Artyleria Gwardii Cesarskiej (Pierwsze Cesarstwo)

Artyleria Gwardii Cesarskiej
Przykładowy obraz artykułu Artillery of the Imperial Guard (First Empire)
Montowane artylerii Cesarskiej Gwardii pozycji podjęcie przez Alphonse Lalauze . Po prawej oficer w pełnym stroju "w huzara", po lewej od słupków pociągu.
kreacja 1806
Rozpuszczenie 1815
Kraj Francja
Wierność  Cesarstwo francuskie
Zatkany Armia napoleońska
Rodzaj Pułk na koniach Pułki chodzą pociągiem artyleryjskim
Rola Artyleria
Jest częścią Imperial Guard
Wojny Wojny napoleońskie
oficer dowodzący Joseph Christophe Couin , Jean Ambroise Baston de Lariboisière , Jean Barthélemot de Sorbier , Charles François Dulauloy , Jean-Jacques Desvaux de Saint-Maurice

Artyleryjski Guard składa się z jednostek organicznego artylerii z Imperial Guard z Napoleon I er . Ustawiła pułk artylerii konnej , pułki artylerii pieszej oraz pociąg kolejowy odpowiedzialny w szczególności za dostawę broni i amunicji.

Straż konsularna

Straż konsularna została utworzona przez Bonapartego na mocy rozkazu 28 listopada 1799przez połączenie różnych jednostek odpowiedzialnych za ochronę republikańskich instytucji i organów. Jest to korpus „międzyramienny” złożony z piechoty, kawalerii i artylerii - w tym przypadku kompania artylerii konnej złożonej z około stu ludzi, podniesionych wśród przewodników, do których jest dołączony.

W XII roku artyleria Straży Konsularnej pod rozkazami generała brygady Nicolasa Marie Songis des Courbons miała eskadrę pod rozkazami pułkownika Josepha Christophe Couina , pociąg pod rozkazami kapitana Edmé Devarenne'a i park.

Imperial Guard

Dekretem z dnia 28 kwietnia XII roku (18 maja 1804), była Gwardia Konsulów staje się Gwardią Cesarską, zachowując swój międzybrojowy charakter, ale ze znacznie zwiększoną liczbą. Couin pozostał dowódcą artylerii do czasu jego zastąpienia w 1807 r. Przez Jeana Ambroise Bastona de Lariboisière .

Artyleria konna

Następca artylerii Straży Konsularnej, artyleria konna Gwardii Cesarskiej jest uważana za elitę artylerii napoleońskiej i jest częścią wszystkich kampanii i bitew wojen Imperium  : tak więc w bitwie de Wagram artyleria konna Straży poniosło znacznie więcej strat niż piesza artyleria. Zdziesiątkowany podczas katastrofalnego odwrotu z Rosji , szybko zostaje przywrócony. Wreszcie, podczas ostatniej fazy bitwy pod Waterloo , ostatniej wielkiej bitwy wojen napoleońskich, artyleria konna uczestniczyła z czterema bateriami w ataku Gwardii Cesarskiej na płaskowyż Mont-Saint-Jean .

Jako wyszkolony artylerzysta Napoleon kilkakrotnie stawał na czele swoich dział. Podczas kampanii francuskiej w 1814 roku osobiście kierował ostrzałem baterii podczas bitwy pod Montmirail, a następnie pod Montereau . Plik17 czerwca 1815po bitwie pod Quatre Bras sam poprowadził konno baterie w pogoni za wojskami brytyjskimi cofającymi się na Brukselę .

Artyleria piesza

Dekretem cesarskim z dnia 17 kwietnia 1808czterostopowe kompanie artyleryjskie zostały włączone do artylerii Gwardii. Zwiększono ich do ośmiu w 1810 r., Do dziewięciu w 1812 r., A wszystkie zorganizowano w pułk. Plik11 października 1811pułk został określony przez Napoleona jako część Starej Gwardii.

W następnym roku utworzono drugi pułk i przyłączono go do Młodej Gwardii. Wlana do artylerii liniowej w 1814 r., Odtworzona pieszo artyleria Gwardii liczyła tylko sześć kompanii w 1815 r.

Aby zostać przyjętym do tego elitarnego korpusu, trzeba było wyjść z artylerii liniowej, mieć sześć lat służby i mieć 1,76 m wysokości.

Pociąg

Pociąg artyleryjski składał się z sześciu kompanii tworzących batalion w 1806 roku. W 1812 roku liczebność wzrosła do ośmiu kompanii. W ciągu stu dni skład przeorganizowano w eskadrę ośmiu kompanii.

Ekwipunek

Od końca 1770 The French artyleria została zorganizowana według systemu ustanowionego przez Jean-Baptiste Vaquette de Gribeauval . W 1803 roku , po badaniach przeprowadzonych przez "Komisję Artylerii", którą powołał do życia29 grudnia 1801a pod przewodnictwem generała François Marie d'Aboville Napoleon postanowił uprościć system Gribeauval poprzez ograniczenie liczby używanych kalibrów.

Artyleria konna

W 1815 roku artyleria konna ustawiła cztery kompanie, każda wyposażona w cztery sześciofuntowe działa i dwie haubice.

Artyleria piesza

Przykazanie

Plik 9 marca 1806 r, Joseph Christophe Couin jest promowany na generała brygady dowódca artylerii Gwardii . Plik3 stycznia 1807zostaje drugim pułkownikiem, Jeanem Ambroise Baston de Lariboisière , który tego samego dnia mianowany przez cesarza generałem dywizji , zastępując go dowódcą korpusu. Couin mija15 grudnia 1807w kolejce po zniesieniu stanowisko pułkownika w 2 nd . Plik15 grudnia 1808, Antoine Drouot jest mianowany przez cesarza, aby objąć dowództwo pułku artylerii stóp którego reorganizuje następnego roku.

W 1811 roku Jean Barthélemot de Sorbier zastąpił Lariboisière. W 1813 r. Zastąpił go Charles François Dulauloy .

Podczas kampanii belgijskiej w 1815 r. Artyleria Gwardii została przekazana rozkazom Jean-Jacquesa Desvaux de Saint-Maurice, który zginął w bitwie pod Waterloo  ; artyleria piechoty służyła pod dowództwem Henri Dominique Lallemand, a artyleria konna pod dowództwem Jean-Baptiste Duchand de Sancey .

Bitwy i straty oficerów

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. Arkusz biograficzny na stronie Les Amis du Patrimoine Napoléonien .
  2. Armia francuska w latach 1803-1804 .
  3. Palasne de Champeaux 1804 , s.  8-9.
  4. Korespondencja od kapitana Juliena Bosca (notatki) .
  5. Boudon 2014 , s.  5.
  6. Bitwa pod Montereau .
  7. Gustave de Pontécoulant, „Souvenirs militaire. Napoleon at Waterloo, czyli poprawione sprawozdanie z kampanii 1815 r., Paryż, J. Dumaine, 1866, s.  180 i następne.
  8. Liliane Funcken i Fred Funcken, Mundur i broń żołnierzy pierwszego imperium - tom 2 „Od Gwardii Cesarskiej do wojsk alianckich, szwedzkich, austriackich i rosyjskich” , Casterman,1969
  9. Funcken i Funcken 1969 , s.  54.
  10. Artyleria Napoleona Grande Armée .
  11. Lachouque 1972 , s.  53.
  12. (w) Digby Smith, Napoleon's Regiments , Greenhill Books,2000

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne