Ramy z gałęzi jest wymienny rama wykonana z drewna lub tworzywa sztucznego umieszczoną w obudowie konstrukcji kolonia żerowania pszczół i w którym beekeeper ustalający węzy (FR) , wspierając w ten sposób budowy pracy pęcherzyków i produkcji plastrów według tych owadów.
Aby uwolnić ramy zablokowane przez propolis , pszczelarz używa amerykańskiego podnośnika do ramek (żelazny instrument z płaską płaszczyzną na tylnej części, aby zeskrobać nadmiar wosku i propolisu podczas czyszczenia) lub więcej szczypiec do podnoszenia ramek. Mocny, który pozwala na przesuwanie szprych o wysokim propolu .
Rozróżniamy ramę korpusu (zwaną także ramką dolną) umieszczoną w dolnej części ula i gdzie znajduje się królowa, lęg i większość rodziny oraz ramkę wzrostu w górnej części ula, w której miód które są gromadzone, są głównie przechowywane.
Jedną z pierwszych ram ruchomych zaprojektował François Huber w swoim ulu z liści w 1792 r. Petro Prokopovych , ukraiński pszczelarz, nauczyciel i badacz, komercyjnie opracował mobilne ramy w 1814 r. zasada przestrzeni pszczół , „przestrzeń pszczół”, zgodnie z którą każda przestrzeń większa niż 10 mm jest blokowana przez pszczoły za pomocą wosku, każda przestrzeń mniejsza niż 6 mm jest blokowana propolisem. W Polsce Jan Dzierżon ustali przestrzeń między dwiema ramkami w ulu oraz wymiary nacięć, które je podtrzymują. Pszczoły nie mają tego odruchu zatykania, gdy odległość między ramami a ścianami jest bliska 8 mm .
Dwa główne ulepszenia pozwalają rzeczywisty rozwój modeli pokrzywka podczas XIX XX wieku: integracja z zasadą przestrzeni pszczoły i odstępy między ramkami do 41 mm (w naturze, to średnio 31 mm na czerwia.
Korpus ula Langstroth z ruchomymi ramkami
Arkusz woskowy na ramie wzniesienia