Bitwa pod Calloo

Bitwa pod Calloo Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Bitwa pod Calloo Ogólne informacje
Przestarzały 20 czerwca 1638
Lokalizacja Calloo , niedaleko Antwerpii
Wynik Hiszpańskie zdecydowane zwycięstwo
Wojujący
Zjednoczone Prowincje  Monarchia hiszpańska
Dowódcy
Guillaume de Nassau-Hilchenbach Ferdynand Austrii
Zaangażowane siły
22 000 ludzi 8000 mężczyzn
Straty
2500 zabitych i rannych
2500 więźniów
28 dział
81 schwytanych barek
284 zabitych
822 rannych

Wojna osiemdziesięcioletnia

Bitwy

Współrzędne 51 ° 17 ′ 40 ″ północ, 4 ° 17 ′ 08 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Belgia
(Zobacz sytuację na mapie: Belgia) Bitwa pod Calloo

The Battle of Calloo ( holenderski  : De slag bij Kallo ), dostarczone w dniu20 czerwca 1638to hiszpańskie zwycięstwo nad Holendrami . Gdy wojska holenderskie dowodzone przez Wilhelma z Nassau-Hilchenbach zbliżają się do okrążenia Antwerpii , zostają wyparte przez przeważające siły Ferdynanda Austrii .

Kontekst

Podczas gdy wojna między Imperium Hiszpańskim a Zjednoczonymi Prowincjami była stosunkowo spokojna, w lipcu 1637 r. Frédéric-Henri d'Orange-Nassau rozpoczął ofensywę z 18 000 żołnierzy na terenach dzisiejszej Brabancji Północnej i oblężonej Bredy . Siły Ferdynanda Austrii nie zdołają znieść oblężenia, a miasto wpada w ręce Holendrów. Ferdynand następnie atakuje Limburg i zajmuje Venlo i Roermond , ale musi przestać walczyć z siłami francuskimi, które wkraczają do hiszpańskiej Holandii .

Podczas kampanii 1638 r. Filip IV poprosił go, aby był wyjątkowo ofensywny w celu uzyskania wynegocjowanego pokoju i restytucji terytoriów, w szczególności w Brazylii , Brédzie , Rheinbergu i Maastricht .

Proces

Holenderska zaliczka

Wilhelm z Nassau wysłał straż przednią złożoną z 6000 żołnierzy, Holendrów, Niemców i Szkotów, z rozkazem zajęcia silnych pozycji na lewym brzegu Skaldy . W nocy z 13 na 14 czerwca oddział przekroczył rzekę w wiosce Kallo i bez trudu zajął fort Liefkenshoek. Niewykluczone, że komendant fortu otworzył drzwi w zamian za dużą sumę lub negocjował kapitulację w zamian za uratowane życie. Reszta garnizonu zostaje zmasakrowana. Książę Guillaume zaatakował forty Sainte-Marie i Isabelle następnego dnia i nakazał zatopienie polderów, co nie powiodło się z powodu odpływu. Przez cztery dni saperzy wzmacniają holenderską obronę, wykorzystując ziemię przywiezioną przez barkę z Fort Lillo . Połowa wojsk holenderskich jest umieszczona w tych fortyfikacjach, druga połowa kontynuuje oblężenie fortów Sainte-Marie i Isabelle. To przypada na 17 czerwca.

Hiszpański kontratak

Zobacz też

Bibliografia

  1. [1]