Łuk kompozytowy | |
Replika złożonego łuku ludów Azji Środkowej | |
Prezentacja | |
---|---|
Ojczyźnie | Azja centralna |
Kraj |
Daleki Wschód Azja Środkowa Bliski Wschód |
Rodzaj | Kokarda |
Czas | Średniowiecze |
Pociski | Strzały |
Charakterystyka techniczna | |
Materiały | Róg jaka Postrzępione i wysuszone nerwy Klej kolagenowy Drewno |
Kompozytowy łuk jest nazwą rodzajową podane do rodzaju łuku wykonane z odmiennych materiałów zgromadzonych w podobnej technice, wspólne dla różnych narodów na Dalekim Wschodzie , w Azji Środkowej i na Bliskim Wschodzie .
Aby wykorzystać zalety i właściwości każdego z nich, stosuje się różne materiały. Róg jaka, postrzępione i wysuszone nerwy, kolagen, klej i drewno to najczęściej spotykane zespoły. Utworzony w ten sposób łuk jest następnie wyginany w stosunku do jego naturalnej krzywizny.
Niektóre modele zawierają metalowe płytki po wewnętrznej stronie łuku, aby zwiększyć napięcie.
Inną obserwowaną odmianą jest bardzo ciasne owinięcie struny wokół dziobu w celu dalszego zwiększenia napięcia, jak w przypadku sprężyny (podobnie jak w przypadku wiesiołka w starożytności rzymskiej).
Był szczególnie używany podczas kampanii wojskowych średniowiecza przez ludzi z Azji po Bliski Wschód i Europę Wschodnią .
Ze względu na ogromny stosunek uwolnionego napięcia do rozmiaru łuku łuk ten był szczególnie dobrze przystosowany do użytku przez łuczników kawalerii . W Partowie , którzy używali łuk kompozytowy, wynalazł także strzał znany jako „ partyjski strzał ”, który składa się z fotografowania tył podczas jazdy do przodu. Pojawienie się wysoce mobilnych jednostek wojskowych dysponujących środkami do ataku na odległość i szybkiego ucieczki doprowadziło do szybkich zmian w strategiach wojskowych.
Za eksport tej broni na cały świat odpowiadają również ludy stepów Azji Środkowej , których system militarny - a nawet społeczeństwo - był zorganizowany wokół łuczników konnych.
Chińscy inżynierowie w średniowieczu używali kuszy hybrydowej, w której można było zamontować lub zdemontować łuk kompozytowy, dzięki czemu łucznicy mogli wybierać między dokładnością strzelania (tryb kuszy) lub szybkością strzelania (tryb łuku).
Niektóre bronie oblężnicze wykorzystujące łuk jako paliwo wprowadziły do tego łuku zasady łuku kompozytowego, aby poprawić siłę napędową swoich pocisków.
Chociaż nie ma wątpliwości, że łuk kompozytowy jest bronią z Azji, jego pochodzenie jest niepewne, a jego rozmieszczenie jest ogromne. Współczesne teorie uważają, że łuk może pochodzić albo od koczowników ze stepów Azji Środkowej lub północy Dalekiego Wschodu, albo z Chin. Jego pierwszym obrazowym przedstawieniem jest prawdopodobne, że stela zwycięstwo króla Naram-Sin , wyryte w Mezopotamii w XXIII XX wieku pne. AD . Jest on wprowadzany do Egiptu przez Hyksosów z XVIII -tego wieku; najstarsza zachowana kopia datowane XVI th wieku i pochodzi z grobu Ahmose I st ; 32 inne zostały odkryte w grobie Tutenchamona . Nadal jest używany w Mongolii, zwłaszcza w jednej z trzech dyscyplin dnia narodowego, od 11 do13 lipca, a jego rękodzieło jest nadal zachowane w Korei, gdzie nosi nazwę gakgung (narodowy łuk).
Niektórzy ludzie, którzy używali łuku kompozytowego: