Bibliografia na sinogramach
Istnieje wiele prac poświęconych sinogramom , nie wspominając o informacjach dostarczanych metodami językowymi.
Prace ogólne
- Viviane Alleton, pismo chińskie , Fayard, Paryż, 2008;
- Edoardo Fazzioli, chińskie znaki , od rysunku do pomysłu, 214 kluczy do zrozumienia Chin , przetłumaczone z włoskiego przez Monique Aymard (oryginalny tytuł Caratteri cinesi: dal disegno all'idea, 214 caratteri per Comprere la Cina ), Flammarion, Paryż, 1987 dla Tłumaczenie francuskie, Arnoldo Mondadori Editore SpA, Mediolan, 1986 dla oryginalnego wydania;
- Jean François Billeter, Chińska sztuka pisania , Albert Skira Art Editions, Genewa, 1989;
-
The World's Writing Systems , pod redakcją Petera T. Danielsa i Williama Brighta, część IV, „East Asian Writing Systems”, Oxford University Press, Nowy Jork, 1996;
- John Defrancis, Język chiński: fakt i fantazja , 1986 (wznowienie), University of Hawaii press, ( ISBN 0-8248-1068-6 ) ;
- William C Hannas, Asia's orthographic dilemma , 1997, Honolulu, University of Hawai'i Press, ( ISBN 0-8248-1892-X ) .
Pochodzenie pisania
Słowniki
Oprócz powszechnie używanych słowników językowych przydatne może być przestudiowanie sinogramów i ich historii, zapoznanie się ze słownikami znaków wskazującymi na pochodzenie wątków lub różne warianty (tradycyjne ~ uproszczone znaki, stare warianty graficzne, wątki kaligraficzne).
-
Ricci Dictionary of Chinese Characters w dwóch tomach plus indeks i dodatki, praca zbiorowa prowadzona przez Ricci Institutes w Paryżu i Tajpej, wydanie Desclée de Brouwer, Paryż, 1999;
- 学生 六 体 书法 小 字典Xuéshēng liù tǐ shūfǎ xiǎo zìdiǎn „Mały słownik znaków sklasyfikowanych według sześciu stylów [kaligraficznych] dla ucznia”, 北京大学 出版社Běijīng dàxué chūbǎnshè „Peking University Press”, Pekin, 1994;
- 简化字 繁体字 对照 实用 小 字典Jiǎnhuàzì fántǐzì duìzhào shíyòng xiǎo zìdiǎn „Mały praktyczny słownik porównania znaków tradycyjnych i uproszczonych”, 汉语大词典 出版社Hànyǔ dà cídiǎn chūbǎnsh „Wydanie Wielkiego słownika języka chińskiego”, 1992.
- Stanislas Millot, Dictionary of Cursive Forms of Chinese Characters , opublikowany w 1909 r., Nowe wydanie Ricci Institute of Taipei w 1986 r., Lexica Number 38, wersja elektroniczna, Y. Goulnik, 2006 .
Kaligrafia
-
Kaligrafia chińska, inicjacja , z Ouyang Jiaojia, Fleurus, 1995, jest najczęściej używana przez początkujących.
-
Chińska kaligrafia w trzech stylach , autor: Yu Qilong, Dessain i Tolra, 2004.
-
Wprowadzenie do kaligrafii chińskiej (anonimowe), przetłumaczone z języka chińskiego (tytuł oryginalny Shufa jishu zhishi ), Éditions du Centenaire (E 100), Paryż, 1983 dla tłumaczenia francuskiego, Éditions de l'Éducation de Shanghai, Szanghaj, 1979 za wersję oryginalną ;
-
Kaligrafii, sztuki chińskiej kaligrafii (anonimowy), książeczka z kolekcji „Traditional Chinese Culture w Tajwanie”, 1 st edycji, Kwang Hwa Publishing Company, Taipei, 1990;
- Roger Darrobers i Xiahong Xiao Planes, Fundamental Elements of the Chinese Phrase , You-Feng Publishing, Paryż, 1998;
- Jean-François Billeter, Chińska sztuka pisania , Skira, Genewa, 1989;
- Nathalie Monnet, Chiny, imperium liniowe. Kaligrafia i rysunki V TH do XIX th century , edycje Biblioteki Narodowej Francji , Paryż, 2004;
- Shi Bo, Indian Inks: Masters of Chinese Calligraphy , Alternatives, coll. „Kaligrafie”, 2003.
- SPENS R., ZHENG X., FU W., Practicing Chinese Calligraphy < follow the traits of Yan Zhenqing >, wyd. You-Feng <c> , Hong Kong, 2005, ( ISBN 2-84279-229-7 ) . Około 450 kaligrafowanych znaków.
Metody uczenia się