Bitwa nad Hydaspes

Bitwa nad Hydaspes Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Charles Le Brun , Alexandre i Porus (1673). Ogólne informacje
Przestarzały Lipiec 326 pne J.-C.
Lokalizacja Na brzegach Hydaspe
Wynik Zwycięstwo Aleksandra
Wojujący
Macedończycy i ich sojusznicy z Grecji , Persji i Indii Indianie z królestwa Paurava
Dowódcy
Aleksander Wielki Poros
Zaangażowane siły
34.000 piechoty
5.000 kawalerii		 30000 piechoty
4000 kawalerii
300 słoni bojowych
60 czołgów
Straty
4300 zabitych 23 000 zabitych

Kampanie Aleksandra Wielkiego

Bitwy

Kampania Aleksandra na Bałkanach

Perskie kampanie Aleksandra

Indyjska kampania Aleksandra
Współrzędne 32 ° 49 ′ 40 ″ północ, 73 ° 38 ′ 20 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Świat
(Zobacz sytuację na mapie: Świat) Bitwa nad Hydaspes
Geolokalizacja na mapie: Azja
(Zobacz sytuację na mapie: Azja) Bitwa nad Hydaspes
Geolokalizacja na mapie: Pakistan
(Zobacz sytuację na mapie: Pakistan) Bitwa nad Hydaspes
Geolokalizacja na mapie: Bliski Wschód
(Zobacz sytuację na mapie: Bliski Wschód) Bitwa nad Hydaspes

Bitwa nad rzeką hydaspes doły Aleksandra Wielkiego na Poros , Indian Raja królestwa Paurava , w lipcu 326  pne. AD na brzegach Hydaspes (lub Hydaspes), współczesnego Jhelum , na obecnym terytorium Pakistanu . Macedońscy żołnierze po raz pierwszy mają do czynienia ze znaczną liczbą słoni bojowych .

Kontekst historyczny

Wiosną 327 pne. AD Aleksander zostawia Bactres na czele znacznego oddziału, prawie 60 000 ludzi, czyli połowy mieszkańców Wschodu, nie wspominając o tłumie żon, służących, kupców i niewolników, którzy towarzyszą żołnierzom. Wcześniej w Sogdianie Aleksander rzeczywiście przyjął wysłanników od króla Taxila, który obawia się ambicji swojego sąsiada, Pôrosa , którego armia liczy 60 000 ludzi wspieranych przez 200 słoni , sprzymierzonych z księciem Kaszmiru, więc wydaje się, że podporządkować sobie Pendżab . Ta ambasada częściowo wyjaśnia, dlaczego Aleksander rozpoczyna kampanię w Indiach  ; potężny sojusznik w regionie to pewna gwarancja sukcesu, a wojny między królami doskonały pretekst do penetracji indyjskiego świata.

Alexandre przecina kraj Paraponisades i przechodzi przez Aleksandrię Kaukazu (obecny Bagram koło Kabulu ). Większość armii wybiera przełęcz Chajber , „starą drogę” Indii, podczas gdy oddział dowodzony przez samego Aleksandra podąża trasą dalej na północ. Oskarżył Hephaistion i Perdiccas z podboju południowym brzegu Côphen (prąd Kabul-rud) i przygotowanie do przekroczenia Indus. Aleksander jest odpowiedzialny za podbicie północnych dolin Wybrzeża i jego dopływów. Jeśli postęp jego dwóch generałów jest szybki, Aleksander (z kraterem jako porucznik) staje w obliczu Assacènes , plemienia spokrewnionego z Scytami , które sprzeciwiają się zaciekłemu oporowi wokół swoich twierdz, w tym Aornos (lato 327). Wiosną 326 roku Aleksander połączył się na Indusie z Héphaistion i Perdiccas, którzy mieli czas na zbudowanie mostu między dwoma brzegami. Po przekroczeniu rzeki Aleksander otrzymuje propozycję króla Taxila. Armia przebywała przez miesiąc w mieście Taxila, a następnie na początku lata 326 r. Aleksander wystrzelił swoje siły przeciwko Pôrosowi i jego armii słoni.

