Annika Sörenstam
Annika Sörenstam
| |
| |
| Rekord tożsamości | |
|---|---|
| Data urodzenia | 9 października 1970 |
| Miejsce urodzenia |
Bro Szwecja |
| Narodowość | Szwecja |
| Skaleczenie | 1,68 m |
| Kariera | |
| Przeszedł pro | 1992 |
| Profesjonalny obwód |
LPGA Tour Ladies European Tour |
| Pro wygrywa | 90 |
| Duże turnieje | |
| Kraft Nabisco | Zwycięzca w latach 2001 , 2002 i 2005 |
| LPGA | Zwycięzca w latach 2003 , 2004 i 2005 |
| American Open | Zwycięzca w latach 1995 , 1996 i 2006 |
| British Open | Zwycięzca w 2003 roku |
Annika Sörenstam ( ), ur9 października 1970w Bro ( Szwecja ) jest szwedzką zawodową golfistką, której występy plasują ją jako jedną z najlepszych golfistek w historii. Przed przejściem na emeryturę w 2008 roku wygrała dziewięćdziesiąt turniejów jako zawodowiec, co czyni ją najbardziej utytułowaną golfistką w historii. Wygrała siedemdziesiąt dwa turnieje LPGA Tour, w tym dziesięć głównych i osiemnaście innych turniejów na całym świecie. W swojej karierze wygrała ponad 22 miliony dolarów nagrody pieniężnej, czyli o osiem więcej niż wicemistrz Karrie Webb . Od 2006 roku posiada podwójne obywatelstwo szwedzkie i amerykańskie .
Jest ośmiokrotną golfistką roku LPGA, jedyną golfistką, która zwróciła kartę pola z 59 uderzeniami w zawodach i jest rekordzistą najniższej rocznej średniej liczby uderzeń na pole, wynoszącej 68 6969 w 2004 roku.
Reprezentując Europę w Pucharze Solheim ośmiokrotnie w latach 1994-2007, jest rekordzistką punktów zdobytych w tym turnieju. W 2003 roku jako pierwsza kobieta od 1945 roku wzięła udział w męskim turnieju PGA Tour podczas turnieju Bank of America Colonial . Jego zainteresowania pozakonkursowe skupiały się na Annika Golf Academy, architekturze pola golfowego, merchandisingu towarów na jego podobieństwo oraz fundacji charytatywnej.
W grudniu 2020 roku została wybrana na prezydenta Międzynarodowej Federacji Golfa .
Życie prywatne
Mieszka z Mike'em Mcgee i urodziła im się córeczka Ava Madelyn1 st wrzesień 2009.
Biografia
Urodzona w okolicach Sztokholmu w rodzinie, której ojciec jest byłym menadżerem IBM , podziela zamiłowanie rodziców do sportu. Tak zaczęła grać w golfa w wieku 10 lat. Jej młodsza siostra, Charlotta , jest również zawodową golfistką, która gra również na amerykańskiej trasie LPGA Tour.
Po grze w piłkę nożną w miejscowym klubie zdecydowała się zająć golfem w wieku 12 lat. W 1987 roku dołączyła do szwedzkiej narodowej drużyny golfowej. Grała tam do 1992 roku. W tym czasie brała udział w drużynowych mistrzostwach świata amatorów, które zdobyła w 1992 roku.
W 1990 roku przeniosła się na amerykańską ziemię, aby studiować na amerykańskim uniwersytecie, University of Arizona . Następnie zdobyła siedem tytułów uniwersyteckich, aw 1991 roku została pierwszą nieamerykańską zawodniczką, która zdobyła tytuł NCAA National Championship . W tym samym roku została wybrana, wraz z Kelly Robbins , graczem roku. W następnym roku zajęła drugie miejsce w mistrzostwach NCAA i American Amateur Open .
Po przejściu na zawodowstwo w 1992 roku nie udało jej się zdobyć karty na LPGA Tour nagle podczas turnieju kwalifikacyjnego, aby dołączyć do tego toru. Jednak w 1993 roku została zaproszona do udziału w trzech turniejach LPGA Tour, kończąc dwa z nich w pierwszej dziesiątce. Na europejskim torze o nazwie WPGET, do którego dołączyła na początku roku, czterokrotnie zajmowała drugie miejsce. Ukończyła z tytułem debiutanta roku (najlepszego debiutanta) toru WPGET. Otrzymała również swoją kartę umożliwiającą integrację LPGA Tour w następnym roku. Swój pierwszy rok na amerykańskim torze ukończyła z tytułem debiutanta roku , najlepszego debiutanta roku. Trzykrotnie zajęła miejsce w pierwszej dziesiątce, w tym drugie miejsce w British Open . Po raz pierwszy pojawia się również w składzie Pucharu Europy w Solheim , rozgrywkach, które, podobnie jak Puchar Rydera mężczyzn, stawiają Stany Zjednoczone przeciwko Europie.
