Cabanière jest tradycyjne nakrycie głowy noszone w zachodniej Francji z początku 19 wieku, aż do okresu międzywojennego . Ewoluował dzięki swoim wymiarom i konsystencji przedniej szyby .
W przedniej szybie z kwadratowym dnem kawałek tektury (pokryty lub nie satyną na dole przedniej szyby) o tym samym kształcie jest wkładany pionowo z tyłu, aby nadać mu sztywność . Płaska przepustka z angielskiego haftu lub koronki , szyfonu lub płótna służy jako visagière na przodzie nakrycia głowy, czyli wokół twarzy. Może być podszyty muślinem. Dół nakrycia głowy z tyłu posiada opadające hafty. Wzory są zawsze kwiatowe. Jedwabny szenil lub warkocz wstążek może ukryć szwy. Cache point jest wykonany z czarnej wstążki, gdy jego właściciel jest w wielkiej żałobie. W tym przypadku nakrycie głowy jest bez sadzonek kwiatowych. Wersja półżałobna jest również z szyfonu lub tiulu bez wzorów i nie ma naszywki. Przez dziesięciolecia miał tendencję do mniejszych rozmiarów. Istniała też prostsza wersja, zwana „lolotką” , do prac rolniczych i polowych.
Czapka ta rozprzestrzeniła się szczególnie w Vendée , najpierw na bagnach Sèvre między Marans , Chaillé-les-Marais i Luçon , a następnie dalej na południe w kierunku Fontenay-le-Comte , Sainte-Hermine , Mareuil-sur-Lay itp.