Przebieg bitwy

Pôros ustawił swoją armię na lewym brzegu Hydaspes, aby odeprzeć każdą próbę przejścia. Rzeka, wezbrana przez topniejący śnieg i pierwsze deszcze monsunowe, jest głęboka i rwąca; każda armia, która próbowałaby go przekroczyć, skazałaby się na pewne zniszczenie. Alexandre czeka kilka dni; wykonuje pewne ruchy dywersyjne wzdłuż brzegu i organizuje kampanię dezinformacyjną, przekazując miejscowym chłopom informacje, że uważa, że ​​woda jest zbyt wysoka, aby próbować przekroczyć, co zdarza się uszu de Pôrosa, który w związku z tym okazuje nadmierną pewność siebie. Aleksander osobiście przekracza Hydaspes, jakieś dwadzieścia pięć kilometrów w górę rzeki, z elitarnym oddziałem złożonym z hipaspistów i Towarzyszy . Ostrzegany, Pôros, zawsze widząc główną grupę żołnierzy po drugiej stronie, nie bał się niebezpieczeństwa. Pôros wysyła tylko niewielki oddział jeźdźców dowodzony przez jednego z jego rodziców (syna, brata lub siostrzeńca), aby przeciwstawić się Aleksandrowi. Popełnił tam błąd, ponieważ jego batalion został pokonany, a jego krewny zabity.

Kiedy bitwa naprawdę się zaczyna, kawaleria Aleksandra znajduje się na prawo od linii frontu, podczas gdy falanga dowodzona przez Krater otrzymuje rozkaz przekroczenia rzeki na wypadek, gdyby Pôros zmierzył się z Aleksandrem ze wszystkimi swoimi żołnierzami. Armia indyjska jest ustawiona na dystans z kawalerią po obu stronach, słoniami bojowymi z przodu i piechotą za słoniami. Te słonie bojowe stanowią nową trudność. Aleksander rzeczywiście musi zrewidować swoją zwykłą strategię, polegającą na przecinaniu linii wroga w celu wyrzucenia kawalerii na wylot; który był niezwykle skuteczny w bitwie pod Gaugameles . Ponadto słonie indyjskie tak denerwują macedońskie konie, że odmawiają czołowego natarcia na gruboskórne zwierzęta. Dlatego Aleksander jest zmuszony zmienić swoją strategię. Dlatego wysyła grupę jeźdźców wokół Indian, aby zaatakowali ich od tyłu.

Aleksander rozpoczyna bitwę szarżą kawalerii na lewym skrzydle Indian. Pôros wzmacnia ją, przenosząc tam część swojej kawalerii z prawej flanki; co pozwala macedońskiej kawalerii wysłanej na ominięcie armii indyjskiej, aby przejąć ją od tyłu, zgodnie z zamierzeniami Aleksandra. Indyjską kawalerię można zniszczyć bez zmuszania kawalerii macedońskiej do zbliżania się do słoni. W międzyczasie macedońskie falangity i piechota perska, które przekroczyły rzekę, gwałtownie wstrzymują szarżę stojących przed nimi słoni. Duża liczba słoni mahouts są zabijane i siły Aleksandra wkrótce otoczyć armię indyjską. Po ciężkich stratach Poros, otoczony i ciężko ranny, poddał się z honorem Aleksandrowi po negocjacjach. Justin twierdzi, w przeciwieństwie do innych starożytnych autorów, że Alexander i Pôros stoczyliby jedną walkę. Ale Lucien z Samosate twierdzi, że jest to wynalazek Arystobulusa . Ten legendarny epizod został jednak podjęty (być może za życia Aleksandra) w „dekadrachmie Porosa”.