Jego pierwsze profesjonalne zwycięstwo odniósł na ziemi australijskiej, podczas Holden Australian Open Championship na australijskim profesjonalnym torze golfowym ALPG Tour.
W 1995 roku zdobyła swój pierwszy tytuł na amerykańskim torze US Open, który jest również Major. Po dwóch kolejnych zwycięstwach na tym torze zajęła pierwsze miejsce w klasyfikacji wygranych LPGA Tour. Zdobyła również tytuły Gracza Roku , ranking ustanowiony w systemie punktowym, który nagradza graczy zajmujących miejsce w pierwszej dziesiątce turnieju, oraz Vare Trophy , ranking nagradzający gracza z najniższym średnim wynikiem w turnieju przez cały sezon. Wygrała również dwa turnieje na torze europejskim i zajęła pierwsze miejsce w rankingu Ordre du Mérite, ustalanym na podstawie uzyskanych wyników. Jest więc pierwszą zawodniczką, która zajęła pierwsze miejsce w klasyfikacji wygranych na torze amerykańskim i europejskim.
W następnym sezonie została pierwszą nieamerykańską postacią, która zachowała swój tytuł na US Open. Wygrała dwa inne turnieje na tym torze, zajęła drugie miejsce w innym Major, Kraft Nabisco Championship i drugi rok z rzędu wygrała Vare Trophy , wyprzedzając debiutanta na torze, Australijczyka Karrie Webba na liście nagród. . Na torze europejskim jego jedyne zwycięstwo miało miejsce w Szwecji w turnieju Trygg-Hansa Ladies 'Open.
Z sześcioma zwycięstwami na torze LPGA, w 1997 roku odzyskała pierwsze miejsce w rankingu zarobków, odzyskując również tytuł Gracza Roku, Australijczyka Karrie Webb, jednak uniemożliwiając jej zdobycie wszystkich trofeów przywłaszczając jej Trofeum Vare. Na torze europejskim zachowała tytuł w swoim krajowym turnieju, obecnie nazywanym Compaq Open.
W 1998 roku, choć nie wygrała w maju, a jej najlepszym wynikiem było drugie miejsce w turnieju Du Maurier Classic , ugruntowała swoją dominację na amerykańskim torze, zdobywając cztery nowe tytuły i kończąc ponownie z tytułem Gracza Roku. Odzyskała również tytuł Vare Trophy w sezonie z wynikiem 69,99, stając się pierwszą zawodniczką, która spadła poniżej 70. Ponownie zachowała tytuł w swoim krajowym turnieju.
W sezonie 1999 odniosła tylko dwa zwycięstwa na amerykańskim torze.
W 2000 roku zakwalifikowała się do World Golf Hall of Fame , wpis, który będzie kwalifikowany dopiero w 2003 roku, kiedy spędziła dziesięć lat na trasie LPGA Tour. Staje się pierwszym nie-Amerykaninem, który wszedł do Golf Hall of Fame zgodnie z kryteriami wyboru LPGA. W tym sezonie wygrała pięć turniejów, w tym Evian Masters , turniej rozgrywany we Francji, który starał się być jednym z największych turniejów golfa kobiet. Sezon, podobnie jak poprzedni, jest zdominowany przez Karrie Webb, który podobnie jak w 1999 roku zajął pierwsze miejsce w tabeli wyników i zdobył tytuł Gracza Roku oraz Trofeum Vare.
Ta dominacja Australijczyka zakończyła się w następnym roku, kiedy Szwed jako pierwszy przekroczył próg 2 000 000 dolarów zarobków podczas jednego sezonu na trasie LPGA. Odniosła osiem zwycięstw na amerykańskim torze, w tym mistrzostwo Kraft Nabisco , swoje trzecie zwycięstwo w majorze. Staje się w tym sezonie pierwszą kobietą, która uzyskała 59 punktów w turnieju. Jej rok został nagrodzony czwartym tytułem gracza roku i czwartym trofeum Vare.
