André Viaut

Andre Viaut Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej André Viaut (1899-1973), dyrektor National Meteorology od 1945 do 1964 i prezes Światowej Organizacji Meteorologicznej od 1955 do 1963. Kluczowe dane
Narodziny 16 października 1899
Givry (Yonne) (Francja)
Śmierć 10 sierpnia 1973 r.(w wieku 73 lat)
Poitiers (Francja)
Narodowość Francuski
Obszary Meteorologia
Instytucje Krajowy Urząd Meteorologiczny, następnie Narodowy Wydział Meteorologiczny (przodkowie Météo-France )
Światowa Organizacja Meteorologiczna
Wpływem Wilhelm Bjerknes
Nagrody Komendant Legii Honorowej
Komendant Orderu Narodowego Cedr
Komandor Orderu Kambodży
Nagroda im. Léona Grelauda Akademii Nauk

André Viaut , urodzony w Givry on16 października 1899 i zmarł w Poitiers dnia 10 sierpnia 1973 r.jest francuskim meteorologiem. Specjalista w zakresie prognozowania lotniczego w latach 30., kierował Dyrekcją Meteorologii Państwowej od jej powstania w 1945 do 1964 roku. Został wybrany na prezesa Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje w latach 1955-1963.

Biografia

André Viaut urodził się dnia 16 października 1899w Givry (Yonne). Studia podstawowe i średnie ukończył w Tonnerre. W czasie wojny został przydzielony do wojskowej służby meteorologicznej i wstąpił do Państwowego Urzędu Meteorologicznego (ONM) w dniu1 st wrzesień 1920. Przydzielony do dziedziny prognozowania pogody, pracuje pod rozkazami Philippe'a Schereschevsky'ego i Philippe'a Wehrlé nad ujednoliceniem metod stosowanych do tej pory we Francji z nową norweską teorią Wilhelma Bjerknesa . W 1923 roku jego syn Jacob Bjerknes podpisał przedmowę do pierwszego francuskiego tłumaczenia teorii frontu polarnego opublikowanego w zbiorze pomników ONM, a pułkownik Delcambre zapowiedział zbliżającą się publikację memoriału łączącego metody francuską i norweską. To podsumowanie nie zostanie opublikowane, ale prace te będą prowadzone, ponieważ teoria frontu polarnego będzie nauczana we Francji i będzie obowiązywać do lat 90. XX wieku.

André Viaut zdobył międzynarodową sławę, zapewniając przygotowywanie dokumentacji lotniczej lub przygotowywanie głównych międzynarodowych nalotów. Ma to nie tylko zalety. Jest zamieszany, podobnie jak amerykańska służba meteorologiczna, w zniknięcie w 1927 r . Białego Ptaka na pokładzie, którym byli Charles Nungesser i François Coli . Z drugiej strony jest szeroko cytowany w prasie w 1930 r., ponieważ przyczynił się do sukcesu Dieudonné Costesa i Maurice'a Bellonte w ich przeprawie przez Atlantyk w kierunku wschód-zachód.

W 1932 został mianowany szefem sekcji prognoz ONM, a w 1939 szefem Centralnej Służby Operacyjnej. 19 sierpnia 1944, Przewodniczący Tymczasowego Komitetu FFI Dyrekcji ONM. Generał Martial Valin , były komisarz ds. lotnictwa we Francuskim Komitecie Narodowym, który brał udział w wyzwoleniu Paryża, potwierdził nominację sześć dni później. Minister lotnictwa Charles Tillon oficjalnie działa26 maja 1945. André Viaut jest zaangażowany w rehabilitację francuskiej służby meteorologicznej, która została oddana pod nadzór Niemców. 19 lipca 1945, Dyrekcja Meteorologii Narodowej zastępuje ONM i zostaje mianowany dyrektorem na20 lipca. To staje się rząd może zainstalować jego zarządzania na ziemi naprzeciwko Pont de l'Alma w 7 th dzielnicy.

W 1955 został wybrany prezesem Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) i służył przez dwie kadencje (maksymalna możliwa), zanim w 1963 ustąpił miejsca szwedzkiemu Alfowi Nybergowi. Biuletyn WMOlipiec 1960 spogląda wstecz na 10 lat istnienia instytucji i pozwala nam zmierzyć postęp międzynarodowej współpracy w meteorologii oraz rolę, jaką odegrali dwaj pierwsi prezesi, FWReichelderfer i A.Viaut.

