Antonio Ghislanzoni

Antonio Ghislanzoni Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Fotograficzny portret Antonio Ghislanzoniego

Kluczowe dane
Narodziny 25 listopada 1824
Lecco ( Włochy )
Śmierć 16 lipca 1893
Caprino Bergamasco ( Włochy )
Lokalizacje mieszkalne Włochy
Podstawowa działalność Librettist
Dodatkowe zajęcia Poeta , pisarz
Współpraca Giuseppe Verdi

Podstawowe prace

Antonio Ghislanzoni , urodzony dnia25 listopada 1824w Lecco i zmarł dalej16 lipca 1893w Caprino Bergamasco , jest włoskim pisarzem , poetą i librecistą . Jego nazwa związana jest głównie do libretta z Aida , opery przez Giuseppe Verdiego , z którym współpracował w sprawie zmiany Moc przeznaczenia i Don Carlo .

Biografia

Antonio Ghislanzoni urodził się w Lecco dnia25 listopada 1824. Wysłany przez ojca do seminarium , został z niego wykluczony w wieku siedemnastu lat, przeciwstawiając się żelaznej dyscyplinie instytucji, za lekceważące zachowanie. Antyklerykalizm pozostanie stała ideologia. Uczestniczących w medycynie po swoich badań wtórnych w Pawii i zdając sobie sprawę, że miał piękny baryton głos , postanowił uczyć się śpiewu , a po kilku miesiącach, w 1846 roku , został zatrudniony w Lodi teatru jako pierwszy baryton. Jednak szybko porzucił scenę liryczną na rzecz kariery literackiej . Jego pierwsze artykuły są dla Cosmorama pittorico  (it) w Mediolanie, w którym publikuje również swoją pierwszą powieść , Gli artisti da teatro , opowiadającą o swoich przygodach.

Mazzinien został zmuszony, z powodu współpracy z republikańskimi gazetami, do schronienia się w Szwajcarii . Aresztowany przez Francuzów, został deportowany na Korsykę . Po drugiej wojnie o niepodległość Włoch w 1859 roku wstąpił do grupy Scapigliati .

W 1857 roku pomógł założyć humorystyczną gazetę L'uomo di pietra  (it) . Prowadzi L'Italia Musicale  (it) , pisze dla Musical Gazzetta di Milano  (it) , dyryguje i współpracuje przy La rivista minima  (it), a później, po przejściu na emeryturę do Lecco , wydaje Giornale-Capriccio  (it) . Jego współpraca z gazetami, w których ukazują się jego seriale , jego krytycy, jego wszelkiego rodzaju interwencje są niezliczone, podobnie jak jego twórczość w dziedzinie powieści i poezji. Jego Libro proibito  (it) ( 1878 ) odniosło taki sukces, że w 1890 r . Osiągnęło siódme wydanie . Gilberto Finzi pisze na ten temat: „  I versi del Libro proibito riprendono un'atmosfera polemica d'epoca che non tocca, forse nemmeno sfiora, la poesia, ma che bene riconducono a momenti collaterali tipici della Scapigliatura  ” . W 1860 roku przeniósł się do Barco di Maggianico, małej wiosce w miejscowości Lecco, a następnie do Caprino Bergamasco w 1880 roku .

Oprócz Aidy dla Giuseppe Verdiego, z którym współpracuje przy rewizji La forza del destino i Don Carlo , jest autorem ponad sześćdziesięciu librett, wśród których I Lituani  (it) i Il parlatore eterno dla Amilcare Ponchielli , Salvator Rosa i Fosca dla Carlos Gomes , papa Martin i Francesca da Rimini dla Antonio Cagnoni , ja Promessi sposi dla Errico Petrella . Jest także autorem wersetów kantaty A Gaetano Donizetti Ponchielliego.

Opublikował tom Reminiscenze artistiche, zawierający artykuły o pianiście Adolfo Fumagallim , pismach takich jak La Casa di Verdi a Sant'Agata czy Abrakadabra - storia dell'avvenire ( 1864 - 1865 ). Ten tekst i kilka innych humorystycznych opowiadań science fiction czyni go jednym z pierwszych włoskich autorów tego gatunku.

Zmarł w Caprino Bergamasco dnia16 lipca 1893.

Grafika

Libretto operowe

W nawiasie podano nazwisko kompozytora, data prawykonania.

Broszury do oper nie reprezentowane

Poezja liryczna z muzyką

Powieści

Uwagi i odniesienia

  1. Libro proibito (it) na Wikiźródłach w Włoski 
  2. „Linie Libro proibito tłumaczą polemiczną atmosferę epoki, której poezja nie dotyka, a może nawet nie dotyka, i wyraźnie przypominają cechy scapigliatura  ”
  3. Abrakadabra  : tekst na stronie digitami.it
  4. Ama!  (it) na Wikiźródłach w języku włoskim
  5. Tekst i muzyka Il Canto di Mignon na stronie musica.wikimedia.it , wideo na youtube

Załączniki

Bibliografia

Inne projekty

Linki zewnętrzne