Podczas gdy Australia powiedziała, że zjadłaby jego kapelusz ( „ Zjadłaby jej kapelusz ” ), gdyby Sorenstam powtórzył swój występ ośmiu zwycięstw w 2002 roku, zrobiła to lepiej, wygrywając jedenaście zwycięstw na torze w USA, zdobywając czwarty major w mistrzostwach Kraft Nabisco w który posiada tytuł. W swoim sezonie ostatecznie wygrała trzynaście z 25 turniejów, w których brała udział.
Rok 2003 upłynął pod znakiem kontrowersji: została zaproszona do udziału w turnieju PGA Tour , w którym Bank of America Colonial grał w Fort Worth . Jako pierwsza od czasu Babe Zaharias w 1945 roku wzięła udział w turnieju na torze amerykańskim. Wielu graczy, z których najbardziej zjadliwym jest Fijian Vijay Singh , krytykuje ten wybór. Pomimo pierwszej rundy do uderzenia powyżej par, nie udaje jej się przekroczyć cięcia (zwanego również cut).
Na torze kobiet w tym samym roku odniosła sześć zwycięstw, w tym dwa główne tytuły, LPGA Championship, a następnie British Open , co uczyniło ją szóstą zawodniczką w historii, która sięgnęła po Grand Slam. Ponownie zajęła pierwsze miejsce w tabeli wyników i otrzymała szósty tytuł najlepszego gracza roku.
Kontynuowała swoją dominację w LPGA Tour w następnym sezonie z ośmioma kolejnymi zwycięstwami. Odniosła siódme duże zwycięstwo broniąc tytułu na mistrzostwach LPGA. Spośród 18 turniejów LPGA Tour, od których zaczęła, zajęła szesnaście miejsce w pierwszej dziesiątce. Została także pierwszą zawodniczką, która zgromadziła 15 milionów dolarów zarobków w karierze. W tym sezonie osiąga średnio 68,69696, co dałoby jej Vare Trophy, gdyby wzięła udział w wystarczającej liczbie turniejów. Jednak po raz siódmy zajęła pierwsze miejsce w tabeli wyników i zdobyła siódmy tytuł najlepszego gracza roku.
Rok 2005 to rok rekordów: dzięki dziesięciu nowym zwycięstwom na LPGA Tour dołącza do Amerykanki Kathy Whitworth na czele liczby zwycięstw w klasyfikacji zarobków. Jest także pierwszą zawodniczką, która ośmiokrotnie zdobyła tytuł najlepszej zawodniczki roku. Jest także pierwszym graczem, który pięć razy w tym samym roku wygrał tabelę wyników, tytuł Gracza Roku i trofeum Vare. Jest także pierwszą, która zdobyła tytuł LPGA Major trzy lata z rzędu. Wcześniej w sezonie wygrała kolejny Major, Kraft Nabisco Championship i LPGA Championship , podnosząc jej liczbę tytułów Grand Slam do dziewięciu. Gromadzi również rekordy poza LPGA Tour. Dzięki czterem punktom, które przynosi jej siódmy udział w wydarzeniu, staje się najbardziej płodnym graczem w Pucharze Solheim z 21 punktami. Dwukrotnie wygrała te zawody z drużyną Europy, w 2000 i 2003 roku.
W Luty 2006zostaje pierwszą zawodniczką, która oficjalnie zajęła pierwsze miejsce w światowym rankingu kobiecego golfa. Jego start do sezonu, po pierwszym zwycięstwie, jest trudniejszy niż w poprzednich latach, m.in. z ośmioma turniejami bez wygranej. Powróciła do niej, triumfując w US Open , zwycięstwo odniesione po 18-dołkowym dogrywce nad Patem Hurstem . Zwycięstwo to zostało osiągnięte kilka tygodni po oficjalnym uzyskaniu podwójnego obywatelstwa amerykańskiego. Kończy sezon trzema zwycięstwami na torze amerykańskim, gdzie Meksykanka Lorena Ochoa zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej, a także dwoma zwycięstwami na torze europejskim.
W 2007 roku doznała pierwszej poważnej kontuzji kręgosłupa szyjnego, od początku swojej kariery LPGA, aw kwietniu opuściła Meksykankę z pierwszym miejscem na świecie. Po raz pierwszy od 1995 roku i jej pierwszego zwycięstwa na LPGA Tour nie odniosła żadnego zwycięstwa na tym torze. Odniosła zwycięstwo na europejskim torze, w Dubaju, gdzie broniła tytułu.
