| Antoninus z Cezarei | |
| Śmierć |
308 Caesaré |
|---|---|
| Czczony przez | Kościół katolicki i prawosławny |
| Przyjęcie | 13 listopada |
Antonin urodził się około połowy III th wieku . Chrześcijanin w czasie prześladowań został aresztowany i zamęczony wraz z innymi towarzyszami: Zebinasem, Germainem i Marathami w Cesarei w Palestynie pod panowaniem rzymskiego cesarza Galeriusza w 308 roku. Kanonizowany przez Kościół katolicki i prawosławny , św. obchodzony 13 listopada na Zachodzie i 12 listopada na Wschodzie.
W 308 roku, za panowania rzymskiego cesarza Galeriusza , w czasach namiestnika Cezarei Firmilien, Antonin był chrześcijańskim kapłanem. Pewnego dnia, gdy gubernator Firmilien przygotowuje się do złożenia ofiary swojemu bogu, Antoninusowi i jego przyjaciołom Sebinasowi z Eleutropolis (Beyt Gourvin) i Germainowi, przerywają mu i wzywają, aby nie popełniał tego czynu „fałszywemu bogu” . Wobec tak śmiałego czynu gubernator wzywa intruzów do ujawnienia ich tożsamości. Trzej mężczyźni natychmiast ogłosili się chrześcijanami . Gubernator natychmiast kazał ich stracić, nawet nie torturując ich.
Tego samego dnia trybun Maxys aresztował młodą kobietę ze Scythopolis (Beth Shean), imieniem Manathas lub Ennathas. Po tym, jak ją schwytali, trybun wlókł jej nagą pierś po mieście, chłostając ją. Po przekazaniu go gubernatorowi Firmilienowi, ten przesłuchuje go, aby zmusić go do zaparcia się wiary chrześcijańskiej. W obliczu odmowy młodej kobiety pali ją żywcem.
Aby uniknąć kultu męczenników, gubernator zabronił grzebania ciał Antonina i jego przyjaciół, a także zezwolił na pożarcie ich psom. Kościół katolicki uważa tych czterech męczenników za świętych i wspólnie wspominanych 13 listopada .