| Narodziny |
1819 Heidelberg |
|---|---|
| Śmierć |
1914 Stuttgart |
| Narodowość | Badois |
| Zajęcia | Malarz , ilustrator |
| Mistrz | Charles Gleyre |
| Miejsce pracy | Stany Zjednoczone (1860-1867) |
Carl Happel (czasami pisany jako Karl Happel ), urodzony dnia2 sierpnia 1819w Heidelbergu i zmarł dalej7 marca 1914w Stuttgarcie jest malarzem z Baden, który zrobił karierę najpierw jako malarz gatunkowy, a następnie we Francji w Belle Époque jako ilustrator pod pseudonimem „ Carl-Hap ”. Zupełnie nieznany, jego „kariera rysownika ” została odkryta długo po jego śmierci.
Czynny do 1913, Carl Happel obejmował wszystkie główne style w XIX th romantyzm wieku, malarstwa rodzajowego i krajobrazu, Początki impresjonizmu , a wreszcie New Art of Gay Paryżu . Ten „plastikowy potwór” przez długi czas pozostawiał z niedowierzaniem rzadkich biografów, którzy pochylali się nad jego paletą; wierzyli, że zginął najpierw w 1867, potem w 1909 itd., nie podejrzewając nigdy natury ostatnich dwudziestu lat jego istnienia.
Carl jest synem Anny Evy Müller i Johanna Heinricha Happela, bogatego farbiarza z Heidelbergu . Ma młodszego brata, J. Theodora Happela (1823-1909), który rozwinął interes ojca i został dożywotnikiem, gromadząc kolekcję dzieł, które podarował swojemu rodzinnemu miastu.
Carl najpierw otrzymał bardzo klasyczne wykształcenie w pracowni Jakoba Götzenbergera prawdopodobnie w Manheim na początku lat czterdziestych XIX w. Następnie wyjechał do Rzymu , odbywając par excellence romantyczną podróż , znajdując nawet pracę w Wiecznym Mieście .
Zamiast wracać do Niemiec, przejechał przez Francję i zdecydował się w latach 1847–1850 odbyć staż w Paryżu, uczęszczając na warsztaty artystów wykładających w Szkole Sztuk Pięknych, m.in. malarza historycznego Paula Delaroche, a następnie Charlesa Gleyre'a . Wyszkolony przez uczniów Delacroix Carl szybko zaprzyjaźnił się ze Spitzwegiem ( niegdyś rysownikiem), który, podobnie jak on, przemierzał pieszo cały region Paryża. Para przyjaciół w końcu wraca do Niemiec, do Monachium : Happer jest wtedy bardzo aktywny w tym, co stanie się ruchem biedermeierskim .
W 1860 roku, podczas gdy Spitzweg stopniowo rezygnował z podróży, Carl postanowił spróbować szczęścia w Stanach Zjednoczonych, gdzie pozostał do 1867 roku, uwieczniając krajobrazy rozległych otwartych przestrzeni i portrety rdzennych Amerykanów , stając się niewątpliwie jednym z pierwszych niemieckich malarzy, którzy przeszli na drugą stronę. amerykański Zachód. Następnie wrócił do Monachium, gdzie mieszkał przez kilka lat.
W 1898 r. Przekazał za pośrednictwem swojej rodziny ważną darowiznę finansową „na polowanie na gwiazdy”, przeznaczoną na budowę przyszłego obserwatorium astronomicznego Königstuhl położonego w pobliżu Heidelbergu. W 1905 roku Max Wolf odkrył asteroidę 578RZ, którą na jego cześć nazwano „Happelia”. W 1957 roku część kampusu Uniwersytetu w Heidelbergu poświęcona astronomii została przemianowana na „Happel-Laboratorium für Strahlenmessung”.
Druga część życia Appela została odkryta dopiero niedawno i jest bardzo zaskakująca: niewątpliwie zmęczony ograniczaniem się do malarstwa gatunkowego i poczuciem zagrożenia nudą, którą obiecało mu życie dożywotnika (rodzice zostawili mu wielką fortunę), Carl przeniósł się do Paryża pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku w dzielnicy Montmartre , gdzie obecnie nazywa siebie „Carl Hap”, przynajmniej tak podpisuje wszystkie swoje prace: najpierw plakaty, a potem przede wszystkim rysunki erotyczne, satyryczne i polityczne, najpierw na zlecenie recenzji La Caricature (od 1892), następnie Rodolphe Salis publikuje ją, poza reżyserowaniem kabaretu Le Chat noir , w swoim tytułowym periodyku (1894). Podpisuje dla La Vie parisienne , Le Rire , Fin de Siècle , Le Monde comique , Beautés de Paris , Le Frou-frou i wreszcie L'Assiette aueurre, gdzie koordynuje specjalny numer dotyczący „ taksometru ”!
W 1909 roku, po śmierci brata, udało mu się uwierzyć, że zapisał swoje obrazy i rysunki miastu Heidelberg. Następnie wrócił, aby umrzeć po cichu w Stuttgarcie, gdzie w wieku 94 lat miał taką elegancję, że zniknął na kilka miesięcy przed Wielkim Sklepem Rzeźniczym .
Jego grób znajduje się na cmentarzu Bergfriedhof w Heidelbergu.