestr karny podlega kodeksowi postępowania karnego .
Zasada niekaralności została ustanowiona w tytule 6 szwajcarskiego kodeksu karnego . Jej celem jest między innymi zapewnienie toku postępowania karnego, wykonania wyroków i środków, sprawdzenie prawidłowości integracji osoby w trakcie procesu naturalizacji , zebranie statystyk w sprawach karnych czy wykluczenie osoby ze służby cywilnej czy wojsko .