We Francji ubezpieczenie grupowe lub ubezpieczenie zbiorowe to system ubezpieczeniowy otwarty dla wszystkich członków tej samej społeczności (np. Pracownicy firmy lub instytucji, przedstawiciele zawodu, kredytobiorcy banku ...).
Taka umowa obowiązuje na zasadzie obowiązkowej lub fakultatywnej, lub w niektórych przypadkach zgodnie z opcjonalnym systemem subskrypcji zarezerwowanym dla członków grupy.
Umowa ubezpieczenia grupowego jest zdefiniowana w artykule L.141-1 Kodeksu ubezpieczenia . Gwarancje te są komplementarne w stosunku do usług świadczonych przez ZUS: kosztów ubezpieczenia zdrowotnego lub ubezpieczenia wzajemnego, ubezpieczenia rentowego, emerytury.
Zamówienie składa się z zestawu wspólnych usług lub bazy lub bazy wyznaczonej grupy. Istnieją dwa rodzaje umów:
Biorąc pod uwagę fakt, że obie umowy są umowami zbiorowymi, gwarancje są takie same dla wszystkich i nie są elastyczne.
Zgodnie z obowiązkową umową zbiorową wszyscy wyznaczeni pracownicy są zobowiązani do przystąpienia, chyba że wymagane jest prawne zwolnienie. Kilka konstrukcje wkład prawne istnieją takie jak pojedynczy , odizolowane , rodziny do najczęściej używanych.
Abonent umowy, pracodawca, mógł wynegocjować z ubezpieczycielem opcjonalny lub dodatkowy poziom. Zapisują się do niego tylko zainteresowani partnerzy i nie ma możliwości udziału finansowego ze strony pracodawcy w tego rodzaju ubezpieczeniu. Niemniej rada zakładowa może podpisać na rzecz pracowników tak zwaną fakultatywną umowę zbiorową. To zestaw gwarancji, do których dobrowolnie przystępują pracownicy firmy. Rada zakładowa nie może zastąpić pracodawcy poprzez ustanowienie wkładu finansowego. W tej samej firmie może współistnieć kilka umów opcjonalnych.
Te taryfy , negocjowane dla całej populacji, są często bardziej korzystne niż na poszczególnych kontraktach.
Ustanowienie uzupełniającego systemu ochrony socjalnej w przedsiębiorstwie można przewidzieć zgodnie z trzema odrębnymi procedurami:
Okólnik nr DSS / 5B / 2009/32 z dnia 30 stycznia 2009ustala procedury operacyjne dla umów zbiorowych i podaje szczegółowe informacje na temat warunków podlegania składkom na ubezpieczenie społeczne, CSG i CRDS składek pracodawców na finansowanie dodatkowych świadczeń emerytalnych i uzupełniającego ubezpieczenia emerytalnego .
Skorzystanie z usług zakładu ubezpieczeń w celu realizacji zbiorowego funduszu emerytalnego jest wymagane przez ustawę nr 89-1009 z 31 grudnia 1989, znane jako Prawo Evina .
Obowiązkowa umowa zbiorowa jest narzędziem motywowania i zarządzania relacjami międzyludzkimi poprzez korzyści społeczne i podatkowe, które zapewnia pracownikom, którzy z niej korzystają.
Składka jest potrącana z wynagrodzenia, a szczegóły dotyczące części pracodawcy i części wynagrodzenia są wyraźnie widoczne na odcinku wypłaty. Składki te nie powodują potrącenia składek pracodawcy i pracowników, a udział pracodawcy nie jest uznawany za świadczenie rzeczowe.
Dla pracodawcy większe znaczenie będzie miała podwyżka wynagrodzenia odpowiadająca uczestnictwu w umowie zbiorowej. To samo dotyczy pracownika: podwyżka wynagrodzenia będzie podlegać potrąceniom i podatkowi dochodowemu.