Bukittinggi

Bukittinggi ( „wysokie wzgórze” w Malajski ) jest drugim co do wielkości miastem w indonezyjskiej prowincji z Zachodniej Sumatry . Liczy 113 326 mieszkańców i zajmuje powierzchnię 25,24  km 2 .

Miasto położone jest na wyżynach kraju Minangkabau , 90  km na północny wschód od Padang , stolicy prowincji, u stóp wulkanów Singgalang (nieaktywnych) i Merapi (nadal aktywnych). Na 930  m npm, miasto ma stosunkowo chłodnym klimacie, przy temperaturach pomiędzy 16,1 ° i 24,9  ° C .

Administracyjnie Bukittinggi ma status kota . Miasto jest podzielone na 3 kecamatan (dzielnice), na których rozmieszczonych jest 5 nagari (tradycyjnych wiosek) pochodzenia.

Historia

W 1825 roku , w środku wojny Padri , Holendrzy założyli Fort de Kock na szczycie wzgórza, nadając mu imię ówczesnego generalnego gubernatora holenderskich Indii Wschodnich , Hendrika Merkus de Kock .

Droga łącząca fort z zachodnim wybrzeżem Sumatry została zbudowana w latach 1833-1841, przechodząc przez wąwóz Anai, aby ułatwić przemieszczanie się wojsk. W 1856 roku Holendrzy stworzyli tam normalną szkołę dla nauczycieli ( kweekschool ), pierwszą na Sumatrze, w ramach polityki edukacji miejscowej ludności. Linia kolejowa została zbudowana od 1891 do 1894 roku, łącząc Bukittinggi z Padang.

Podczas II wojny światowej miasto było siedzibie 25 th japońskiej armii, która okupowanej Sumatry.

Podczas rewolucji indonezyjskiej Bukittinggi gościło " rząd ratunkowy Republiki Indonezji ( Pemerintah Darurat Republik Indonesia lub PDRI) od grudnia 1948 do lipca 1949 r. Wojska holenderskie zajęły miasto podczas drugiej" akcji policyjnej "w grudniu 1948 r., Po przygotowaniach bombardowania, Holendrzy zwracają miasto republice w ramach formalnego przekazania suwerenności w grudniu 1949 r.

Miasto zostało oficjalnie przemianowane na Bukittinggi w 1949 roku.

W lutym 1958 r. Ruch opozycyjny skierowany do rządu centralnego Dżakarty ogłosił w Bukittinggi „rewolucyjny rząd Republiki Indonezji” ( Pemerintah Revolusioner Republik Indonesia lub PRRI ). Miasto zostało przejęte przez wojska rządowe w maju tego samego roku.

Turystyka

Bukittinggi jest popularnym celem europejskich turystów podróżujących z jeziora Toba na północnej Sumatrze do Jawy przez zachodnie wybrzeże Sumatry.

W pobliżu szczególnie można zwiedzić kanion Sianok, jezioro Maninjau i dolinę Harau .

1. (w) Gaudenza Domenig , P Nas i Reimar Schefold, indonezyjskiej Domy: Tradycja i transformacji architektury ludowej , Singapur, National University of Singapore Press,2004, 527  s. ( ISBN  978-9971-6-9292-6 , OCLC  58548434 , LCCN  2004348943 )
2. (w) Freek Colombijn , „  A Moving History of Middle Sumatra, 1600-1870  ” , Modern Asian Studies , vol.  39, n o  1,2005, s.  1-38 ( DOI  10.1017 / S0026749X04001374 )
3. (w) Jan S. Aritonang , Mission Schools in Batakland (Indonezja), 1861-1940 , Leiden (ujednoznacznienie), BRILL,1994379  s. ( ISBN  978-90-04-09967-8 , LCCN  93041413 , prezentacja online )
4. Indra Krishnamurti, „  History of Railways in Indonesia  ” , na keretapi.tripod.com ,9 grudnia 2004(dostęp 3 października 2007 )
5. (w) Audrey Kahin , „  Niektóre wstępne obserwacje dotyczą zachodniej Sumatry podczas rewolucji  ” , Indonezja , t.  18, n o  lip,1974, s.  76-117 ( DOI  10.2307 / 3350695 )
6. (w) Audrey Kahin , Rebellion to Integration: West Sumatra and the Indonezyjska Polity , Amsterdam, Amsterdam University Press,1999, 368  str. kieszonkowe ( ISBN  978-90-5356-395-3 , LCCN  00336253 , prezentacja online )