Wyrażając w pełni nadające się do kolejnego sezonu zaczęła go wygrywając jego 70 th tytuł na LPGA Tour. Następnie zdobyła dwa nowe trofea. W tym momencie roku13 maja 2008ogłasza zamiar zakończenia kariery pod koniec sezonu. Od tego czasu zdobyła nowy tytuł na europejskim torze.
Swój ostatni turniej rozegrała w grudniu 2008 roku w Dubai Ladies Masters , w turnieju którego wygrała dwie poprzednie edycje. Po prowadzeniu pod koniec drugiego okrążenia ostatecznie zajęła siódme miejsce.
W grudniu 2020 roku została wybrana na prezydenta Międzynarodowej Federacji Golfa .
Nagrody
Wygrane w głównych turniejach: 10 LPGA Tour :| Rok | Zawody |
| 1995 | My otwarci |
| 1995 | GHP Classic |
| 1995 | Samsung World Championship of Women's Golf |
| 1996 | My otwarci |
| 1996 | CoreStates Betsy King Classic |
| 1996 | Samsung World Championship of Women's Golf |
| 1997 | Turniej Mistrzów Chrysler-Plymouth |
| 1997 | Puchar Noodles Hawaiian Open |
| 1997 | Długie wyzwanie narkotykowe |
| 1997 | Michelob Light Classic |
| 1997 | CoreStates Betsy King Classic |
| 1997 | Mistrzostwa ITT LPGA Tour |
| 1998 | Michelob Light Classic |
| 1998 | ShopRite Classic |
| 1998 | JAL Big Apple Classic |
| 1998 | Safeco Classic |
| 1999 | Michelob Light Classic |
| 1999 | Nowy Albany Golf Classic |
| 2000 | Mistrzostwa Welcha / Circle K. |
| 2000 | Firstar Classic |
| 2000 | Evian Masters |
| 2000 | Jamie Farr Kroger Classic |
| 2000 | Japan Airlines Big Apple Classic |
| 2001 | Mistrzostwa Welcha / Circle K. |
| 2001 | Standardowy rejestr PING |
| 2001 | Mistrzostwa Kraft Nabisco |
| 2001 | Office Depot |
| 2001 | Mistrzostwa Chick-fil-A |
| 2001 | BMO Canadian Women Open |
| 2001 | Cisco World Match Play Championship |
| 2001 | Mizuno Classic |
| 2002 | LPGA Takefuji Classic |
| 2002 | Mistrzostwa Kraft Nabisco |
| 2002 | Mistrzostwa Electrolux |
| 2002 | Kellogg's Classic |
| 2002 | Evian Masters |
| 2002 | ShopRite Classic |
| 2002 | Mistrzostwa Williamsa |
| 2002 | Safeway Classic |
| 2002 | Mistrzostwa Świata Samsunga |
| 2002 | Mizuno Classic |
| 2002 | Mistrzostwa ADT |
| 2003 | Office Depot |
| 2003 | Kellogg Classic |
| 2003 | Mistrzostwa LPGA |
| 2003 | British Open |
| 2003 | Safeway Classic |
| 2003 | Mizuno Classic |
| 2004 | Safeway International |
| 2004 | Office Depot |
| 2004 | LPGA Corning Classic |
| 2004 | Mistrzostwa LPGA |
| 2004 | John Q. Hammons Hotel Classic |
| 2004 | Mistrzostwa Świata Samsunga |
| 2004 | Mizuno Classic |
| 2004 | Mistrzostwa ADT |
| 2005 | Klasyczna karta MasterCard |
| 2005 | Safeway International |
| 2005 | Mistrzostwa Kraft Nabisco |
| 2005 | Mistrzostwa Chick-fil-A |
| 2005 | ShopRite Classic |
| 2005 | Mistrzostwa LPGA |
| 2005 | John Q. Hammons Hotel Classic |
| 2005 | Mistrzostwa Świata Samsunga |
| 2005 | Mizuno Classic |
| 2005 | Mistrzostwa ADT |
| 2006 | Klasyczna karta MasterCard |
| 2006 | My otwarci |
| 2006 | State Farm Classic |
| 2008 | Otwarcie SBS w Turtle Bay |
| 2008 | Stanford International Pro-Am |
| 2008 | Michelob ULTRA Open w Kingsmill |
Duże turnieje są wyróżnione pogrubioną czcionką
Wygrywa Ladies European Tour : 14| Rok | Zawody |
| 1995 | OVB Damen Open |
| 1995 | Puchar Hennessy |
| 1996 | Trygg-Hansa Ladies 'Open |
| 1997 | Compaq Open |
| 1998 | Compaq Open |
| 2002 | ANZ Ladies Masters * |
| 2002 | Compaq Open |
| 2004 | ANZ Ladies Masters * |
| 2004 | HP Open |
| 2005 | Skandynawski TPC, którego gospodarzem jest Annika |
| 2006 | Skandynawski TPC, którego gospodarzem jest Annika |
| 2006 | Dubai Ladies Masters |
| 2007 | Dubai Ladies Masters |
| 2008 | Suzhou Taihu Ladies Open |
* Turniej zawarty również w kalendarzu ALPG Tour.
