| Narodziny |
W kierunku 440 pne J.-C. Ateny |
|---|---|
| Śmierć |
W kierunku 391 pne J.-C. Ateny |
| Imię w języku ojczystym | Ἀνδοκίδης |
| Czas | Klasyczny antyk |
| Deme | Kydantidai ( w ) |
| Zajęcia | Mówca , polityk |
| Tata | Leogoras ( d ) |
| Dziecko | Leogoras ( d ) |
Andocide , w starożytnej grece Ἀνδοκίδης / Andokídês (w. 440 - w. 390 ) jest jednym z dziesięciu mówców na poddaszu .
Andocide należy do kapłańskiej rodziny Céryces . Niewiele wiadomo o jego młodości. Prawdopodobnie urodził się w dobrej rodzinie ateńskiej, aw jego przemówieniach nic nie wskazuje na wyrafinowane wychowanie .
W 415 r. Był zamieszany w skandal Hermokopidów i parodię misteriów eleuzyjskich , które dotknęły przede wszystkim Alcybiadesa w przeddzień wyprawy sycylijskiej : należał do hetairie, który brał udział w zbezczeszczeniu. Aby ocalić głowę swoją i ojca, Andocide postanawia wszystko ujawnić. Pomimo obietnic sądu dotyczących immunitetu, Andocide został pozbawiony praw obywatelskich, więc opuścił Ateny i osiadł na Cyprze , gdzie prowadził handel. W 403 roku , z okazji upadku lat trzydziestych i ogólnej amnestii, w końcu mógł wrócić do Aten. W 390 roku został wysłany do Sparty podczas wojny z Koryntem, aby negocjować traktat pokojowy. Wygnany, zostaje ponownie wygnany i wkrótce potem umiera.
Andocide, w przeciwieństwie do innych głośników Attic, nie jest więc profesjonalistą. Z trzech pozostałych jego wypowiedzi dwa dotyczą jego udziału w dwóch skandalach, które powstały:
Przemówienia Andocide są pierwszym przykładem elokwencji politycznego, który ma przyjść do nas, tych Antyfona na ten temat jest tylko bardzo fragmentaryczne. Andocide jest również jednym z ostatnich wielkich mówców amatorów: później pisanie przemówień stało się bardziej profesjonalne, aż do tego, że stało się wirtualnym monopolem logografów .
Andocide bywa czasami krytykowany za brak sztuki i wyrafinowania, właśnie ze względu na swój status amatora: spór jest często zagmatwany, a przemówienia są warte tylko ich siły wyrazu i żywotności. Inni widzą w nim świadectwo tego, czym był wówczas język attycki bez wpływu sofistów .
Adolf Kirchhoff w artykule z 1866 roku opisuje Andocide jako „przeciętnego pisarza” ( „ ein mittelmäſsiger Schriftsteller ” ) i „postać bardzo niejednoznaczną” ( „ ein sehr zweideutiger Charakter ” ). Ostatnie oceny jego pracy są znacznie łagodniejsze.