| Przestarzały | Sierpnia 357 |
|---|---|
| Lokalizacja | Argentoratum |
| Wynik | decydujące zwycięstwo rzymskie |
| Cesarstwo Zachodniorzymskie | Alamans |
|
Julien Severus (magister equitum) |
Chnodomar Serapio |
| 13 000 - 15 000, w tym prawie 3 000 kolarzy |
15 000 - 35 000 kombatantów |
| 243 zginęło | 8000 zabitych: 6000 zabitych na polu bitwy , 2000 utoniętych podczas przekraczania Renu |
Wojna rzymsko-alamańska
Współrzędne 48 ° 34 ′ 26 ″ północ, 7 ° 45 ′ 08 ″ wschódBitwa Argentoratum nazwa galijski latinized Strasburgu, znany również pod nazwą Bitwa Strasburgu , toczyła się w 357 pomiędzy armią z Western Empire Roman kierowanego przez cesarza Juliana i konfederacji plemiennych alamane prowadzonej przez króla Chnodomar .
Decydująca bitwa Strasburgu był zwieńczeniem kampanii prowadzonej przez Julien w 355 i 357 w celu wyeliminowania barbarzyńskich najazdów w Galii i odbudować silną linię obrony wzdłuż Renu , linię poważnie uszkodzony w czasie wojny domowej w 350 - 353 między uzurpatora Magnence i cesarz Konstancja II . Żołnierze Juliena, mimo że stanęli w obliczu trzykrotnie liczniejszego wroga, odnieśli zwycięstwo po wielkiej bitwie, ponosząc znikome straty i cierpienia, i wyrzucili Alamanów za Ren, zadając im ciężkie straty. Oddziały eskorty Juliena, jego komitatu , są nieliczne, ale bardzo dobrze wyszkolone: bitwa została wygrana dzięki sile i oporze rzymskiej piechoty, która była w stanie przezwyciężyć słabe wyniki jego kawalerii. W latach następujących po zwycięstwie Julien był w stanie naprawić i wzmocnić silne garnizony na Renie oraz narzucić swój wpływ plemionom germańskim poza granicami Cesarstwa.
Zdecydowanie najbardziej wiarygodny i szczegółowy źródła historycznego opowiadając walkę (jak również, bardziej ogólnie, Gaul kampania Juliana od 355-360) jest Res gestae przez Ammien Marcellin , współczesnego historyka. Ammien był grecki kariera żołnierza, który wstąpił do armii i służył przed 350 armię przynajmniej do 363. zaciągnął się jako protektora (aspirujących główny oficer), pełnił funkcję oficera wojskowego. Sprzętu pod magistra equitum Ursycyn następnie pod Julien się w później kampania perska. Zdobył doświadczenie na froncie Galii, kiedy był zaangażowany w tłumienie buntu Claudiusa Silvanusa , magistra equitum Galii (355). Jego osobiste doświadczenie w ówczesnym najwyższym dowództwie wojskowym uczyniło z niego wiarygodne i cenne źródło. Jednak jego narracja pokazuje jego podziw dla Juliena, czasami go chwali . Przydarzyło mu się wyolbrzymiać występy Juliena, pomijać niepowodzenia tego ostatniego i okazywać wrogość wrogom.
Współczesny retor Libanios , ze swej strony, napisał Julian w mowie pogrzebowej ( 363 ). Ta praca zawiera szczegóły, których brakuje w relacjach Ammien, prawdopodobnie dowiedziałem się od członków świty Juliena. Ale ponieważ jest to pochwała, a nie narracja historyczna, jego odroczenie kampanii Juliena jest wątpliwe, a tam, gdzie są sprzeczności, preferowana jest wersja Ammienna.
Felietonista bizantyjski z końca V XX wieku Zosimus zajmuje się bitwy w swojej książce Nova Historia i kampanii Galii Julien, w podsumowaniu, które przynosi opowieść małego Ammianus użytkownika. Głównym zainteresowaniem Zosimusa jest to, że jego opis buntu Magnence (350 - 353) przetrwał, a pisma Ammienna na jego temat zaginęły.
Podczas III th century , plemiona Germania Libera ( "Niemcy Free", w tym "poza Imperium"), małe i rozdrobnione, zebrane w duże konfederacje i niedokładne: the Franks (północno-zachodniej z Niemcami ), The Alamans (południowy zachód od Niemiec) i Burgundów (środkowe Niemcy). Choć rozdarte wewnętrznymi konfliktami, konfederacje te były w stanie zmobilizować znaczące siły i stanowić większe zagrożenie dla imperium niż wcześniej.
Julien zimują 355 / 356 do Wiedeń ( Wiedeń ) z jego armii. Na początku kampanii wojennej 356 zaryzykował wpadnięcie w zasadzkę, wybierając drogę w gęstym lesie, prowadząc kontyngent kawalerii na ratunek Augustodunum ( Autun ), ofierze ataku silnego kontyngentu barbarzyńców. Zaskoczeni przybyciem Cezara , uciekają.
W Strasburgu obecnych było dziewięciu alamanów „królewskich” regesów : Chnodomar i jego bratanek Serapio , Vestralp , Ur , Ursicin , Hortar , Suomar oraz dwaj, którzy złamali traktat pokojowy z Rzymianami, Vadomarem i jego kolegą. Każdy z nich miał dwa Pagi pod nim , w sumie osiemnaście Pagi .
W bitwie dwie armie galijsko-rzymskie przeciwstawiły się zgromadzeniu ponad 35 000 Alamanów. Zakończyło się głośnym zwycięstwem, pomimo poważnych strat w kawalerii. Straty rzymskie sięgają zaledwie dwóch tysięcy ludzi. Alamanie pozostawiają cztery razy więcej zabitych i rannych, nie licząc więźniów. Panika Alamane zatrzymuje się w delikatnych korytarzach Renu. Król Chnodomar zostaje złapany, zanim przekroczy rzekę, a następnie schwytany, podobnie jak Serapion, król Neckar .