Bitwa pod Omdurmanem

Bitwa pod Omdurmanem Odwrót derwiszów po klęsce Omdurmana ( Robert George Talbot Kelly  (w) ) Ogólne informacje

Przestarzały	2 września 1898
Lokalizacja	Omdurman Sudan
Wynik	Zwycięstwo anglo-egipskie

Wojujący

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Khedivate of Egypt

Mahdiyah

Dowódcy

Generał Herbert Kitchener

Abdullah al-Taashi

Zaangażowane siły

26 000 ludzi

Około 52 000 mężczyzn

Straty

47 zabiło 350 rannych

11 000 zabiło 16 000 rannych 5 000 więźniów

Mahdist War (1881-1899)

Bitwy

• Aba
• El Obeid
• Pierwsza bitwa pod El Teb
• Druga bitwa pod El Teb
• Tamai
• Trinkitat
• El Eilafun
• Abu klea
• Abu kru
• Chartum
• Kirbekan
• Hashin
• Tofrek
• Ginnis
• Metemma
• Jeździć na nartach
• Agordat
• Barca
• Tokar
• Serobeti
• Agordat
• Kassala
• Gulusit
• 1 st Sebderat
• 2 ND Sebderat
• Mokram
• Tucruf
• Firkat
• Hafir
• Bedden
• Redjaf
• Abu Hamed
• Atbara
• Omdurman
• Faszoda
• Gedaref
• Roseires
• Um Dibaykarat

Współrzędne 15 ° 45 ′ 07 ″ północ, 32 ° 31 ′ 12 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Sudan

Bitwa pod Omdurmanem

Bitwa Omdurmanu toczy się na2 września 1898w Sudanie , podczas wojny Mahdystów . Podczas tej bitwy wojska anglo-egipskie dowodzone przez brytyjskiego generała Herberta Kitchenera pokonują armię Abdullaha al-Taashiego , następcy samozwańczego Mahdiego , Muhammada Ahmada .

Proces

Wojska anglo-egipskie dowodzone przez generała Kitchener unicestwione przez Mahdyści z kalifa Abdullaha al-Taashi . Kilka karabinów maszynowych wystarczy, by unicestwić armię złożoną z tysięcy derwiszów.

Według zeznań brytyjskich żołnierzy ranni Sudańczycy zostali pozostawieni własnemu losowi: „Tysiące Mahdystów umierających lub rannych na polu bitwy nie otrzymało żadnej opieki od Brytyjczyków, którzy odwrócili się od nich i wyszli”. „Prosili o wodę i wołali o pomoc, ale nasi oficerowie odepchnęli ich z pogardą” - opowiadał brytyjski żołnierz.

Kulminacja konfliktu, ta bitwa przypieczętowała odzyskanie Sudanu przez Anglo-Egipcjan i zniszczenie imperium Mahdystów, nawet jeśli opór derwiszów trwał ponad rok. Winston Churchill , potem oficer kawalerii, brał udział w słynnej odpowiedzialny za 21 -tego  pułku ułanów Brytyjskich przeszłości brytyjskiej historii wojskowej. Po powrocie do Anglii opublikował relację z walki, która zostanie bardzo doceniona. Slatin Pasha i Reginald Wingate również walczyli u boku Kitchenera.

Zobacz też

• Bitwa pod Umm Diwaykarat (24 listopada 1899)

Źródła

• (en) Philip Warner , Dervish: the rise and fall of an African Empire , Ware, Hertfordshire, Wordsworth Editions, coll.  „Biblioteka wojskowa Wordsworth”,2000, 235  pkt. ( ISBN  978-1-840-22246-3 )
• (en) Howard Withehouse, Battle in Africa , Fieldbooks, Mansfield 1987.
• (pl) Winston Churchill , Moje wczesne życie , Londyn, Eland,2000, 373,  str. ( ISBN  978-0-907-87162-0 )
• Pierre Royer "Ondurman, Koniec romantyzmu wojskowej", Conflits , n o  14, lipiec-sierpieńWrzesień 2017, s.  38-39 .
• Henri Wesseling , The Partition of Africa: 1880-1914 , Paryż, Denoël, pot.  "Folio. / Historia „( N O  107)2002, 840  pkt. ( ISBN  978-2-070-42116-9 ), s.  608

Uwagi i odniesienia

1. Henri L. Wesseling, Partycja Afryki: 1880-1914 , Éditions Denoël, 1996 dla francuskiego tłumaczenia, 840  s. ( ISBN  978-2-07-042116-9 ) , rozdział „Druga wojna burska”
2. Chris Harman, A Popular History of Mankind , The Discovery, 2015, strona 434