Konsekwencje

Trudno oszacować straty po obu stronach, ale Indianie prawdopodobnie stracą całą swoją kawalerię, wielu (być może większość) piechoty i ponad 100 słoni bojowych. Alexander schwytał ponad 80 słoni  ; jego kawaleria jest oszczędzona, ale traci dużą część piechoty. Historyk Peter Green szacuje, że Aleksander stracił około 4000 ludzi, w większości falangitów, którzy ucierpieli w wyniku walki na słoniach, gdy konie macedońskiej kawalerii odmówiły zbliżenia się do nich. To nie pierwszy raz, kiedy Macedończycy walczą ze słoniami bojowymi, jest ich około dwudziestu w armii Dariusza III w bitwie pod Gaugamelą , ale mieli bardzo niewielki wpływ na bitwę. Dlatego podczas bitwy nad Hydaspes Macedończycy stanęli w obliczu prawdziwej szarży ze strony gruboskórych, kawaleria okazała się ostatecznie nieprzekonująca przeciwko niej, a falangity poniosły ciężkie straty.

Pomimo klęski Pôrosa Aleksander przywraca go na tron, ponieważ potrzebuje czynnika stabilności w regionie z niespokojnymi ludami. Po podbiciu obecnego Pendżabu armia macedońska przeciwstawia się Aleksandrowi i odmawia przekroczenia Hyphase, najbardziej wysuniętej na wschód rzeki w dolinie Indusu . Aleksander zmarł w 323 roku pne. AD i jedność jego imperium nie przetrwa wojen Diadochi . Królestwo Hydaspe odzyskuje niepodległość. Dla upamiętnienia bitwy Aleksander założył dwa miasta, Aleksandrię Nicaea (od starożytnej greki  : Νικαία / Nikaia  : „Victory”) na miejscu współczesnego miasta Jalapur w Pakistanie i Aleksandrii Bucéphale , prawdopodobnie na miejscu Bhora, w hołdzie do swojego konia Bucephalusa, który zginął podczas bitwy lub wkrótce po niej.

Projekt „Pôros decadrachm”

Aleksander upamiętnia to zwycięstwo, wybijając monetę z podobizną Pôrosa . Na tej dekadrachmie , prawdopodobnie uderzona w Babilonie około 323 roku pne. AD , możemy zauważyć:

Ten dekadrachm potwierdza zatem ideę, zgodnie z którą Aleksander i Pôros zaangażowaliby się w pojedynczą walkę. Należy jednak zwrócić uwagę, że data i miejsce wybicia tej wyjątkowej monety są nadal ostrożne. Rzeczywiście, odkrycie jednego z największych skarbów monetarnych starożytności w Mir Zaka w Afganistanie podważyło hipotezę o strajku w Babilonie. Ten skarb zawierał wiele dekadrach, zachęcających do przeniesienia ich emisji bardziej na wschód. Co więcej, dość surowa jakość pisania mogłaby wskazywać na piętno wędrownego warsztatu; Należy również zauważyć, że niektóre naukowcy faworyzować pośmiertnie strajk, prowadzone przez jednego z diadochów , może Seleucos lub przez satrapy Indii Eudamos .

W fikcji

Bitwa nad Hydaspes jest przedstawiona w filmie Alexander , ale sprowadza się ona do szarży słoni Poros na macedońskie paliczki, po której następuje kontratak kawalerii Aleksandra, w którym zostaje ciężko ranny podczas pojedynku z Porosem.

Uwagi i odniesienia

  1. Wielkość siły i strat obu armii, do których należy zachować ostrożność, opiera się na konsensusie między współczesnymi historykami.
  2. Zwerbowani już w 330 roku , niektórzy z tych wschodnich epigonów byli wyposażeni w stylu macedońskim i wlani do paliczków , inni utworzyli bataliony lekkiej kawalerii.
  3. Na temat tych negocjacji patrz Arrien, Anabase , 5, 18, 6-8.
  4. Justin , Abridged of the Philippine Histories of Trogue Pompée [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , 12, 8.
  5. Lucien z Samosate , Jak pisać historię , 12.
  6. Zgodnie z tezą opracowaną w szczególności przez Pierre'a Vidal-Naqueta , „Flavius ​​Arrien, entre deux mondes”, Anabase , Éditions de Minuit (wyd. I tłum. P. Savinel, 1984), str.  387-393 .

Starożytne źródła

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne