Kanał przyuszny lub kanał przyuszny Stenon lub kanał przyuszny według terminologii anatomicznej to kanał wydalniczy śliny wytwarzany przez śliniankę przyuszną o długości około 4 cm i średnicy 3 mm.
Jest to opisane z XVII -tego wieku. Jest to pierwsze anatomiczne odkrycie Nicolasa Sténona , wówczas studenta Uniwersytetu w Leyden wKwiecień 1660, poprzez wypreparowanie owczej głowy.
Powstaje z gruczołu przez połączenie dwóch korzeni, zanim wydostanie się z jego przedniej granicy. Przechodzi przez zewnętrzną krawędź mięśnia żucia lub żwacza , a następnie genialny region przechodzący przed kulą Bichata, a następnie w końcu przechodzi przez mięsień buccinator . Kończy się otwarciem do jamy ustnej naprzeciwko szyjki górnego pierwszego lub drugiego zęba trzonowego .
Kanał otwiera się do jamy ustnej przez otwór w górnej części niewielkiej wypukłości w błonie śluzowej policzka: „brodawki przewodu przyusznego”. Dlatego znajduje się pośrodku na zstępującej gałęzi żuchwy.
Obecność białawych granulek wokół brodawki przewodu przyusznego jest patognomoniczna dla odry: jest to objaw Koplika .