Bitwy pod Kawanakajima

Bitwy pod Kawanakajima Bitwa pod Kawanakajima, autorstwa Hiroshige . Ogólne informacje

Przestarzały	1553 - 1555 - 1557 - 1561 - 1564
Lokalizacja	Prowincja Shinano ( dzisiejsza Prefektura Nagano w środkowej Japonii)
Wynik	Shingen Takeda podbija niezależną prowincję Shinano pomimo oporu Kenshina Uesugi

Wojujący

Klan Takedy

Klan Uesugi

Dowódcy

Shingen Takeda , Kansuke Yamamoto † , Masanobu Kōsaka , Morozumi Torasada † i inne.

Kenshin Uesugi , Kakizaki Kageie , inni.

Zaangażowane siły

20 000

13.000

Straty

17 600 (88%)

9360 (72%)

W połowie XVI -go  wieku, podczas gdy w Japonii jest w wojnie domowej, jeden z wielu konfliktów w kraju sprzeciwia Shingen Takeda i Kenshin Uesugi . Strefa konfliktu to region w centralnej Japonii, pośrodku gór, zwany Shinano (niedaleko dzisiejszego miasta Nagano ). Konflikt będzie rozwijał się przez kilka lat i skupi się na żyznym obszarze Shinano zwanym Kawanakajima. Ściśle mówiąc, nie było jednej, ale raczej pięć bitew Kawanakajima , od serii potyczek po bitwę Pitched, z których główną była Czwarta.

Kampanie prowadzące do bitwy

Zainteresowanie Takedy Shingen prowincją Shinano sięga roku 1536, kiedy to na rozkaz ojca interweniował, by zająć Umi no Kuchi w górnej dolinie Saku . Stopniowy podbój południowej części Shinano podczas serii kampanii zaprowadzi ją coraz dalej na północ i sprowokuje interwencję Uesugi Kenshina.

Kampania Suwy, 1542 - 1544

W 1542 Takeda Shingen postanowił zaatakować okolice jeziora Suwa . Region ten jest pod kontrolą jego szwagra Suwy Yorishige, ale mimo to jest niezależny. Naprzeciwko kilku daimyo Shinano zbiera się do Yorishige i przejmuje inicjatywę, maszerując w kierunku prowincji Kai wzdłuż doliny Suwa. Doprowadziło to do bitwy pod Sezawą, z której zwycięsko wyszedł Takeda Shingen. Wkrótce potem Shingen odzyskuje inicjatywę i udaje mu się podbić prawie cały region. Jego najgroźniejszym przeciwnikiem będzie Tokato Yoritsugu, najpierw sojusznik, a następnie sam spróbuje przejąć kontrolę nad regionem Suwa. Dopiero w 1544 roku upadła ostatnia twierdza w regionie, a wraz z nią cały opór.

Kampania Saku, 1543 - 1547

Pod pretekstem ucieczki jednego ze swoich sojuszników w dolinie Saku (Oi Sadataka, mistrz zamku Nagabuko), Takeda Shingen wraz ze swoją armią atakuje ten region i stopniowo podbija całą dolinę Saku pomimo nieraz heroicznego oporu i interwencji daimyo z sąsiedniej prowincji Kozuke (z rodziny Uesugi). Twierdza Shiga upadła we wrześniu 1546 roku i pozwoliła Shingenowi kontrolować znaczną część doliny Saku.

Teraz znajduje się w bezpośrednim kontakcie (i konflikcie) z Murakami Yoshikiyo , najpotężniejszym daimyo w Shinano. Pierwsza kampania kończy się dla Shingen fiaskiem:23 marca 1548, został pokonany w bitwie pod Uedaharą (jego wojska wycofały się, zbyt zmęczone po przekroczeniu Przełęczy Daimon pod śniegiem z regionu Jeziora Suwa).

Inny daimyo, Ogasawara Nagatoki , wykorzystuje kłopoty Shingena, by chwycić za broń i zaatakować region Jeziora Suwa. Jego porażka została skonsumowana w bitwie pod Shiojiritoge w maju 1548 roku, zmuszając go do przejścia na emeryturę i pozostawienia Shingen, aby odzyskać kontrolę nad regionem jeziora Suwa. Jego postęp w dolinie Saku zostanie jednak przerwany.

