Benedikt Schack

Benedikt SchackŻak lub Ziak lub Cziak Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Oddział Schikaneder. Schak jest w centrum

Kluczowe dane
Narodziny 7 lutego 1758
Mirotice , Królestwo Czech
Śmierć 10 grudnia 1826(lat 68)
Monachium , elektorat Bawarii
Podstawowa działalność Artysta liryczny , kompozytor
tenorowy
Małżonka Elisabeth weinhold

Informator

Benedikt Schack (lub Żak lub Ziak lub Cziak ) to austriacki kompozytor , tenor i instrumentalista , urodzony w Miroticach, ochrzczony7 lutego 1758i zmarł w Monachium w r10 grudnia 1826.

Wiadomo, że był pierwszym wykonawcą roli Tamina w Czarodziejskim flecie , ostatniej operze Wolfganga Amadeusza Mozarta (1791) i jednym z jego najbliższych przyjaciół.

Biografia

Benedikt Schack miał głos tenorowy .

Jego ojciec, nauczyciel, udzielił mu pierwszych lekcji muzyki. Benedikt Schack kontynuował naukę w Staré Sedlo i Svatá Hora, a następnie w praskiej katedrze, gdzie był chórem. Następnie wyjechał do Wiednia, aby pracować z Karlem Frieberth. Studiuje również medycynę i filozofię.

W 1780 roku został kapelmistrzem księcia Heinricha von Schönaich-Carolatha na Śląsku.

Był członkiem trupy Theater auf der Wieden , teatru na przedmieściach Wiednia pod dyrekcją Emanuela Schikanedera .

Jako kompozytor napisał kilka oper dla tego teatru, w szczególności Der Stein der Weisentrad  (de) (1790) we współpracy z Franzem Xaverem Gerlem , Johannem Baptistem Hennebergiem  (de) , Emanuelem Schikanederem i samym Mozartem.

Mozart napisał osiem wariacji na fortepian K. 613 na temat jednej z tych oper Der Dumme Gärtner (1789): „  Ein Weib ist das herrlichste Ding  ”.

Zachęcał Schacka do komponowania, przekazując mu do studiów kompozycje Johanna Sebastiana Bacha i Georga Friedricha Haendla, i podobno sam brał udział w jego produkcjach.

Schack zagrał rolę Tamina w Czarodziejskim flecie Mozarta w 1791 roku i prawdopodobnie on sam grał na scenie flet jako swoją postać. Jego żona Elisabeth Weinhold gra rolę trzeciej damy Królowej Nocy.

Podczas ostatniej próby Requiem , rankiem po śmierci Mozarta, Schack śpiewa z nim partię sopranową .

Po pobycie w Grazu (1793-1796) Benedikt Schack wstąpił do Hoftheater w Monachium . Straciwszy głos, przeszedł na emeryturę w 1814 roku.

W 1826 r. Constanze Weber , wdowa po Mozarcie, napisała do Schacka, że ​​nie zna nikogo, „kto żyłby z nim tyle w takiej relacji zaufania, nikogo, kto znałby go lepiej lub komu bardziej się zwierzał”.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Uwagi