Narodziny |
6 kwietnia 1928 Budapeszt |
---|---|
Śmierć |
10 maja 1991(63 lata) Waszyngton |
Narodowości |
Węgierski amerykański |
Trening |
Uniwersytet Loránda Eötvösa (do1951) Uniwersytet Yale (do1959) |
Zajęcia | Ekonomista , profesor uniwersytetu |
Pracował dla | Uniwersytet Johna Hopkinsa |
---|---|
Pole | Gospodarka |
Członkiem | Węgierska Akademia Nauk |
Kierownicy prac dyplomowych | John William Fellner ( w ) , Robert Triffin |
Nagrody |
Nagroda Johna Addisona Portera (1959) Nagroda im. Bernharda Harmsa ( d ) (1984) |
Béla Balassa to węgierski ekonomista urodzony w Budapeszcie ,6 kwietnia 1928i zmarł w Waszyngtonie, 10 maja 1991.
Balassa ukończył prawo na Uniwersytecie w Budapeszcie . Opuścił kraj po powstaniu budapesztańskim 1956 i udał się do Austrii; następnie otrzymał stypendium Fundacji Rockefellera na studia na Uniwersytecie Yale , gdzie uzyskał tytuł magistra, a następnie doktorat z ekonomii w 1958 i 1959 roku. W 1959 roku otrzymał nagrodę Johna Addisona Portera przyznaną Yale. Od 1962 do 1967 był adiunktem w Yale; Profesor na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w latach 1966–1991. Od 1966 r. Był doradcą Banku Światowego ds. Polityki handlowej i rozwoju.
Pracował z Paulem Samuelsonem . Ich współpraca zaowocowała odkryciem efektu Balassy-Samuelsona, który bada związki między międzynarodowymi parytetami siły nabywczej a międzynarodowymi lukami w produktywności (patrz dedykowana ulotka).
Balassa jest źródłem obliczenia tego współczynnika stosowanego w ekonomii międzynarodowej do pomiaru względnych zalet lub wad narodu w międzynarodowej wymianie określonego rodzaju towarów i usług, jakie pojawiają się w rzeczywistych przepływach wymiany (zob. ujawniona przewaga komparatywna ).
W Teorii integracji gospodarczej (1961) Balassa określił, jakie były różne etapy procesu integracji regionalnej, a mianowicie strefa wolnego handlu ( strefa wolnego handlu ), unia celna ( unia celna ), wspólny rynek ( wspólny lub jednolity rynek ), unia gospodarcza i walutowa ( unia gospodarcza ). To jest podstawowa teoria Unii Europejskiej .
Béla Balassa był również smakoszem, który zbierał i okresowo aktualizował przewodnik po paryskich zasobach kulinarnych, w którym wyjaśniał, jak dobrze zjeść, nie przekraczając refundacji dokonywanych przez międzynarodowe agencje, przewodnika, który krążył wśród jego kolegów i przyjaciół.