Barghest

Barghest , Bargtjest , Bo-gość lub Bargest to nazwa nadana w północnej Anglii , zwłaszcza Yorkshire, do legendarnych monstrualnych czarnych psów z ogromnymi zębami i pazurami porównywalnych.
Jeden z nich często pojawiał się w pobliżu wapiennego wąwozu o nazwie Skrzela Trollera. Istnieje również legenda mówiąca o tym, że Barghest od czasu do czasu wjeżdża do miasta York, aby rzucić się na samotnych podróżników, którzy krążą po Snickelways w mieście. Uważa się, że to widmo pojawiło się również w historycznym mieście Whitby w Yorkshire . Etymologia słowa barghest jest kwestionowana. Na północy Anglii duch był kiedyś ogłaszany gościem. Dlatego oceniamy, że słowo to pochodzi od burh-ghest  : miasto duchów. Inni wyjaśniają, że niemiecki Berg-geist (duch góry) lub geist Bär (duch niedźwiedzia), jest aluzją do jego rzekomego pojawienia się w pewnych momentach jako niedźwiedzia. Wspomina się o innym pochodzeniu: Bier-Geist , czyli „duch piwa żałobnego”.

Barghest w kulturze popularnej

Wiele historii wskazuje na Barghesta, a być może przede wszystkim na Ogara Baskerville'ów , którego upiorny wygląd jest charakterystyczny dla czarnych psów. Zobacz Czarny Pies (Duch) po więcej szczegółów.

Psy o imieniu Barghest pojawiają się w następującym tekście:

Literatura

• W powieści Brama Stokera Dracula , który przybywa do Whitby na pokładzie statku Demeter, przybiera postać dużego, ciemnego i groźnego psa. Barghest jest częścią folkloru Whitby i mógł być inspiracją Stokera.
• Zainspirowany tą legendą, Barghest pojawia się w dziecięcej książce Robina Jarvisa The Whitby Witches .
• W serii powieści O służbie nadprzyrodzonej Jej Królewskiej Mości ( Wieża w oryginalnej wersji) Barghestowie są agentami Checquy (tajnej instytucji odpowiadającej MI5 i odpowiedzialnej za sprawy paranormalne zagrażające bezpieczeństwu brytyjskich obywateli) odpowiedzialnymi za najważniejsze misje bardziej niebezpieczne (to znaczy stawić czoła najbardziej przerażającym z nadprzyrodzonych stworzeń zamieszkujących Wielką Brytanię), będąc tym samym odpowiednikiem SAS i reprezentującym elitę elity Checquy.
• W Czarownicach Roalda Dahla Barghest jest zawsze mężczyzną.
• Wydawca komiksów, Barghest Entertainment, wziął swoją nazwę od legendarnego demona-psa.
• W serii powieści Terror Barghesty to żywiołaki ziemi, przybierające wygląd dużych czarnych psów.
• W serii lekkich powieści Overlord Barghest jest rogatym czarnym wilkiem, którego ogromne ciało jest otoczone łańcuchem.

Kino i telewizja

• Barghest jest głównym złoczyńcą w dziecięcym serialu telewizyjnym Roger and the Rottentrolls , którego akcja rozgrywa się w Troller's Gill.
• W filmie telewizyjnym z 1978 roku Devil Dog: Hound of Hell występuje Barghest o imieniu Lucky.
• Odcinek serialu obyczajowego BBC , Dalziel i Pascoe , kręci się wokół domu w Parku Narodowym North York Moors, na fabule zatytułowanej „Barguest”, której symbolem jest wielki czarny pies.
• Barghest to nazwa nadana do gatunków z Gwiezdnych Wojen .

Muzyka

Barghesty pojawiają się w:

• Barghest autorstwa Patricka Wolfa .
• Piosenka Barghest vs Aged. Grupa psychodelicznego rocka z Arrowe Hill.
• The Barghest O 'Whitby zespołu Doom Metal My Dying Bride na EP-ce o tej samej nazwie wydanej w 2011 roku, która znalazła się na kompilacji The Vaulted Shadows w 2014 roku.

Gry wideo

W grze Lord of the Rings Online (LOTRO) możesz natknąć się na Barghesta w regionie galgal na zachód od Bree. można je również znaleźć na polach Fornost (na zachód od północnych wzgórz). Mają złowrogi wygląd i przerażające wycie.

Jest także częścią początku Wiedźmina, w którym pojawia się jako przerażająco wyglądający „pies duch” otoczony zieloną aureolą.

W grze „Folklor” na Playstation 3 Bhargest jest imponującym ludem z Krainy Wróżek, niewrażliwym na większość ataków, blokującym drogę do punktu zapisu w Lesie Gesh.

Zobacz również

• Czarny pies (duch)
• Sinistros

Źródła

• Jeffrey Shaw, Whitby Lore and Legend (1923)
• Wirt Sikes, brytyjskie gobliny (1880), Uwagi i zapytania, pierwsza seria, ii. 51;
• Joseph Ritson, Fairy Tales (Londyn, 1831), s. Joseph Ritson, Bajki (1831), s.  58 ;
• Folklor Lancashire (1867)
• Joseph Lucas, Studia w Nidderdale (Pateley Bridge, 1882).