| Produkcja | Michał Haneke |
|---|---|
| Scenariusz | Michał Haneke |
| Główni aktorzy |
Arno Frisch , Angela Winkler , Ulrich Mühe , Ingrid Stassner |
| Firmy produkcyjne | Wega Film |
| Ojczyźnie |
Austria Szwajcaria |
| Uprzejmy | Dramat psychologiczny |
| Trwanie | 105 minut |
| Wyjście | 1992 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Benny's Video to austriacko - szwajcarski film wyreżyserowany przez Michaela Haneke , wydany w 1993 roku . Ten film jest częścią trylogii; wraz z Siódmym kontynentem i 71 fragmentami chronologii przypadku tworzą Trylogię zlodowacenia.
Benny, nastolatek z klasy średniej, odcięty od wszelkiej komunikacji z rodzicami, którzy zbyt często są nieobecni, zamknął się w świecie wideo. Stopniowo jego poczucie rzeczywistości i wartości ulega zniekształceniu. Jego spotkanie z młodą dziewczyną pogrąży się w horrorze...
Benny, 14-letni chłopiec, mieszka w pokoju zastawionym ekranami wideo, na których przez cały dzień kręcą się filmy katastroficzne i brutalne thrillery. Nawet widok ulicy dociera do niego tylko przez kamerę zamontowaną przed jego oknem. Pewnego dnia w wideoklubie spotyka dziewczynę w swoim wieku, którą zaprasza do swojego domu. Podczas gdy on z dumą pokazuje jej pistolet rzeźny , ona dobrze się bawi rzucając mu wyzwanie użycia go na niej. Benny tak robi i poważnie ją rani. Dziewczyna krzyczy, Benny wpada w panikę i, aby ją uciszyć, strzela kilka razy i zabija ją. Z niepokojącym spokojem wyciera krew i ukrywa zwłoki. Benny następnie aranżuje, aby jego ojciec i matka zobaczyli nagranie z morderstwa, które nagrała jego kamera. Po upewnieniu się w jak największym stopniu, pytając syna, czy nie może ustalić związku między nim a zniknięciem młodej dziewczyny, ojciec postanawia przemilczeć śmierć uczennicy i sprawić, by ciało zniknęło. Podczas gdy on jest zaangażowany w tę pracę, matka zabiera Benny'ego do Egiptu, tylko po to, by zmienić zdanie. Kiedy wracają, wszystko wydaje się uregulowane… z wyjątkiem tego, że Benny wyzna wszystko policji, łącznie z pośmiertną rolą, jaką odegrali jego rodzice.
Wideo Benny'ego to złożony film, którego interpretacje są liczne i wciąż dyskutowane. Sam Haneke pozostaje bardzo tajemniczy co do znaczenia, jakie należy nadać temu filmowi. Niemniej jednak niektóre drogi analizy są bardziej oczywiste niż inne, zwłaszcza te, które opierają się na powracających dla reżysera tematach. Ta analiza nie twierdzi, że zawiera prawdę o znaczeniach filmu; przedstawia tylko kilka hipotez interpretacyjnych.
Film ten jest przede wszystkim ewidentną krytyką społeczeństwa pogrążonego w nieustannym napływie obrazów, co sprawia, że granica między rzeczywistością a obrazem wirtualnym staje się nieszczelna. Widzimy więc u Benny'ego wcielenie wytworu tego społeczeństwa, a zwłaszcza pokolenia zalanego obrazem i fikcją, do tego stopnia, że całkowicie odcina się od wszelkiej rzeczywistości i staje się całkowicie niewrażliwą, potworną istotą. Benny nie jest w stanie stawić czoła rzeczywistości; rozumiemy go zwłaszcza wtedy, gdy opowiada o pogrzebie dziadka, gdzie nie mógł spojrzeć zwłokom starca w twarz. Zamknął się w świecie fikcyjnych obrazów, które są osłoną przed światem zewnętrznym. Jego pokój, miejsce intymności, jest symbolem bańki, którą stworzył wokół siebie; okna są zamknięte, a parawany je zastępują. Używa swoich kamer, aby zrozumieć prawdziwy świat, przekształcić rzeczywistość w fikcję, aby ją opanować. Benny potrzebuje tej całkowitej kontroli nad rzeczywistością, aby nie cierpieć nieoczekiwanych i ich zła.
Miejsce zbrodni i jego znaczenie meaningAle rzeczywistość nie zawsze daje się kontrolować, a Benny ponosi główny ciężar w prawdopodobnie centralnej scenie filmu: scenie morderstwa. Ukazuje się nam to poprzez mise en abyme; Kamera Benny'ego filmuje morderstwo, a Haneke umieszcza swoją kamerę przed telewizorem podłączonym do kamery Benny'ego, który wyświetla obraz morderstwa. Wydaje się, że dzieje się to za nami, a efekt jest jeszcze bardziej przerażający, ponieważ obraz jest całkowicie nieruchomy, a większość zabijania dzieje się poza ekranem, docieramy tylko dźwiękiem. Podwójny off-screen, w którym ekrany pasują do siebie. Ten proces dystansowania przypomina nam, że to, co oglądamy, to film, ekran telewizyjny i nic więcej. Powinno to więc nas uspokoić i skłonić do cofnięcia się o krok od sytuacji, ale tak nie jest, a to „odwrotne dystansowanie” to ból głowy niewątpliwie przewidziany przez reżysera.
Zachowanie Benny'ego podczas morderstwa jest interesujące do przeanalizowania, aby lepiej zrozumieć, jak funkcjonuje postać. Chociaż nie jest jasne, dlaczego strzela do dziewczyny (przez zabawę, przez odwagę?), wygląda na to, że jest trochę zaskoczony strzałem, który odchodzi. Wydaje się, że tak naprawdę nie rozumie, co się dzieje, i nie wydaje się zmartwiony, dopóki dziewczyna nie zacznie krzyczeć. Te krzyki są nie do zniesienia dla Benny'ego; dosłownie błaga ją, by była cicho i wydaje się, że ją wykańcza tylko po to, by nie krzyczała. Jakby raz ból realnego świata dopadł chłopca: jego ochronna powłoka zostaje przebita, rzeczywistość wkracza w jego bańkę nierzeczywistości. Haneke bardzo dobrze pokazuje tego Benny'ego na stycznej ze znaczącym ujęciem: młody chłopak siada, oparty o ścianę, a na monitorze pojawia się tylko połowa jego ciała. Jest to moment, w którym, metaforycznie, znajduje się zarówno w wirtualnym świecie obrazów (część jego ciała, którą widzimy na ekranie telewizora), jak i w świecie rzeczywistym (część ciała, której nie widać, na stronę morderstwa, która jest symbolem cierpienia rzeczywistości).
Jednak Benny szybko odnajduje swoje znaki; pierwszą rzeczą, jaką robi po morderstwie, jest nalewanie sobie szklanki wody i dokończenie posiłku, jakby szukał śladów codzienności. Następnie chowa zwłoki dziewczyny prześcieradłem, jakby nie musiał już patrzeć na nieznośną rzeczywistość. Niedługo potem zaczyna, metodycznie, chłodno, czyścić ślady zbrodni; gesty, które, jak się wydaje, widział już wcześniej, być może w filmie o seryjnym mordercy. Rozbiera się, co jest skutecznym sposobem na pozbycie się zbrodni bez pozostawiania na sobie śladów, a na koniec filmuje zwłoki młodej dziewczyny. Ten krok jest ważny, ponieważ dla Benny'ego z pewnością jest sposobem na przywrócenie morderstwa w jego własnej świadomości, sprowadzenie go z powrotem do świata fikcji; następnie ogląda te obrazy w swoim telewizorze, jakby chciał przywrócić mu zwykłą kontrolę nad rzeczywistością.
Pozornie więc wydaje się, że Benny odzyskał kontrolę nad rzeczami, przekształcając je ponownie w fikcję za pomocą swojej kamery ... Jednak ten bardzo prawdziwy fakt morderstwa młodej dziewczyny nie jest trywialny i lepiej na to spojrzeć, widzimy, że to naprawdę oznacza początek drugiej fazy w filmie iw życiu Benny'ego.
