Benedykt X
| Benedykt X | ||||||||
| ||||||||
| Biografia | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Giovanni dei Conti di Tuscolo | |||||||
| Narodziny | Rzym | |||||||
| Śmierć |
1074 Rzym |
|||||||
| Antypapież Kościoła Katolickiego | ||||||||
| Wybory na pontyfikat | 5 kwietnia 1058 | |||||||
| Koniec pontyfikatu | 24 stycznia 1059 | |||||||
| ||||||||
| Kardynał Kościoła Katolickiego | ||||||||
| Utworzony kardynał |
1050przez papieża Leona IX | |||||||
Benedykt X ( Giovanni dei Conti di Tusculum ), urodzony Jean Mincius , który zmarł w 1074, był biskupem i kardynałem Włoska the XI th wieku , anty-papieża rzymskiego z5 kwietnia 1058 w 24 stycznia 1059, następca Stefana IX , papieża3 sierpnia 1057 w 29 marca 1058.
Jean, noszący szyderczy przydomek Mincio (z francuskiego „mince”, czyli lekki, nie mądry), był synem Guya, członka potężnej rodziny hrabiów Tusculum , brata papieża Benedykta IX i syn Alberyka III . Hrabiowie Tusculum mogli pochwalić się, między legalnymi a nieślubnymi członkami, posiadaniem co najmniej dziesięciu papieży.
Biskup Labico , został kardynałem-biskupem Velletri za papieża Leona IX .
Wakat na stolicy apostolskiej spowodowany śmiercią papieża Stefana IX skłonił tę rodzinę do zajęcia miasta Rzymu i wybrania przez grupę duchownych, którzy nie posiadali władzy kanonicznej, intruzującego papieża Jana Mincjusza,5 kwietnia 1058 : jego najbardziej aktywnymi zwolennikami byli jego wuj Grzegorz II z Tusculum i Gérard de Galeria, który 13 lat wcześniej pomagał Crescenzi wybrać papieża Sylwestra III .
Kilka miesięcy później został wypędzony przez Rzymian, którzy wybrali Mikołaja II .
Biografia
Wstąpienie na tron papieski
4 kwietnia 1058Jan z hrabiów Tusculum zostaje wybrany na następcę papieża Stefana IX . Przyjął imię Benedykt X . Członek szlacheckiej rodziny powrócił, by zasiąść na tronie św. Piotra 25 lat po Benedykcie IX . To nie przypadek, że nowy papież wybiera to samo imię papieskie, co jego znamienity krewny. Jan był także dobrym przyjacielem papieża Szczepana, Fryderyka z Lotaryngii , który w 1057 roku wpisał się na listę pięciu możliwych następców papieża Wiktora II (1054-1057), zanim sam został wybrany.
Jednak wielu kardynałów twierdziło, że wybory były błędne i że kilka głosów zostało kupionych przez korupcję, niepokoje społeczne i przemoc. Ich reakcja była więc dokładnym przeciwieństwem tego, czego oczekiwali Tusculum. Oskarżeni kardynałowie zostali zmuszeni do ucieczki z Rzymu, podobnie jak ci, którzy krytykowali wybory.
Konsekracja odbyła się następnego dnia tj. w niedzielę 5 kwietnia(dwa tygodnie przed Wielkanocą) również był nieregularny: św. Piotr Damien , któremu powierzono przewodniczenie jako kardynał-biskup Ostii, odmówił tego i został zastąpiony przez niejakiego Grzegorza, kardynała arcykapłana. Należy zauważyć, że najwybitniejsi członkowie Kościoła od razu stanęli po stronie opozycji wobec Benedykta X i że rzadkością byli kardynałowie, którzy go bronili. Jego zwolennicy byli zaliczani głównie do szlachty i wśród jego krewnych, a także do ludu i duchowieństwa miasta, ale ani do kardynałów, ani do najbardziej znanych i szanowanych członków Kościoła, ponieważ jego wybór się nie skończył. nie z inicjatywy szczytów hierarchii, ale wyszedł od dołu, od ludu, za namową arystokracji.