Puchar Solheim : (22 g, 4 n, 11 d)| Redagowanie | Wynik |
| Puchar Solheima 2007 | Członek europejskiej drużyny, pokonany 16 do 12 (2 zwycięstwa, 1 remis, 2 porażki) |
| Puchar Solheima 2005 | Członek europejskiej drużyny, pokonany od 15 ½ do 12 ½ (4 zwycięstwa, 1 przegrana) |
| Puchar Solheima 2003 | Członek europejskiej drużyny, zwycięzca od 17 ½ do 10 ½ (4 zwycięstwa, 1 przegrana) |
| Puchar Solheim 2002 | Kapitan drużyny europejskiej, pokonany od 15 ½ do 12 ½ (3 zwycięstwa, 1 remis, 1 przegrana) |
| Puchar Solheim 2000 | Członek europejskiej drużyny, zwycięzca od 14 ½ do 11 ½ (2 zwycięstwa, 2 przegrane) |
| Puchar Solheima 1998 | Członek europejskiej drużyny, pokonany 16 do 12 (3 zwycięstwa, 2 przegrane) |
| Puchar Solheima 1996 | Członek europejskiej drużyny, pokonany 17 do 11 (3 zwycięstwa, 2 remisy) |
| Puchar Solheima 1994 | Członek europejskiej drużyny, pokonany 13 do 7 (1 zwycięstwo, 2 straty) |
| Rok | Zawody |
| 1994 | Holden Australian Open Championship ( ALPG Tour ) |
| 1995 | Australian Ladies Masters (ALPG Tour) |
| 1997 | Hisako Higuchi Kibun Classic ( LPGA of Japan Tour ) |
| 2003 | Nichirei Cup (LPGA of Japan Tour) |
| Najlepszy gracz na świecie w 21 lutego 2006 (data utworzenia klasyfikacji) o godz 22 kwietnia 2007(na rzecz Loreny Ochoa ) |
| Uznany za najlepszego gracza LPGA Tour: 1995, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005 |
| 1 st ranking zarobków LPGA Tour: 1995, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005 |
| Posiadacz Vare Trophy: 1995, 1996, 1998, 2001, 2002, 2005 |
| Najlepszy debiutant w WPGET (torze europejskim) w 1993 roku |
| Najlepszy debiutant w LPGA (torze amerykańskim) w 1994 roku |
| Jest częścią Golf Hall of Fame od 2003 roku. |
Uwagi i odniesienia
- Profil Anniki Sörenstam , Ladies European Tour
- Ware trophy , na stronie LPGA Tour , dostęp 8 listopada 2008
- Sörenstam był pierwszym międzynarodowym graczem, który został wprowadzony do Hall of Fame na podstawie kryteriów LPGA na stronie lpga.com
- Sörenstam osiąga magiczną liczbę golfa na stronie espn.go.com
- Singh mówi, że Annika „nie pasuje” na PGA Tour
- Zespoły Pucharu Solheim w latach 1990-2003
- Tygrysica Annika ma urok tekstowy
- Annika ogłasza decyzję o wycofaniu się z turniejowego golfa na koniec sezonu
- Monke wygrywa, Sorenstam kończy karierę z Birdie , golfdigest.com
- (w) Geoff Berkeley, „ Wybrany przewodniczący Międzynarodowej Federacji Golfa Sorenstam, gdy Dawson ustępuje ” na www.insidethegames.biz ,3 grudnia 2020 r(dostęp 3 grudnia 2020 )
- (w) Solheim Cup - 2007 , na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - 2005 , na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - 2003 , na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - 2002 , na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - w 2000 roku na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - 1998 , na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - w 1996 roku na stronie golf.about.com
- (w) Solheim Cup - w 1994 roku na stronie golf.about.com
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby związane ze sportem :
- Akademia ANNIKA w Ginn Reunion Resort
- Annika Sörenstam z Golf Stars Online Linki do wielokrotnie nagradzanych artykułów, wywiadów, jej statystyk zawodowych i nie tylko.