Kampania przeciwko Yoshikyo, 1550 - 1553

Początek tej kampanii ma miejsce w rejonie jeziora Suwa, gdzie Shingen miażdży Ogasawarę Nagatoki. Ucieka i znajduje schronienie u Murakamiego Yoshikiyo . Shingen następnie skrupulatnie zorganizował swój atak z regionu Suwa i jesienią 1550 przekroczył Przełęcz Daimon. Seria potyczek i walk o niskiej intensywności rozgrywa się wokół kluczowej pozycji zamku Toishi zajmowanego przez Yohiskyo. Ale po raz drugi z rzędu Shingen jest zmuszony do odwrotu, a jego armia jest bliska zniszczenia.

Mimo to wiosną 1551 roku Shingen rozpoczął trzecią ofensywę . Tym razem zamek Toishi zostaje zdobyty, a jego strategiczne położenie pozwala Shingenowi przejąć kontrolę nad resztą regionu. Jednak walka o całkowitą kontrolę zajmie dwa lata. Prawie cała Dolina Saku jest teraz pod kontrolą Takedy Shingena.

Następnym krokiem Shingen jest przejście przez Dolinę Saku, aby przejąć w posiadanie bogate ziemie położone u zbiegu rzeki Sai . Ten trójkąt lądu między rzeką Sai a rzeką Chikuma nazywa się Kawanakajima.

1 st  Bitwa Kawanakajima 1553

Po porażce Murakami Yoshikyo schronił się u Uesugi Kenshina i prosi go o pomoc, wskazując, że armie Takedy Shingena są teraz u bram jego terytorium.

Rozumiejąc, jak ważne jest szybkie działanie w celu przeciwdziałania ambicjom swojego obecnego sąsiada, Kenshin gromadzi armię i natychmiast wyrusza, by zaatakować Shingen, gdy ten ostatni nie skończył jeszcze z resztkami armii Yoshikyo. Przybywając drogą z jeziora Nojiri , schodzi w kierunku równiny Kawanakajima, gdzie dochodzi do pierwszej potyczki wokół brodu w pobliżu świątyni poświęconej Hachimanowi Daimyōjinowi , bogu wojny. Starcie wydaje się być mało intensywne, ale pozwala Kenshinowi potwierdzić swoją obecność, nie będąc w stanie mówić o decydującym zwycięstwie. Armia Kenshina następnie idzie w górę rzeki Chikuma, aby zaatakować fortecę Katsurao (dawną twierdzę Murakami Yoshikyo). Twierdza jest jednak zbyt potężna i Kenshin musi się poddać. W międzyczasie Shingen, który nie jest jeszcze gotowy na bezpośrednie zmierzenie się z Kenshinem, zebrał swoją armię w zamku Fukashi na zachodzie. Czekał tam przez trzy miesiące przed kontratakiem. Jego ofensywa następnie skupiła się na zamku Shioda, gdzie Murakami Yoshikyo powrócił po ataku Uesugi Kenshina. W ciągu kilku dni (od 8 do 12 września 1553 r. ) Shingen przejął wszystkie zamki w regionie i ponownie wypędził Murakamiego Yoshikyo. Reszta tej kampanii nie jest dobrze znana, ale wydaje się, że Shingen odzyskuje swój postęp w kierunku północnym i Kawanakajima i bezpośrednio zmierzy się z Kenshinem najpierw w Fuse (uważanym za pierwszą bitwę pod Kawanakajima), a następnie wokół świątyni Hachiman. Wydaje się, że te dwie bitwy były zwycięstwami Kenshina, ale nie decydującymi. W dolinie doszło do serii najazdów i grabieży, przerwanych nadejściem zimy. Dwaj generałowie zaprzestają działań wojennych. Zima 1553 i 1554 nie przyniosły większej ofensywy: Kenshin ufortyfikował dostęp do Kawanakajima od strony jeziora Nojiri, budując dwa zamki Katsurayama i zamek Motodoriyama. Jeśli chodzi o Shingen, zakończył podbój doliny Ina nad brzegiem jeziora Suwa, aby zapewnić sobie tyły.

2 e  Bitwa Kawanakajima, 1555

Przygotowując się do ofensywy 1555, Shingen, za pośrednictwem jednego ze swoich sojuszników, rozpoczął ofensywę wzdłuż doliny Itoi. Chociaż oś ta nie jest strategiczna, dolina ta rozciąga się na północ do Morza Japońskiego i może stanowić zagrożenie dla stolicy Echigo, prowincji Kenshin.

W odpowiedzi Kenshin postanawia rozpocząć ofensywę bezpośrednio w kierunku Kawanakajimy, a jego armia osiedla się w górach z widokiem na dolinę w pobliżu świątyni Zenkoji , jednej z najświętszych świątyń buddyjskich w Japonii. Na nieszczęście dla niego arcykapłan świątyni sprzyja Shingen i organizuje obronę wokół pobliskiego zamku Asahiyama. Shingen, bardzo szczęśliwy, że skorzystał z niespodzianki, wzmocnił tę zaawansowaną pozycję silnym kontyngentem 3000 ludzi, w tym łuczników i arkebuzerów.