Chociaż zainteresowana osoba była jednym z tych najbardziej szanowanych członków Kościoła, św. Piotr Damien opisuje go jako ignoranta i to Leon z Ostii rozpowszechnia przydomek „chudy”, który jest mu przypisywany (który może jednak mieć pochodzenie rodzinne i nie specyficzny dla papieża: wuj Jana, niejaki Grzegorz, być może nawet Grzegorz II z Tusculum, był również znany jako „chudy”).
Pontyfikat
Od swoich początków, Benedykt X popełnił błąd, przypisując paliusz do Stigand , arcybiskupa Canterbury , których wybory zostały uznane za nieprawidłowe przez Leona IX , Victor II i Stefana IX , który w związku z tym wszystkie odmówiły mu. Akt ten został obalony, gdy Benedykt został ogłoszony antypapieżem, a Stiganda ponownie uznano za nadużycie zajmującego jego stanowisko. Benedykt przyznał również Castrum Montis S. Petri w Auximano comitatu nobli odpłatnie do actionariis Romanae Ecclesiae z 12 denarów z Pawii i on potwierdził, na prośbę biskupa Ezelon Werony, nieruchomości w klasztorze Saint-Maurice z Hildesheim. 8 majanałożył na Węgrów przejeżdżających przez Rzym obowiązek przebywania w klasztorze św. 1 st czerwiecw końcu oddał część dochodów z ołtarza św. Piotra na rzecz prioribus mansionariorum scholae konfesjonał ur. Petriego .
Kryzys
Wkrótce po wyborze Hildebrand Aldobrandeschi de Soana wrócił do Rzymu. Został wysłany przez Etienne IX na dwór cesarzowej Agnieszki (matki i regentki Henryka IV , wówczas nieletniego), która kwestionowała prawidłowość wyboru Stefana. Gdy tylko Hildebrand dowiedział się, że Stefan nie żyje, a Benoît przejął władzę, postanowił się temu sprzeciwić i natychmiast uzyskał poparcie księcia Godefroida de Lotharingie , brata Stefana IX , na rzecz wyboru Gérarda de Bourgogne , biskupa Florencji . Kilka miesięcy później uzyskał również wsparcie cesarzowej Agnès. Kardynałowie, którzy sprzeciwiali się wyborowi Benedykta X, spotkali się w Sienie dnia18 kwietnia 1058 i jednogłośnie wybrał Gérarda de Bourgogne na papieża, 6 majatego samego roku. Siedem miesięcy później6 grudnia, kiedy regentka Agnès wyraziła zgodę i wyjaśniono wszystkie różnice i nieprawidłowości, które doprowadziły do wyboru Gérarda, jeszcze w Sienie został on oficjalnie wybrany na papieża. Jednak tak naprawdę jeszcze nie był, z jednej strony dlatego, że był inny na urzędzie, a z drugiej dlatego, że nie był jeszcze konsekrowany ani koronowany.
Od papieża do antypapieża
Podczas swojej podróży do Rzymu Gérard, w towarzystwie kanclerza cesarskiego Guiberta, przedstawiciela cesarzowej Agnès, zebrał synod w Sutri ,18 stycznia 1059, podczas której publicznie zdetronizował Benedykta X i ekskomunikował go. Historycy popierający tezę o ważności pontyfikatu Benedykta uważają, że dobiegł on końca18 stycznia, którego detronizacja była pożądana i poparta jednomyślnie przez wszystkich reformowanych kardynałów (bezwzględna większość całego kolegium kardynalskiego), a depozycja Gérarda rozpoczęła się 24 stycznianastępnego dnia, w którym został koronowany i objął w posiadanie Rzym pod imieniem Mikołaja II , po wypędzeniu rywala. Pod koniec synodu w Sutri, jeszcze przed jego konsekracją, Gérard zwołał następny synod, ten na Lateranie, który miał się odbyć w Wielkanoc tego samego roku, to znaczy rok po wyborze Benedykta X , i podczas których, w większej liczbie środków odnoszących się do dyscypliny i wiary, zreformował procedurę wyboru papieskiego, delegując go tylko na kardynałów, wyłączając w ten sposób wszystkich innych duchownych, szlachtę, wojsko i lud.
