Brunilde Sismondo Ridgway

Brunilde Sismondo Ridgway Biografia

Narodziny	14 listopada 1929 Chieti
Narodowości	Włoski amerykański
Trening	University of Messina Bryn Mawr College ( doktor filozofii ) (1958)
Zajęcia	Historyk sztuki , archeolog , antropolog , profesor uniwersytetu

Inne informacje

Pracował dla	Bryn Mawr College
Członkiem	Niemiecki Instytut Archeologiczny
Mistrz	Stolarz Rhys
Nagrody	Stypendium Fulbrighta Stypendium Guggenheima (1974) Złoty Medal Instytutu Archeologicznego w Ameryce ( en ) (1988)

Brunilde Sismondo Ridgway (urodzony 1929 w Chieti , Włochy ) jest historykiem sztuki specjalizujący się w starożytnej greckiej rzeźby .

Biografia

Córka włoskiego oficera spędziła dzieciństwo w Etiopii , gdzie stacjonował jej ojciec. Po drugiej wojnie światowej studiowała klasykę na Uniwersytecie w Mesynie, gdzie w 1953 roku uzyskała tytuł laureata - wówczas najwyższego we Włoszech dyplomu uniwersyteckiego - z klasyki. Stypendium od archeologii pozwala mu kontynuować studia w Bryn Mawr College w Pensylwanii , gdzie stał się uczniem Rhys Carpentera . Pod koniec studiów magisterskich wyjechała, aby napisać pracę magisterską o rzeźbie archaicznej w American School w Atenach . Otrzymała doktorat w 1958 roku i wróciła jako nauczycielka do Bryn Mawr, gdzie spędziła większość swojej kariery. W 1977 roku uzyskała katedrę Rhys Carpenter w archeologii klasycznej i orientalnej, którą piastowała aż do przejścia na emeryturę w 1997 roku. W 1988 roku otrzymała złoty medal Amerykańskiego Instytutu Archeologicznego .

Wyszła za mąż w 1958 roku za lekarza Henry'ego W. Ridgwaya, którego imię przyjęła.

Grafika

Brunilde Ridgway podąża śladami swojego mentora, Rhysa Carpentera, zwolennika radykalnego przesłuchania Meisterforschung lub „poszukiwania mistrza”, które ożywiło historię sztuki greckiej od czasów Adolfa Furtwänglera . Chętnie naciskając Carpenter uwagę na rzeźby greckiej, „anonimowy produkt bezosobowego rzemiosła”, uważa, że pojęcie osobowości artystycznej nie pojawić się na Zachodzie przed XV -go  wieku . Zajmuje się również Kopienforschung („badaniami opartymi na kopiach”) Johanna Joachima Winckelmanna , polegającymi na znalezieniu typu posągu w jego rzymskich kopiach, poprzez próbę zidentyfikowania oryginalności rzymskich rzeźbiarzy. Raczej sceptyczna wobec źródeł literackich, trzyma się stylistycznej analizy dzieł.

Uznana za wiarygodność swojej erudycji i stymulujący charakter swoich analiz, była krytykowana, podobnie jak Carpenter, za to, co zostało nazwane „niszczycielskim sceptycyzmem”, „systematycznością”, a nawet rewizjonizmem.

Jego główne prace i pisma to:

• Severe Style in Greek Sculpture , Princeton University Press, 1970.
• Afrodyta z Arles (badanie Wenus z Arles ), w American Journal of Archæology , vol. 80, nr 2 (wiosna 1976), s. 147-154 ° C.
• The Aphrodite of Arles: a Problem of Chronology (badanie Wenus z Arles ), w: Studies in Art History, II, Maryland, 1976 s. 35-42,
• The Archaic Style in Greek Sculpture , Princeton University Press, 1977 (poprawione i rozszerzone wydanie z 1993 r.).
• Fifth Century Styles in Greek Sculpture , Princeton University Press, 1981.
• „Stan badań w sztuce starożytnej” w Art Bulletin , LXVIII (1986), s. 8-23.
• Fourth-Century Styles in Greek Sculpture , University of Wisconsin Press, 1997.
• Rzeźba hellenistyczna I: Style ca. 331-200 pne , University of Wisconsin Press, 1990
• Roman Copies of Greek Sculpture: The Problem of the Originals , University of Michigan Press, 1994
• Hellenistic Sculpture II: The Styles of ca. 200-100 pne , University of Wisconsin Press, 2000
• Hellenistic Sculpture III: The Styles of ca 100-31 BC , University of Wisconsin Press, 2002
• Druga szansa: Greckie studia rzeźbiarskie ponownie , University of Wisconsin Press, Pindar Press, 2004.

Uwagi i odniesienia

1. „… anonimowy produkt bezosobowego rzemiosła. »Stolarz, rzeźba grecka. A Critical Review , University of Chicago Press, 1960, przedmowa.
2. Na przykład Andrew Stewart, sprawozdanie hellenistycznej rzeźby I , Art Biuletynie n O  65 (1983), s. 175.
3. Alain Pasquier , „Exposer Praxitèle”, Praxitèle , katalog wystawy w Luwrze, 23 marca - 18 czerwca 2007, Paryż, 2007, s. 14.
4. Claude Rolley, Greek Sculpture II: The Classical Period , Paryż, 1999, str. 242.
5. Olga Palagia, przedmowa do Personal Styles in Greek Sculpture , Cambridge (Massachusetts), 1998, s. IX.

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • CiNii
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Western Swiss Library Network
  • Watykańska Biblioteka Apostolska
  • Biblioteka Narodowa Australii
  • Norweska baza biblioteczna
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Biblioteka Narodowa Łotwy
  • WorldCat
• (en) Uwaga dotycząca Brunilde S. Ridgwaya w słowniku historyków sztuki