Żonaty i ojciec syna Michela, zmarł w szpitalu w Poitiers, po wypadku samochodowym, dnia 10 sierpnia 1973 r.. Departament Meteorologii Narodowej, kierowany przez Jeana Bessemoulina, składa mu hołd w wydaniuPaździernik 1973. WMO robi to samo w swoim wydaniuPaździernik 1973. Wreszcie, Byli Meteorolodzy podejmują artykuł z biuletynu National Meteorology w swoim biuletynie za pierwszy kwartał 2014 roku.

Nagrody i wyróżnienia

Publikacje

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Jacob Bjerknes i Hans Solberg, Meteorologiczne warunki powstawania deszczu: ewolucja cyklonów i cyrkulacja atmosferyczna według teorii frontu polarnego , Paryż, Office national de la Meteorologie, coll.  "Pamięci ONJ" ( N O  6)1923( przeczytaj online )
  2. Jean-Jacques Thillet Alain Joly "  Dyskusja na przedniej polarny  " meteorologii , n O  12,grudzień 1995, s.  58-67 ( czytaj online )
  3. „  Los Nungesser i Coli: badania do tej pory bezowocne  ”, La Presse ,12 maja 1927( przeczytaj online )
  4. Decre, Bernard. , Biały Ptak, Dochodzenie Prawdy , Arthaud,2014, 269  s. ( ISBN  978-2-08-131327-9 i 2081313278 , OCLC  937895858 , czytaj online )
  5. Jacques Noetinger , Uprzywilejowany świadek historii lotnictwa XX wieku: Moje spotkania z producentami, technikami, pilotami, poszukiwaczami przygód i wieloma innymi , Nouvelles Editions Latines,2010, 304  pkt. ( ISBN  978-2-7233-9597-7 , prezentacja online )
  6. Fierro, Alfred, 1941- , Historia meteorologii , Denoël,1991, 315  pkt. ( ISBN  978-2-207-23838-7 i 9782207238387 , OCLC  419226398 , czytaj online )
  7. Sophie Roy, 125 lat w cieniu Wieży Eiffla: z centrali meteorologicznej do Meteo-France , Saint-Mandé, Météo-France,2012, 166  pkt. ( ISBN  978-2-11-129157-7 ) , s.  59
  8. „  Lotnictwo cywilne, administracja w Paryżu, 1919-2009 – Pierre Lauroua – DGAC, Kolekcja pamięci o lotnictwie cywilnym  ” , na stronie patrimoine-memoire.aviation-civile.gouv.fr (konsultacja 29 sierpnia 2018 r. )
  9. „  Sto lat międzynarodowej współpracy w meteorologii (1873-1973)  ” , na https://public.wmo.int ,1973
  10. DA Davies, „  WMO – pierwsze dziesięć lat  ”, Biuletyn WMO ,lipiec 1960( przeczytaj online )
  11. „  M.André Viaut nie żyje  ”, Le Monde ,14 sierpnia 1973 r.
  12. „  Śmierć André Viauta  ”, Le Figaro ,15 sierpnia 1973 r.
  13. „  André Viaut (1899-1973)  ”, Biuletyn informacyjny Meteorologii Narodowej ,Październik 1973( przeczytaj online )
  14. „  Nekrologi  ”, Biuletyn WMO , t.  XXII n O  4,Październik 1973, s.  277-278 ( czytaj online )
  15. „  André Viaut (1899-1973)  ”, Biuletyn Informacji Technicznej Meteorologów Rezerwy , I kwartał 1974, s.  10-13 ( czytaj online )
  16. „  Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej. Prawa i dekrety  ” , o Gallicy ,23 maja 1946(dostęp 30 sierpnia 2018 )
  17. Akademia Nauk (Francja). Autor tekstu , "  tygodniowe raporty z posiedzeń Akademii Nauk / opublikowanego ... przez MM. wieczyste sekretarki  ” , o Gallicy ,lipiec 1950(dostęp 30.08.2018 ) ,s.  1367

Linki zewnętrzne