Aviatik BI
Aviatik BI
| |
 Widok z samolotu. | |
| Budowniczy | Aviatik |
|---|---|
| Rola | Samolot rozpoznawczy |
| Pierwszy lot | 1914 |
| Uruchomienie | 1914 |
| Data wycofania | 1916 |
| Załoga | |
| 1 pilot + 1 obserwator | |
| Motoryzacja | |
| Silnik | Mercedes DI (w) |
| Numer | 1 |
| Rodzaj | 6 cylindrów w układzie chłodzenia cieczą |
| Moc jednostkowa | 100 KM |
| Wymiary | |
| Zakres | 13,97 m |
| Długość | 8,63 m |
| Wysokość | 3,30 m |
| Szerokie rzesze | |
| Pusty | 825 kg |
| Z uzbrojeniem | 1088 kg |
| Maksymalny | 1250 kg |
| Występ | |
| Maksymalna prędkość | 105 km / h |
| Sufit | 2500 m |
| Uzbrojenie | |
| Wewnętrzny | Nie |
Aviatik BI jest niemieckim WWI rozpoznawczy dwupłatowiec .
Nieuzbrojony samolot
Zaprojektowany w 1914 roku przez Roberta Wilda z dwupłatowca sportowego z 1913 roku, ten dwumiejscowy samolot został wyprodukowany z dwoma typami płatowca, P.14 z 2 parami masztów międzypłatowych lub P.15 z 3 parami po każdej stronie kadłuba. W obu przypadkach silnik był rzędowym Mercedesem DI 100 KM 6 lub 120-konnym D II. Podobnie jak w większości samolotów używanych na początku I wojny światowej obserwator znajdował się przed pilotem i posiadał pistolet lub karabinek. Ta doskonała maszyna została zbudowana w 98 egzemplarzach i była szeroko używana przez Cesarską Armię Niemiec na froncie francuskim na początku pierwszej wojny światowej. Wycofany z frontu we wrześniu 1915 r. Pozostał w użytku w szkołach. Ö-UFA rozpoczęła produkcję tego urządzenia w Austrii tuż przed rozpoczęciem wojny, ale wydajność została uznana za kiepską i ukończono tylko 25 sztuk (seria 31).
Początki wojny powietrznej
5 października 1914 roku na niebie Jonchery-sur-Vesle samolot Aviatik BI powracający z misji został zaskoczony przez francuskiego Voisina III . Ten ostatni natychmiast przystąpił do walki, a niemiecka załoga była niemile zaskoczona, gdy stwierdziła, że ich przeciwnik ma na pokładzie mały karabin maszynowy typu Hotchkiss. Walka była nierówna, Niemiec miał tylko karabin piechoty do całej obrony; był jednak długi i zaciekły. Ostatecznie Aviatik spłonął za liniami francuskimi. Sierżant-pilot Joseph Frantz i jego strzelec maszynowy Louis Quénault odnieśli właśnie pierwsze zatwierdzone zwycięstwo powietrzne w historii. W związku z tym BI został następnie wyposażony w przedni karabin maszynowy, a pasażer musiał całkowicie wstać, aby strzelić nad tarczą śmigła.
Austro-węgierskie instrumenty pochodne
- Aviatik B.II: Mniejszy niż BI i wyposażony w Austro-Daimler o mocy 120 KM, ten dwumiejscowy pojazd wciąż nieuzbrojony (obserwator mógł przenosić 2 bomby po 10 kg ) został wyprodukowany w małych seriach (seria 32) przez Ö -UFA w 1915 roku. Druga seria (seria 34) łączyła to samo ogniwo z silnikiem, chłodnicą i uzbrojeniem B.III, co umożliwiło przenoszenie 3 bomb o masie 20 kg . Pomimo swoich cech został wycofany z linii frontu na początku 1916 roku.
- Aviatik B.III: Ten nowy model wyróżniał się zwiększoną rozpiętością skrzydeł, silnikiem Austro-Daimler o mocy 160 KM i chłodnicą umieszczoną już nie po bokach kadłuba, ale nad silnikiem. Ale przede wszystkim pilot minął przed obserwatorem, łącząc oba stanowiska, a pasażer miał karabin maszynowy. Musiał jednak całkowicie wstać, aby użyć tej broni, która strzelała nad tarczą śmigła. Samolot ten (seria 33) był używany na froncie rosyjskim do rozpoznania dalekiego zasięgu, ale bardzo wolno reagował na sterowanie, które zasłużyło mu, oprócz kształtu kokpitu, na przydomek „gondola”.
Bibliografia
- Relacja Joseph Frantz do RTBF dniu 22/11/1965 " 14/18 (listopad 1965) " Europeana (dostęp na 1 st stycznia 2013 )
Bibliografia
- Günter Kroschel i Helmut Stützer, Die deutschen Militärflugzeuge 1910-1918. Wilhelmshaven (1977)
- Karl Pawlas, Deutsche Flugzeuge 1914–1918. Norymberga (1976). ( ISBN 3-880-88209-6 )
- Michale Sharpe, Doppeldecker, Dreifachdecker & Wasserflugzeuge. Gondrom (2001). ( ISBN 3-811-21872-7 )