Bandido to słowo prowansalski (od prowansalskiego bandir lub fòrabandir „wydalić” byki), który początkowo wyznaczony powrót byków z aren na pastwiska ( abrivado oznaczająca transfer z pastwiska do areny).
Od XX -go wieku, termin ten odnosi się do tradycji tauryny Prowansji i Langwedocji symulacji w zamkniętych ulicach miasto powrót byków do walki byków w łąki.
Bandido był przeciwieństwem abrivado : wyścig na arenach kiedyś skończy, byki zostały sprowadzone przez pasterzy na ich pastwiskach wykonując sposób odwrotny, to znaczy z aren na łąkę. Podobnie jak w przypadku abrivado, zdarzało się, że młodzi mieszkańcy wioski próbowali zmusić byki do ucieczki, aby się zabawić.
Abrivado-bandido zastąpił sznur byka, bieganie lub chaotyczny bourgino , który zakończył z uboju zwierzęcia, które jest zakazane w dziale z Gard . W langwedockich wioskach Marsillargues i Saint-Laurent-d'Aigouze encierros odbywają się w niedzielę wieczorem około godziny 18:00 na ulicach zamkniętych wysokimi barierkami, a trasa bandido jest mniejsza niż abrivado .
Ogólnie jest kilka fragmentów. Byki mijają się raz, każdy sam, oprawiony w galopie przez 2 lub 3 jeźdźców. Potem zwykle mijają dwa razy po 2 i pilnują więcej jeźdźców i raz po 4. Czasami zdarza się, że stado daje publiczności przejście „do starego”, czyli że wszystkie byki są prowadzone przez jednego lub dwóch jeźdźców na raz. uruchomić.
W łapacze ( „łapacze”, reprezentujące młodych wieśniaków z przeszłości) tutaj próbować przechwycić byki od tyłu, chwytając je za ogon i rogi. Istnieją konkursy łapacza, w których nagroda jest przyznawana temu, kto złapie najwięcej byków.
Bandido zwykle odbywa się wieczorem, w przeciwieństwie do abrivado, które odbywa się około godziny 11 rano.
Ale często zdarza się, że bandido odbywa się nie wieczorem, ale pod koniec poranka podczas połączonego pokazu zwanego abrivado-bandido: bandido wyznacza wtedy drogę powrotną, na końcu której byki wracają do ciężarówki, która zapycha drogę. dół od ulicy.
Bandido to słowo żeńskie i, jak wszystkie słowa prowansalskie, niezmienne w liczbie mnogiej. Jak w większości języków romańskich akcent toniczny należy umieścić na przedostatniej sylabie ( ban di do ), a nie na ostatniej, jak we francuskim. W rezultacie powolna wymowa końcowego o lub a w języku prowansalskim jest praktycznie samogłoską niemą.