Carmosine

Carmosine
Carmosine (sopran), figurka do Carmosina akt 1 (1888).
Autor	Alfred de Musset
Uprzejmy	komedia
Nb. dzieje	3
Data napisania	1850
Orginalna wersja
Oryginalny język	Francuski
Oryginalny wydawca	Stolarz, wydawca książek
Miejsce oryginalnej publikacji	Paryż
Pierwotna data wydania	1865
Data utworzenia	22 października 1865
Miejsce powstania	Odeon

Carmosine to komedia w trzech aktach i w prozie przez Alfreda de Musset , miał premierę w Théâtre de l'Odéon w dniu 22 października 1865 r .

Postacie

• Piotr z Aragonii, król Sycylii
• Mistrz Bernard, doktorze
• Lady Passover, żona mistrza Bernarda
• Carmosine, ich córka
• Minuccio, trubadur
• Perillo, młody prawnik
• Ser Vespasiano, rycerz fortuny
• Oficer pałacowy
• Michel, sługa w Maître Bernard.
• Królowa Konstancja, żona króla Piotra
• Strony, giermkowie, druhny, wyznawcy królowej

streszczenie

Akt I

• Scena I: W swoim domu w Palermo mistrz Bernard, lekarz, rozmawia ze swoją żoną Lady Paque o chorobie ich córki Carmosine. Dame Paque mówi mistrzowi Bernardowi, że wszystkie przygotowywane przez niego lekarstwa są bezużyteczne. Uważa, że ​​jest zakochana w ser Vespasiano i dlatego postanawia zaprosić go na obiad. Wychodzą.
• Scena II: Wejdź do Perillo. Właśnie wrócił z sześcioletnich studiów w Padwie. Jest zdziwiony, że nikogo nie znalazł. Martwi się, że Carmosine o nim zapomniała, chociaż jest jego narzeczoną i że mistrz Bernard obiecał mu, że zostanie jego żoną.
• Scena III: Wchodzi mistrz Bernard, który oznajmia mu, że Carmosine jest chora i nie wie, jak ją wyleczyć. Perillo martwi się o nią. Mistrz Bernard potwierdza mu, że nadal chce mu podać rękę.
• Scena IV: Wchodzi Lady Paque, która ogłasza, że ​​Carmosine czuje się lepiej i chce iść do ogrodu. Perillo chowa się za gobelinem, żeby zobaczyć, jak przechodzi. Wychodzi, aby przygotować miejsce do siedzenia w ogrodzie.
• Scena V: Wejdź do Carmosine, szczęśliwa. Marzyła o Perillo. Jego ojciec mówi mu, że jest w mieście. Martwi się tą wiadomością, ponieważ nie chce go więcej widzieć. Perillo wychodzi, nie będąc widzianym przez Carmosine, która mdleje, gdy nalega na nią mistrz Bernard.
• Scena VI: Wejście Lady Paque, która budzi Carmosine i mówi jej, że ser Vespasiano został zaproszony na obiad. Czuje się wystarczająco silna, żeby jeść.
• Scena VII: Ser Vespasiano je z rodziną, a Carmosine unika jego wzroku. Wydaje się, że ją lubi. Słysząc śpiewającego na ulicy trubadura Minuccio, prosi ojca, żeby go wychował. Robi to z przyjemnością: bardzo ceni Minuccio.
• Scena VIII: Minuccio prosi Carmosine o uśmiech i schlebia jej urodę. Mistrz Bernard otrzymuje list od Perillo. Carmosine czyta ją pomimo odmowy ojca. Dowiaduje się, że był schowany za gobelinem i wie, że już go nie kocha. Prosi o prywatną rozmowę z Minuccio i oznajmia ser Vespasiano, że nie chce się ożenić.
• Scena IX: Carmosine zostaje sam na sam z Minuccio, zwierza mu się, że kocha króla i prosi, by ją o tym poinformował. Minuccio przysięga, że ​​poinformuje go o tym w ciągu trzech dni i utrzyma to w tajemnicy.

Akt II

• Scena I: W pokoju królewskiego pałacu Perillo czeka, aż coś mu powie, przechodząc obok.
• Scena II: Wchodzi Minuccio, który próbuje pisać wiersze, ale nie ma papieru; prosi Perillo o coś, o czym mógłby pisać. Perillo rozpoznaje Minuccio, który opiekował się nim, gdy był mały. Perillo mówi mu, że chce zaciągnąć się do armii Neapolu. Minuccio, który wie, dlaczego jest zdesperowany, radzi mu poczekać kilka dni, aby dokładnie przemyśleć ten wybór. Perillo posłuchuje jego rady i prosi go, aby powiedział coś mistrzowi Bernardowi, gdy go zobaczy następnym razem, ale ser Vespasiano wchodzi, zanim będzie mógł powiedzieć mu, co to jest.
• Scena III: Ser Vespasiano wyjaśnia Minuccio, że chce poślubić Carmosine, ponieważ król obiecał mu ziemię na dzień ślubu. Mówi Minuccio, że chociaż ten brał udział w wydarzeniach poprzedniego dnia, o przybyciu listu Perillo. Ser Vespasiano jest zmartwiony, ponieważ Carmosine gardził jego zalotami, mówiąc królowi, że jego małżeństwo jest na dobrej drodze. Kiedy ser Vespasiano odchodzi, Perillo lamentuje, że Carmosine kazał innym przeczytać jego list rozpaczy.
• Scena IV: Oficer pałacowy ogłasza przybycie króla. Ser Vespasiano mówi Minuccio, że powie królowi o swoim małżeństwie.
• Scena V: Wejście króla i królowej. Jest zły. Pyta Perillo, co go sprowadza. Perillo mówi, że chce wstąpić do wojska. Król namawia go, aby podał mu swoje powody: nie chce, aby ludzie angażowali się z powodu bólu serca. Perillo odmawia, wspierany przez królową, która szanuje go za to, że nie chciał wyjawić swojej tajemnicy. Król w końcu go zatrudnił. Perillo wycofuje się.
• Scena VI: Król i jego żona posyłają Minuccio, aby zaśpiewał. Król otrzymuje notatkę, którą czyta. Vespasiano próbuje wtrącić się do dyskusji, aby móc porozmawiać o swoim małżeństwie. Minuccio rozwiązuje zagadki dla Vespasiano i kamerzystów królowej, którzy za każdym razem wygrywają. Ser Vespasiano odchodzi, ponieważ nie ma mowy o jego małżeństwie.
• Scena VII: Minuccio śpiewa romans napisany przez młodą dziewczynę. Opowiada historię Carmosine i Perillo bez podawania imienia. Królowa daje swój pierścionek Minuccio, aby ten dał go tej młodej dziewczynie. Król chce wiedzieć, kto to jest. Minuccio prosi innych, aby wyszli, ponieważ przysiągł, że nie powie nikomu poza królem. Jednak pozwala królowej zostać, ponieważ w pełni jej ufa. Wychodzi z własnej woli, nie chce wiedzieć, czego nie powinna się nauczyć. Minuccio ujawnia, że ​​to Carmosine i Perillo chcą się teraz zabić. Mówi jej również, że Carmosine ją kocha. Król odpowiada, że ​​chce się z nią zobaczyć i tę historię należy opowiedzieć królowej.

