| Auguste-Francois Perrinon | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Zastępca Gwadelupy | |
| Rząd | II e Republika |
| Legislatura | Zastępca |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 28 sierpnia 1812 r. |
| Miejsce urodzenia | Martynika |
| Data śmierci | 2 stycznia 1861 |
| Miejsce śmierci | Saint-Martin (Antyle Francuskie) |
| Pogrzeb | Święty Marcin (97150) |
| Narodowość | Francuski |
| Ukończyć | Szkoła Politechniczna (Francja) |
| Zawód | wojskowy |
Auguste-François Perrinon (lub François Auguste Périnon ) jest Francuzem urodzonym28 sierpnia 1812 r.w Saint-Pierre na Martynice i zmarł dnia2 stycznia 1861w Saint-Martin .
Słynie z tego, że był pierwszym mieszańcem z Martyniki, który wszedł do École Polytechnique . Był także zastępcą francuskiego abolicjonisty i pierwszym metyskim gubernatorem Martyniki po nastaniu drugiej republiki.
Jego matka Rose, znana jako Piquion, jest wyzwoloną niewolnicą z Martyniki pod rządami konsulatu. W 1826 wyszła za mąż za dobrze prosperującego białego kupca z Saint-Pierre, ekonomicznej stolicy Martyniki, który rozpoznał jej czworo dzieci, w tym François-Auguste. Ten zostaje wysłany do Francji, gdzie zostaje uczniem Szkoły Politechnicznej (awans X 1832) i specjalizuje się w artylerii Marynarki Wojennej. W 1840 w Saint-Pierre ożenił się z Marguerite-Louise-Charlotte Télèphe, córką bogatej, kolorowej rodziny z Martyniki.
Drugi kapitan włączony 31 stycznia 1840 r. W 1841 przydzielony do Generalnej Inspekcji Materiałów Artylerii Morskiej w Paryżu. Dowódca batalionu17 kwietnia 1847. Oficer Legii Honorowej . W 1842 był częścią garnizonu Gwadelupy . Był także masonem .
Był przeciwny niewolnictwu, ale w tym czasie właściciele plantacji w Indiach Zachodnich obawiali się utraty całej siły roboczej, jeśli niewolnictwo zostanie zniesione we Francji. W tym kontekście, dzięki udziałom, jakie posiadał w słonych bagnach, Perrinon od 1844 r. eksperymentował z nowymi metodami pracy (współistnienie wolnych robotników i niewolników, wypłata pensji wszystkim robotnikom bez względu na status, zakaz kar cielesnych, uciekanie się do winy i napiwki). W 1847 r. w broszurze zatytułowanej Wyniki doświadczeń dotyczących niewolniczej pracy (wyspa Saint-Martin Antilles ) starał się wykazać, że bezpłatna praca jest możliwa. Pisze, że „moralnie niezrównoważone niewolnictwo jest aberracją ekonomiczną”.
Rok później Perrinon był członkiem Komisji ds. Zniesienia Niewolnictwa , na zaproszenie Victora Schœlchera ; na mocy dekretu o zniesieniu niewolnictwa został wysłany jako komisarz ds. abolicji, a następnie komisarz generalny na Martynikę (czerwiec-listopad 1848 r .).
Z Victorem Schœlcherem , z którym jest bliski, był członkiem Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego (1849-1850).
Po zamachu stanu z 2 grudnia 1851 powrócił do Indii Zachodnich i zamieszkał w Saint-Martin, gdzie pracował na słonych bagnach . Odmawia złożenia przysięgi Napoleonowi III (list z18 kwietnia 1853), co zaowocowało usunięciem go z kierownictwa armii.
Zmarł w Saint-Martin , dnia2 stycznia 1861.
Jego imię noszą ulice, uczelnia i centrum handlowe na Martynice. Jego imię nosi ulica w Bourg du Marigot (Saint-Martin).