Drzewo oskrzelowe

Drzewa oskrzelowego , zwany także tchawiczo drzewo , to zbiór struktur przenoszących się zainspirować i wydychanym powietrzem, pomiędzy krtani i pęcherzyków płucnych . Drzewo oskrzelowe jest integralną częścią układu oddechowego, strefy przewodzenia dolnych dróg oddechowych.

Anatomia

Drzewo oskrzelowe składa się z kolejnych podziałów, począwszy od rozwidlenia tchawicy (podziały oskrzeli w zakresie od 23 do 28, wśród których pierwsze 9 do 12 to prawdziwe oskrzela, następne to oskrzeliki, a trzecie pokolenie, które następuje po podziale płatkowym, to tzw. podział segmentowy). Podział jest dokonywany od 2 do 2 (anatomowie mówią o dychotomii oskrzeli), często nieregularnej i asymetrycznej (kaliber każdej gałęzi jest większy niż 50% początkowego światła). Z każdym podziałem zwiększa się powierzchnia wymiany z wdychanym powietrzem. Przybywając do strefy oddechowej, ten wzrost powierzchni wymiany oskrzeli umożliwia skuteczną hematozę w związku ze zmniejszeniem prędkości krążenia wdychanego powietrza.

Tchawica

Tchawicy (1) jest u ludzi, rura o długości około 10 cm, rozciąga się od chrząstki pierścieniowatej jej rozwidlenia na dwie główne oskrzeli trzpienia.

Główne oskrzela

Jest prawe główne oskrzele (2) i lewe główne oskrzele (3) (prawy główny trzon i lewy główny pień). Powstają z cariny podziału tchawicy.

Oskrzela płatowe

Oskrzela dzielą się na dwie części, tworząc dwa nowe, mniejsze oskrzela. Prawy pień łodygi dzieli się, tworząc trzy płatowe oskrzela odpowiadające trzem płatom płucnym prawego płuca (4a, 4b i 4c). Lewe główne oskrzele dzieli się, tworząc dwa płatowe oskrzela odpowiadające dwóm płatom płucnym lewego płuca (5a i 5b).

Oskrzela segmentowe

Oskrzela płatowe są podzielone na oskrzela segmentowe, co odpowiada systematyzacji miąższu płucnego. Notujemy dla każdego płuca segment:

zależny od segmentowego oskrzela o tej samej nazwie.

Badania medyczne

Uwagi i odniesienia

  1. Roger Coujard, Jacques Poirier i Jean Racadot, Precis of human histology , Presses Université Laval,1980, s.  421
  2. Jacques Frija, radiologia klatki piersiowej , Elsevier Masson,2002, s.  5

Linki zewnętrzne