Jego główny korpus bojowy podąża za rzeką Sai i osiedla się naprzeciw pozycji Kenshina the 4 sierpnia 1555. Kolejne cztery miesiące to druga bitwa pod Kawanakajima: seria potyczek, ataków i najazdów wzdłuż Sai. Żadnemu z dwóch przeciwników nie udaje się zdobyć przewagi, utrudnianej przez naturalną przeszkodę, jaką stanowi rzeka Sai o szerokości około stu metrów.

Wraz z nadejściem zimy wielu samurajów i ashigaru chce wrócić, aby zająć się polami, a dwaj rywale zawarli pokój 27 listopada. Jedynym strategicznie ważnym ustępstwem jest zniszczenie zamku Asahiyama.

3 e  Bitwa Kawanakajima, 1557

Po zniszczeniu zamku Asahiyama w drugiej bitwie pod Kawanakajima, Takeda Shingen nie ma już solidnej bazy do atakowania północnego Shinano. Postanawia więc wznowić ofensywę, skupiając się na zamku Katsurayama zbudowanym trzy lata wcześniej przez Uesugi Kenshina. W marcu 1557, wykorzystując ostatnie śniegi blokujące Kenshin, Shingen zaatakował zamek. Oblężenie rodzi wiele bohaterskich czynów, które stały się legendarne. Zamek nie ma w swoim ogrodzeniu źródła ani rzeki, brak wody staje się decydujący. Katsurayama upada, ale jest bezużyteczny, ponieważ w ostatnim geście obrońcy podpalili go, paląc go doszczętnie.

Szybko korzystając ze swojej przewagi, Shingen kontynuuje swój marsz w kierunku granicy, zdobywa zamek Nagahama nad brzegiem jeziora Nojiri i sprowadza swoją armię do zamku Liyama, który strzeże doliny Chikuma. Godzina jest poważna dla Kenshina: jego granica jest bezpośrednio zagrożona, a schwytanie Liyamy oznaczałoby koniec obecności klanu Uesugi w Shinano.

Dlatego Kenshin postanawia podnieść swoją armię i podjąć ofensywę. Jego cel jest jasny: zmusić Shingena do zaciętej bitwy i pokonać go raz na zawsze.

Postanawia nie przychodzić bezpośrednio z pomocą Liyamie, ale kieruje się, jak w poprzedniej bitwie, prosto do świątyni Zenkoji, gdzie przybywa 19 maja. Odbudował zamek Asahiyama i zajął go. Sytuacja jest wtedy złożona: Kenshin znajduje się w środku armii Shingen, ale opiera się na zamkach Asahiyama, Motodoriyama i Liyama (który nadal nie upadł). Shingen tymczasem może polegać na twierdzach Nagahama (odizolowane w pobliżu granicy), Katsurayama (w pobliżu Zenkoji i naprzeciw Asahiyama), a zwłaszcza forteca Kasturao, dalej na południe, która stanowi jej punkt zaczepienia. Celem Kenshina jest przyciągnięcie Shingena poprzez symulację odwrotu do Liyamy wzdłuż Chikumy, aby stawić mu czoła, opierając się na Motodoriyamie na bokach i Liyamie na jego tyłach. Jednak Shingen nie odpowiada obecny. Aby zmusić go do walki, Kenshin zorganizował kilka rajdów, w tym bardzo ważny, który prawie dotarł do doliny Saku. Ale Shingen pozostaje niewzruszony. Przygotował swoją odpowiedź w formie poważnego ataku, ale w innym kierunku: dolinie Itoi. Położony dalej na zachód, oferuje bramę do prowincji Echigo i Katsugayama, stolicy Kenshin . Rozpoczęty w sierpniu atak zaowocował zdobyciem zamku Otari , oddalonego o zaledwie dwadzieścia kilometrów Katsugayama.

Ofensywa Kenshina nie miała już wtedy sensu i zaczął wycofywać się w kierunku Liyamy, by wrócić do Shinano. W tym samym czasie Shingen postanawia iść w jego kierunku. Jeśli ta konfiguracja była tym, czego Kenshin spodziewał się w maju, aby rozpocząć bitwę, sytuacja nie jest taka sama i ma miejsce tylko potyczka straży tylnej.

4 p  walka Kawanakajima 1561

W ciągu czterech lat, które nastąpiły po kampanii z 1557 r., pozycje Takedy Shingen i Uesugi Kenshin pozostaną raczej ciche, ale Japonia pozna ważne wydarzenia, które zmienią jej historię, których zwycięstwo i początek powstania Oda Nobunaga na Bitwa pod Okehazamą .

W marcu 1561 Uesugi Kenshin postanowił zaatakować klan Hōjō, który kontrolował całe wybrzeże i region Tokio. Takeda Shingen postanawia następnie wesprzeć Hōjō Ujiyasu i wyrusza swoją armią w kierunku prowincji Kozuke, położonej na wschód od Shinano, pomiędzy terytoriami Uesugi Kenshin i Hojo Ujiyasu. Kenshin, zamierzając tylko zrobić pokaz siły, nie pozostał na ziemi klanu Hojo. Uwaga ponownie zwróci się na Shinano, gdy Takeda Shingen wznowi swój marsz na północ w kierunku zamku Warigakade na brzegu jeziora Nojiri. Przewidując atak na Echigo, Kenshin postanawia maszerować z całą swoją armią, liczącą około 13 000 osób, w kierunku Kawanakajimy we wrześniu 1561. Podobnie jak w poprzednich kampaniach, posuwa się wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Chikuma . Po drugiej stronie rzeki armia Takedy Shingena może liczyć na szereg nowo wybudowanych fortec jako swojej bazy. Wśród nich możemy wyróżnić fortecę Kaizu, znajdującą się blisko rzeki i przede wszystkim monitorującą jeden z rzadkich brodów, ten z Hirose.

Korzystając z brodu znajdującego się dalej w górę rzeki (bród Amenomiya), Kenshin dokonał krzyża wojskowego 25 września, pozostawiając 5000 ludzi w Zenko-ji i osiadł na prawym brzegu Chikumy na wzgórzu z widokiem na rzekę i region zwany Saijosan . Ufortyfikuje wzgórze i znajduje się w takiej samej sytuacji strategicznej jak w poprzedniej kampanii, czekając, aż armia Shingena zmierzy się z nim na wybranym przez niego terenie. Szybko ostrzeżony Shingen zebrał 16-tysięczną armię i wyruszył 27 września. Przybył do regionu 3 października, schodząc wzdłuż lewego brzegu Chikumy, by ustawić się na zboczach Chausuyama, blokując drogę odwrotu Kenshin. Sytuacja pozostanie zablokowana przez pięć dni, a każda z dwóch armii stanie naprzeciwko siebie, nie odważając się przejąć inicjatywy. 8 października Shingen wznowił swój spacer i przekroczył Chikumę w brodzie Hirose, by osiedlić się wokół Kaizu.

Plany Shingena różnią się jednak od poprzednich starć. Idąc za ideą jednego ze swoich najlepszych generałów, Kansuke Yamamoto , postanawia zastawić pułapkę na armię Kenshina. Wyśle 8 000 nocnych żołnierzy i po cichu zajmie pozycję po drugiej stronie Chikumy na równinie Hachimanbara, podczas gdy 12 000 ludzi otrzyma zadanie zaatakowania obozu Saijosan. Przepychając wojska Kenshina na północ przez brod Amenomiya, zostaną zniszczone przez 8000, którzy już znajdują się na równinie. Shingen wyrusza w środku nocy, ao świcie rozmieścił swoją armię przez równinę w formacji znanej jako kakuyoku (skrzydła żurawia).

Tymczasem, czy to dzięki zwiadowcom, szpiegom, czy swojemu zmysłowi taktycznemu, Kenshin przewidział ten ruch i również postanawia działać. W nocy porusza swoją armią w ciszy, przekracza bród i rozstawia się na równinie Kawanakajima. Rano18 października 1561Gdy mgła się rozwiewa, Takeda Shingen spodziewa się, że pojawią się wycofujący się żołnierze Kenshina. Zamiast tego jest to zwarta armia, która postanawia szturmować swoje linie. Kenshin zostawił tylko 1000 ludzi do pilnowania brodu Amenomiya i 2000 do pilnowania bagażu. Pierwszy wstrząs ma miejsce w centrum, gdzie Takeda Nobushige otrzymuje szarżę od Kakizakiego Kageie . Walka jest zacięta, a żołnierze Kageie zostają zastąpieni przez wojska Takematy Hirotsuma. Walka ogarnia teraz całe centrum i prawe skrzydło Shingen dowodzone przez Morozumi Torasada . Kenshin stosuje strategię zwaną Kōyō gunkan  : żołnierze atakują, a gdy tylko atak słabnie, wycofują się na bok, aby zrobić miejsce dla nowych żołnierzy z tyłu (trochę jak rzymskie kohorty w rozłożonych szeregach).

Shingen stara się utrzymać wszystko razem, ale walka jest wyraźnie na korzyść Kenshina. Atak zaskakuje jego armię, która nie jest zorganizowana w obronie. Centrum zaczyna ustępować, a oddziały Kenshina atakują osobistą straż Shingena i jego kwaterę główną. Według legendy (zgłaszanej przez gunkan Kōyō ), Kenshin prowadzi atak i wchodzi do siedziby Shingen. Wywiązuje się pojedynek, w którym Shingen paruje ciosy swoim tessenem (fanem wojny). Mimo to został ranny, ale uratowała go interwencja swoich ochroniarzy. Godzina jest poważna, generałowie Shingen padają jeden po drugim, w tym Kansuke Yamamoto, inspirator manewru Shingen, a jego armia w każdej chwili grozi rozbiciem.

Tymczasem Kōsaka Masanobu , który kieruje atakiem na Wzgórze Saijosan, uświadamia sobie, że wpadł w pułapkę. Słysząc odgłosy walki na równinie, spieszy ze wszystkimi swoimi ludźmi, aby interweniować. To krytyczny moment bitwy: Kosaka Danjo i jego 13 000 ludzi spróbują wymusić przejście Chikuma bronione przez 1000 żołnierzy Amakasu Kagemochi. Walka na brzegach rzeki bronionych przez ludzi Kenshina jest gwałtowna, ale równowaga sił jest zbyt nierówna. Kosaka Danjo w końcu pojawia się na równinie i natychmiast atakuje tyły Kenshina. Gdy zbliżało się zwycięstwo, oddziały Kenshina znalazły się między oddziałami Shingena i Danjo. Bitwa kończy się wyczerpaniem obu obozów. Straty są straszne: około 60-70% obu armii. Uesugi Kenshin wycofuje się w kierunku Zenkoji, a następnie swojej stolicy Kasugayama. Takeda Shingen nie może go ścigać i pozostaje na swoich pozycjach w Kaizu. Ta nowa konfrontacja nie wyznacza żadnego zwycięzcy.

5 th  Bitwa Kawanakajima 1564

W następnych latach starcie Kenshina i Shingen miało miejsce na innych frontach. Jednak w 1564 roku Shingenowi udało się zebrać klan Asahina z prowincji Mutsu , sąsiadującej z Echigo. Ten ostatni zaatakował ziemie Kenshina w koordynacji z ofensywą Shingen w Shinano. Celem jest zdobycie stolicy Kenshin, Kasugayama. Zamek Warigadake nad jeziorem Nojiri został zdobyty z pomocą lokalnych rebeliantów 18 maja, a wojska Shingena rozpoczęły najazdy na ziemie Echigo. Jednak wojska klanu Asahina zostają pokonane przez Kenshina, a strategia klanu Takeda traci sens. Kenshin następnie postanawia ponownie wystrzelić swoją armię w kierunku Kawanakajimy, aby skontrować Shingen. Odbił Warigadake i 4 września zajął pozycję na wzgórzu Zenkoji.

Takeda Shingen nie odpowiada, a Kenshin zaczyna się niecierpliwić. Następnie decyduje się na ofensywę wzdłuż Saku. Na początku października Shingen postanawia interweniować, a jego armia przybywa z zachodu z Fukashi. Po raz kolejny rozwinięty zmysł taktyczny obu generałów zaowocował remisem: pozycja Kenshina była dobrze broniona, ale Shingen uniemożliwił mu podjęcie jakichkolwiek niebezpiecznych działań. Kenshin rezygnuje i wycofuje się pozostawiając region Kawanakajima na stałe w rękach Takedy Shingen

Bilans

Granica między klanami Takeda i Uesugi została ustalona na północ od Shinano i nie ustąpi. Rywalizacja między Shingen i Kenshin będzie kontynuowana i ponownie zmierzą się ze sobą na innych polach bitew.

Uwagi i referencje

1. (w) Stephen Turnbull i Wayne Reynolds Kawanakajima 155364: Samurai Power Struggle , Oxford, Osprey Pub,2003, 96  pkt. ( ISBN  978-1-84603-652-1 i 978-1-472-80022-0 , czytaj online ) , s.  127

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Ryu sei kata

Bibliografia

• (en) Stephen Turnbull , Bitwy samurajów , Londyn, Arms & Armor,1992, 126  s. ( ISBN  978-1-85409-161-1 )