Doświadczenie Benedykta X miało fundamentalne znaczenie w przeglądzie dotychczas niejasnych i zawiłych procedur wyboru papieży: posłużyło Mikołajowi II jako powód do ich skorygowania, nawet jeśli 14 lat później, podczas wyboru Grzegorza VII , te zasady miały być ponownie łamane.
24 stycznia 1059, poparcie Mikołaja II kontrolowało Rzym i zmusiło Benedykta X do schronienia się w zamku Gérard de Galeria. W Rzymie Nicolas kontynuował swoją walkę z Benedyktem i jego zwolennikami z pomocą Normanów. Pierwsza bitwa rozegrała się w Kampanii na początku 1059 roku, ale nie była decydująca dla nowego papieża. Później tego samego roku, około kwietnia, jego armie podbiły Palestrinę , Frascati i Mentanę , a następnie zaatakowały Galerię, zmuszając Benedykta do poddania się i zrzeczenia się papiestwa.
Zmierzch
Benedykt X pozostał na wolności i przeszedł na emeryturę do jednej ze swoich rodzinnych rezydencji, ale Hildebrand, obawiając się, że zostanie wykorzystany do skrzywdzenia prawowitego papieża, w 1060 r. osadził go w więzieniu w szpitalu Sainte - Agnes. W tym samym roku został postawiony przed publicznym procesem, ponieważ jego zeznania w styczniu i dobrowolna abdykacja w kwietniu nie zostały uznane za wystarczające. Benedykt nie miał sensu przyznać, że został zmuszony do zaakceptowania wyborów, których nie chciał. Został ponownie uroczyście zdetronizowany i zdegradowany. To oczywiście Hildebrand grał prokuratorów. Możliwe, że proces miał miejsce, ponieważ ludność Rzymu nadal uznawała Benedykta za papieża, mimo że rok wcześniej porzucił go, skorumpowany przez Hildebranda, który kupił powszechne poparcie dla Mikołaja.
Leon d'Ostie utrzymuje, że Jan został ponownie przyjęty do świeckiej komunii i został zobowiązany do przebywania w Saint Mary Major . Uważa się, że rozpoznał wszystkie swoje wady, jedna po drugiej, nie próbując się z nich usprawiedliwiać.
Zmarł w Canossie w 1074 , za panowania papieża Grzegorza VII , jego niegdyś zaciekłego wroga, Hildebranda Aldobrandeschi.
Jego nazwisko nie figuruje w oficjalnej liście papieży „Benedykta”, która przechodzi od Benedykta IX do Benedykta XI .
Osąd historii i reputacji
Główną konsekwencją przygody Benedykta X jest przyjęcie nowych ustaw dotyczących wyboru papieży. Decyzje o nich zapadają podczas synodu zgromadzonego przez Mikołaja II w Pałacu Laterańskim w Wielkanoc w 1059 r. Mikołaj II bullą In nomine Domini deleguje następnie wybór tylko na kardynała-biskupów z wyłączeniem kogokolwiek, znosząc w rzeczywistości Privilegium Othonis papieża Jana XII z 962 r. Przez wiele stuleci pontyfikat Benedykta X uznawany jest za prawomocny do18 stycznia 1059. W 1303 r. Niccolò di Bocassio przyjął również imię Benedykt XI . Kardynał Stefano Borgia broni Benedykta X w swojej Apologia del Pontificato di Benedetto X (1752). Jego portret pojawia się także w bazylice Saint-Paul-hors-les-Murs. Ale od 1904 roku uważany jest za antypapieża, wielu historyków kwestionowało ważność jego wyboru, dokonanego bez konsultacji z kardynałami i wbrew przysięgi pożądanej przez Stefana IX .
Uwagi i referencje
- Ivan Gobry , Słownik Papieży , Pigmalion ,2008, s. 107.
- „ Papieże ” na w2.vatican.va (dostęp 20 stycznia, 2017 ),