Powłoka Bourne'a
Powłoka Bourne'a
| Opracowany przez | Stephen Bourne |
|---|---|
| Pierwsza wersja | 1977 |
| System operacyjny | Unix |
| Środowisko | Unix |
| Języki | język angielski |
| Rodzaj |
Narzędzie Shell Unix UNIX ( d ) Język programowania Język wiersza poleceń ( d ) |
Bourne shell lub BSH (lub po prostu sh w wielu wersjach UNIX ) jest Unix shell . To jest domyślna powłoka systemu Unix w wersji 7 ; we wcześniejszych wersjach systemu UNIX nazwa sh odnosi się do powłoki Thompsona , aw niektórych aktualnych wersjach do powłoki Korna .
Powłoka Bourne'a została zaprogramowana przez Stephena Bourne'a (stąd nazwa) z AT&T Bell Laboratories i po raz pierwszy pojawiła się w 1977 roku w wersji 7 systemu Unix, która została rozprowadzona na uniwersytety i akademie. Od tamtej pory pozostaje domyślną powłoką dla kont Unix. Plik wykonywalny powłoki Bourne'a lub innej kompatybilnej powłoki znajduje się w lokalizacji /bin/shw większości systemów uniksowych i nadal jest domyślną powłoką dla konta root w wielu implementacjach Uniksa.
Dzięki systemowi lamp łączących wyjście jednego polecenia z wejściem drugiego, pozwala na pisanie złożonych skryptów z prostych poleceń. Ulepszoną wersją tej powłoki jest powłoka Bourne-Again .
Ogólne zasady
Przy projektowaniu powłoki Bourne'a postawiono sobie następujące cele:
- móc używać skryptów powłoki jako filtrów ,
- możliwości programowania, w tym struktur sterujących i zmiennych ,
- mieć kontrolę nad wszystkimi deskryptorami plików do odczytu / zapisu,
- mieć kontrolę nad sygnałami podczas wykonywania skryptów,
- przezwyciężyć ograniczenia długości łańcuchów w interpretacji skryptów powłoki ,
- zracjonalizować i uogólnić mechanizmy adresowania ciągów znaków ( cytowanie łańcuchów ),
- mieć mechanizm środowiska , aby pobrać kontekst podczas uruchamiania skryptu i móc przesłać go do procesów -child bez konieczności uciekania się do jawnych ścieżek.
Funkcje oryginalnej wersji
- Możesz uruchomić skrypt, wpisując nazwę pliku zawierającego skrypt w wierszu poleceń
- Powłoka może być stosowany w tle
- Polecenia mogą działać w trybie synchronicznym lub asynchronicznym
- Obsługa przekierowań we / wy i potoków lub potoku
- udostępnienie zestawu poleceń natywnych dla powłoki
- istnienie struktur kontrolnych , adresowanie pośrednie i pojęcie funkcji .
- zmienne bez typu
- zmienne globalne
- zakaz bezwarunkowej instrukcji rozgałęzienia goto w celu wymuszenia programowania strukturalnego
- Mechanizm podstawienia polecenia ze składni cytaty tylnych : `command`.
- redirect input type paper "tutaj" ze składnią <<do podstawiania argumentów wejściowych w skrypcie.
- pętle for ~ do ~ done, w szczególności metaznak $* do zamiatania argumentów.
- struktura kontrolna case ~ in ~ esac, aby ułatwić sortowanie argumentów polecenia.
- Możliwości rozszerzenia dla testów kontrolnych i porównawczych przepływów wejściowych / wyjściowych.
The Bourne shell był pierwszym wdrożyć deskryptora pliku konwencję 2>zajęcia się przepływ z komunikatem o błędzie , zapewniając tym samym skryptów z mechanizmu dynamicznej obsługi wyjątków .
Stephen Bourne zaimportował do swojej powłoki niektóre aspekty kompilatora Algol 68 C (nad którym pracował na Uniwersytecie Cambridge ) . Są to w szczególności ponowne zastosowania fragmentów kompilatora Algol 68 : klauzule „ ”, „ ” i „ ” (z zamiast ) dla wspólnej składni powłoki Bourne'a w Uniksie . Ponadto (i chociaż wersja 7 powłoki jest napisana w języku C ), Bourne użył kilku makr, aby jego kod źródłowy wyglądał jak „Algol 68”. Makra te (wraz z poleceniem palca, który pojawił się wraz z 4,2 BSD wersji Uniksa ) zainspirowały IOCCC - Międzynarodowy ukrywane C Code Contest . if ~ then ~ elif ~ else ~ ficase ~ in ~ esacfor ~ while ~ do ~ oddoneod
Uwagi i odniesienia
- Według Howarda Dahdah (Techworld Australia) , „ The AZ of Programming Languages: Bourne shell, sh gold ”, Computerworld , n o 5 marca2009( czytaj online )
- Steve Bourne , „ mac.h - S. Bourne makra do strukturyzacji C w formacie „ pseudo-Algol68 ” , w AT&T ,12 stycznia 1979(dostęp 29 grudnia 2014 )
- Landon Curt Noll, Simon Cooper, Peter Seebach i Leonid A. Broukhis, „ Często zadawane pytania IOCCC - Q / A: Jak powstało IOCCC? » , Na www.ioccc.org ,2004(dostęp 29 grudnia 2014 )