Rzeczywiście, chociaż pozostaje nieprzenikniony, widzimy narodziny Benny'ego, do tej pory przedstawiane jako absolutnie potworne, rodzaj ukrytego człowieczeństwa, prawie nieświadomego z jego strony. Tak więc, nie przyznając się do zbrodni, Benny najpierw organizuje dla rodziców obejrzenie filmu z morderstwa. Wyraźnie widać w tym geście ukryte pragnienie powrotu do rzeczywistości, którą w normalnych warunkach powinna symbolizować władza rodzicielska. Ta pierwsza próba kończy się niepowodzeniem, ponieważ jego rodzice okazują się znacznie gorsi od własnego syna. Ci, którzy są jednak w przeciwieństwie do niego, dobrze zakotwiczeni w rzeczywistości, świadomie postanawiają zatrzeć wszelkie ślady morderstwa i sprawić, by ciało młodej dziewczyny zniknęło. Tym razem jest to bardzo ironiczna rzeczywistość ich własnego wizerunku, który rodzice Benny'ego starają się zachować, nawet bardziej niż sam syn.
Podczas gdy jego ojciec pozbywa się ciała, Benny i jego matka jadą na wycieczkę do Egiptu, gdzie Benny oczywiście zabiera swoją kamerę wideo i ponownie odcina się od rzeczywistości. W tym fragmencie ponownie znajdujemy scenę, którą można przeanalizować jako ześlizgiwanie się Benny'ego w formę poczucia winy i pragnienie powrotu do rzeczywistości. Widzimy go w swoim pokoju, oglądającego telewizję, trzaskającego i w końcu znajduje się przed obrazem organu grającego Bacha w muzyce żałobnej. W tym właśnie momencie po raz pierwszy widzimy, jak Benny odrywa się od obrazu i wchodzi w formę wewnętrznej refleksji. Bardzo symbolicznie odrywa wzrok od ekranu, podchodzi do okna i po raz pierwszy wydaje się próbować zobaczyć rzeczywistość prosto w twarz, bez pośrednictwa, bez prawdziwego sukcesu, ponieważ jego wizja ogranicza się do pierwszego planu (nie widzi tego). łodzie w porcie, a nie morze pogrążone w ciemności). Ta interpretacja nie jest jednomyślna i nadal jest przedmiotem dyskusji. Jednak kiedy w Haneke odnajduje się Bacha, zawsze jest to moment krytyczny, który wzmacnia przekonanie, że ta scena ma szczególne znaczenie.
Wreszcie, po powrocie z podróży, kiedy wszelkie ślady realności zbrodni zniknęły, a Benny musiałby tylko po cichu wrócić do fikcji swojego codziennego życia, zdecydował się przyznać do zbrodni na policję, potępiając zbrodnię. nagle jego rodzice. Najbardziej zastanawiające jest to, że on sam nadal wydaje się nie rozumieć przyczyny tej zmiany. Możemy jednak postrzegać to jako morał rzeczywistości zbyt silnej, by można ją było ograniczyć do fikcji, a nawet zwycięstwa człowieka nad potworem.
Podsumowując, widzimy w tym filmie także bardziej ogólny krytyczny wymiar reżysera wobec swojego kraju. Haneke jest Austriakiem i według niego Austriacy są bardzo dobrzy w „podkładaniu rzeczy pod dywan”… Udawać, że się nie widzi, zwłaszcza w obliczu na przykład działań nazistowskich. Więc ten film jest wyraźnym odniesieniem do tej mentalności. Benny'ego, który represjonuje to, co zrobił, możemy umieścić w związku z samymi Austriakami. Podobnie jak jego rodzice, którzy starają się ukryć rzeczywistość, aby zachować swój wizerunek. Początkowo ten film jest austriacki i przeznaczony dla Austriaków. Można więc śmiało powiedzieć, że ten film zawiera przesłanie, ale okazuje się być bardziej uniwersalny niż oczekiwano i równie dobrze mógłby być zaadresowany do krajów innych niż Austria…