Campini-Caproni CC2
| Campini Caproni | |
 Widok z samolotu. | |
| Budowniczy | Caproni |
|---|---|
| Załoga | 2 (1 pilot + 1 radiooperator) |
| Status | Usunięto z usługi |
| Wymiary | |
| Długość | 12,10 m² |
| Zakres | 14,63 m² |
Campini-Caproni CC2 samolot , znany także po prostu jako Campini-Caproni , to eksperymentalny motorowy zasilany samolot , wyprodukowany na początku 1940 roku przez włoskiego producenta samolot Caproni we współpracy z inżynierem Secondo Campini.
Pierwszy lot odbył się dnia 27 sierpnia 1940 z Mario de Bernardi jako pilotem testowym, test trwał 10 minut.
ten 30 listopada 1941 samolot pilotowany przez Mario de Bernardiego i Giovanniego Pedace przeleciał z lotniska Mediolan Linate na lotnisko Guidonia (Rzym) na dystansie 475 km ze średnią prędkością 209 km/h.
Wyczyn ten nie został uznany za satysfakcjonujący, a także z powodu wojny wstrzymano rozwój samolotu.
Projekt
Opis techniczny
Samolot Campini-Caproni miał konstrukcję w całości z duraluminium z dwumiejscowym kokpitem, w układzie tandem; skrzydło było wspornikowe z odwróconym profilem skrzydła mewy i statecznikami typu klasycznego ze stabilizatorem umieszczonym u nasady płetwy.
Podwozie było w pełni chowanym pojazdem trójkołowym, z głównymi elementami chowanymi na zewnątrz.
Silnik
Silnik zaprojektowany przez inżyniera Campiniego nie był turboodrzutowcem, jaki znamy dzisiaj. Był to z praktycznego punktu widzenia kompleks napędzany konwencjonalnym silnikiem tłokowym Isotta Fraschini L.121 RC.40, który dawał moc około 660 kW (900 KM).
Silnik tłokowy był połączony za pomocą powielacza prędkości ze sprężarką osiową składającą się z trzech wirników, z których każdy zawierał 6 łopatek o regulowanym skoku względem ziemi i trzech stojanów, z których każdy zawierał 15 łopatek z hydraulicznie zmiennym skokiem w locie. Kanał za sprężarką pełnił jednocześnie funkcję komory spalania i dyszy wylotowej (podobnie jak w dopalaczu), z wtryskiwaczami nafty umieszczonymi na pierścieniu stabilizującym płomień. Ekspansja spalin wytworzyła ciąg równy około 750 kg.
Rozwiązanie zastosowane w silniku Campini nawiązuje do tej samej koncepcji, którą zastosował rumuński inżynier Henri Coandă przy budowie swojego samolotu Coandă-1910.
Zachowane urządzenie
Jedna z dwóch kopii Campini-Caproni CC2 jest przechowywana we Włoszech w Muzeum Historycznego Lotnictwa w Vigna di Valle pod Rzymem.