Akt III

• Scena I: W ogrodzie mistrza Bernarda Minuccio śpiewa romans Carmosine mistrzowi Bernardowi, Perillo i Carmosine. Ci dwaj ostatni go lubią, podczas gdy mistrz Bernard go nie lubi. Perillo wygląda na smutnego. Carmosine przeprasza go za swoje zachowanie poprzedniego dnia: była chora i cierpiała.
• Scena II: Przełęcz ser Vespasiano rozmawiający z Lady Paque o jej małżeństwie z Carmosine i jej posagu. Carmosine. kto tego nie lubi, wyjeżdża z Perillo.
• Scena III: Mistrz Bernard próbuje dowiedzieć się od Minuccio tajemnicy, którą zdradził mu Carmosine i zwierza mu się, że widział, jak Carmosine pisał w nocy. Odchodzą, gdy widzą wracających ser Vespasiano i Lady Passover.
• Scena IV: Ta ostatnia zakończyła wysokość posagu. Szczęśliwy, ser Vespasiano idzie do tabellionu. Dame Paque wchodzi do domu.
• Scena V: Kiedy Carmosine jest sama, każe Perillo zaopiekować się mistrzem Bernardem, gdyby umarła. Perillo. kto nie rozumie przyczyn tego wniosku, chce ją przekonać, aby tego nie robiła. Wskazuje mu miejsce, do którego ma się udać, aby przeczytać ukrytą przez nią gazetę.
• Scena VI: Sam Carmosine jest szczęśliwa, ponieważ Minuccio powiedział jej, że król wie wszystko. Całuje pierścionek, który chce zabrać do grobu. Dzwonimy. Na zewnątrz są dwie zawoalowane kobiety. Otwiera je.
• Scena VII: Pytamy, czy jest tam Mistrz Bernard. Widząc Carmosine, mówi, że chce z nią porozmawiać.
• Scena VIII: To królowa, ale Carmosine jej nie rozpoznaje. Królowa przedstawia się jako krewna Perillo i prosi ją o chwilę alimentów, które Carmosine akceptuje. Mistrz Bernard widzi Carmosine i kobietę, Minuccio zabiera ją. Królowa sprytnie kwestionuje ją, twierdząc, że ma przyjaciela z podobnym stanem i w końcu zdaje sobie sprawę, że Carmosine może pokochać Perillo, jeśli nie pokochała już króla. Kiedy Carmosine zdaje sobie sprawę, z kim ma do czynienia, wstydzi się, że rozmawiała na równi ze swoją królową i że ta wie, że kocha swojego męża. Myśli, że Minuccio ją zdradził. Królowa uspokaja ją, mówiąc jej, że to król jej to powiedział. Mówi mu również, że król chce, żeby wyzdrowiała, była szczęśliwa i odzyskała odwagę, ale także poślubiła Perillo. Król szanuje ją i chce, żeby żyła, więc będzie druhną królowej, aby móc codziennie spotykać się z królem. Słyszymy trąbki brzmiące o wyjściu króla.
• Scena IX: Wchodzą Minuccio, Ser Vespasiano, Lady Paque, Mistrz Bernard i Król z Perillo obok niego. Ser Vespasiano jest przekonany, że przybył, aby załatwić własne małżeństwo z Carmosine. Król ogłasza, że ​​chce, aby została wyleczona, że ​​da jej za żonę Perillo i że będzie nosił jej kolory. Całuje ją w czoło.

Francuskie adaptacje

• 1926  : reżyseria Pierre Fresnay , Comédie Française
• 1938  : reżyseria Jean Debucourt , Comédie Française
• 1980  : reżyseria Henri Demay, Salle Valhubert

Uwagi i odniesienia

1. „  Alfred de Musset's Carmosine  ” w Libre Théâtre
2. Jules Lemaître, „  Alfred de Musset. Théâtre de l'Oeuvre: Carmosine, komedia w trzech aktach Alfreda de Musseta  ”, Impressionnde théâtre, seria dziewiąta ,1896( czytaj online )
3. Alfred de Musset i Maurice Rat (Chronologia, przedmowa i przypis), Musset, Théâtre 2 , Garnier Flammarion, 384  str. , s.  249, przedmowa Carmosine
4. Alfred de Musset, "  Carmosine  " , o teatrze klasycznym
5. Alfred de Musset, Teatr Alfreda de Musseta. Tom IV, Drzwi muszą być otwarte lub zamknięte, Louison, nie możemy myśleć o wszystkim, Bettine, Carmosine ,1891, 371,  str. ( czytaj online ) , s.  250-364
6. „  Carmosine  ” w Les Archives du Spectacle
7. „  Show: Carmosine  ” , na Data Bnf
8. „  Carmosine  ” w Les Archives du Spectacle
9. „  Show: Carmosine  ” , na Data Bnf