Antenowy

Antenowy Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Atérien, region Djelfa (Zaccar), Algieria Definicja
Tytułowe miejsce Bir el-Ater ( Algieria )
Autor Maurice Reygasse , 1922
Charakterystyka
Rozkład geograficzny Afryka Północna i Sahara
Kropka Środkowy paleolit
Chronologia 145 000 do 30 000 lat
Powiązany typ ludzki Homo sapiens

Aterian to prehistoryczny przemysł lithic obejmujące Afrykę Północną i Saharę , a należące do środkowego paleolitu w Afryce . Swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Bir el-Ater , położonej na południe od Tebessa w Algierii , gdzie została opisana przez Maurice'a Reygasse w 1922 roku.

Chronologia

Najstarsze stanowisko lądowe datowane jest na 145 000 pne, w Ifri n'Ammar w Maroku . Obszary powietrzne mnożą się od około 130 000 lat temu, kiedy klimat w Afryce Północnej staje się korzystniejszy. Ta branża zniknęła około 30 000 lat temu i wydaje się, że nie wpłynęło to na późniejsze kultury lityczne w regionie , w szczególności iberomaurus, który pojawił się w Maghrebie około 25 000 lat temu, po przerwie archeologicznej trwającej kilka tysięcy lat [ref. pożądany].

Charakterystyka

Aterian wyróżnia się przede wszystkim obecnością noszonych narzędzi przeznaczonych do zamocowania. Łączy w sobie wdrożenie Debitage Levallois z wytwarzaniem różnorodnych narzędzi płatkowych ( skrobaki , ząbki itp.), A także narzędzi do liści dwustronnych.

Osobiste ozdoby (muszle Nassariusa przebite i zakryte w celu utworzenia naszyjnika) zostały znalezione na co najmniej jednym stanowisku lądowym, sprzed 82 000 lat.

Aterian jest jednym z najstarszych przykładów regionalnej dywersyfikacji technicznej, wykazującym znaczną ewolucję w stosunku do wcześniejszych przemysłów litowych w regionie, uważanych za należące do Mousterian , z którego wydaje się wywodzić Aterian.

Rozszerzenie geograficzne

Air jest rozmieszczony w całej Afryce Północnej , od Mauretanii po Egipt (Bir Tefawi, oaza Al-Kharga ), przechodząc przez Maroko ( jaskinia gołębi , Ifri n'Ammar, Dar es-Soltan), Niger (Seggedim) i oczywiście wszędzie w Algierii (na tytułowym stanowisku Bir el-Ater , w Aïn Tagourait , Kharouba koło Mostaganem oraz w Camp Franchet d'Esperey w Arzew ).

Ludzkie szczątki

Niektóre skamieniałe ludzkie szczątki zostały odkryte we współpracy z atterian przemysłami, zwłaszcza w Dar-es-Soltan, Témara i Harhoura , niedaleko Rabatu . Są to skamieniałości Homo sapiens , mniej lub bardziej nowoczesne w zależności od okresu.

Debata

Istnieją inne stanowiska prehistoryczne w Afryce Północnej w tym samym okresie, które nie przedstawiają narzędzi z prześladowaniami w swoich litycznych zbiorowiskach, ale mimo to mają inne elementy ze stanowiskami atterian. Badanie z 2014 r. Poddaje w wątpliwość znaczenie pojęcia „antena”, oceniając, że konieczne jest raczej rozważenie istnienia sieci powiązanych branż i wspólnych cech w zależności od ich geograficznej bliskości lub środowiska.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) William L. Langer, Encyklopedia historii świata: starożytne, średniowieczne i współczesne: uporządkowane chronologicznie , Boston, MA, Houghton Mifflin Company,1972, 5th  ed. ( ISBN  978-0-395-13592-1 ) , str.  9
  2. (w) Daniel Richter i in. , „  Nowe dane chronometryczne z Ifri n'Ammar (Maroko) i chronostratygrafia środkowego paleolitu w zachodnim Maghrebie  ” , Journal of Human Evolution , tom.  59, n o  6,1 st grudzień 2010, s.  672–679 ( PMID  20880568 , DOI  10.1016 / j.jhevol.2010.07.024 , czytaj online )
  3. (w) Eleanor L. Scerri , „  The Aterian and its Place in the North African Middle Stone Age  ” , Quaternary International , the Middle Palaeolithic in the Desert, vol.  300,25 czerwca 2013, s.  111–130 ( DOI  10.1016 / j.quaint.2012.09.008 , czytaj online )
  4. (w) Abdeljalil Bouzouggar Nick Barton i in. , „  82 000-letnie koraliki z muszli z Afryki Północnej i implikacje dla początków współczesnych ludzkich zachowań  ” , Proceedings of the National Academy of Sciences , vol.  104 n O  24,12 czerwca 2007, s.  9964–9969 ( ISSN  0027-8424 , PMID  17548808 , PMCID  1891266 , DOI  10.1073 / pnas.0703877104 , czytaj online )
  5. (w) Gwen Robbins Schug i Subhash R. Walimbe , A Companion to South Asia in the Past , John Wiley & Sons,2016, 512  pkt. ( ISBN  978-1-119-05547-1 , czytaj online ) , str.  64
  6. Denise Ferembach , „  Ludzkie pozostałości jaskini Dar-es-Soltane II (Maroko). Kampania 1975  ”, Biuletyny i wspomnienia Towarzystwa Antropologicznego Paryża , t.  3, N O  21976, s.  183-193 ( DOI  10.3406 / bmsap.1976.1849 , odczyt online , dostęp 8 stycznia 2018 )
  7. Yves Coppens i Pascal Picq, At the origins of Humanity , Paryż, Fayard,2001, 642  str.
  8. (en) Eleanor ML Scerri i wsp. , „  Najwcześniejsze dowody na strukturę populacji Homo sapiens w Afryce  ” , Quaternary Science Reviews , vol.  101,1 st październik 2014, s.  207–216 ( DOI  10.1016 / j.quascirev.2014.07.019 , czytaj online )

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły