Ammonios (syn Hermiasa)
Ammonios
Ammonius z Aleksandrii (lub Ammone , Ἀμμώνιος ὁ Ἑρμείου po grecku) jest filozofem greckim neoplatonistą, którego floruit znajduje się pod adresem 475-515. Urodził się około 440 roku w Aleksandrii i prawdopodobnie zmarł po 517 roku .
Biografia
Urodził się około 435/445 r. W Aleksandrii. Był drugim synem Hermiasa i Aidésii. Uczeń Proclos w Atenach, został profesorem filozofii w Aleksandrii, podobnie jak jego ojciec, katedrę, która powróciła z neoplatońskiej szkoły ateńskiej do Aleksandrii w 438 roku po śmierci Syrianosa . Rektor, uczony z Neoplatonic szkoły w Aleksandrii , nauczał w Aleksandrii od 475 do 526. Dlatego też przychodzi pod Neoplatonic szkoły Aten jako uczeń, i Neoplatonic szkoły Aleksandrii jako nauczyciel. Miał jako uczniowie wszyscy komentatorzy Arystotelesa VI e s, platońska. Jan Filopon , Asklepiosa Tralles , Damazjos się Diadochus (od 475 do 485), Olympiodorus Młodszego (około 515), Simplicios Cilicia .
Zostawił komentarzy na księgach Interpretacji od Arystotelesa , a na rozprawie Isagoge z porfiru Tyru , a także książki Na Przeznaczenia . Był także astronomem (szczególnie w 502 roku) i geodetą. Mamy również pod imieniem Ammonios a Life of Arystotelle .
Od 517 roku Jean Philopon publikował Komentarze do dzieł Arystotelesa, w których dość trudno jest odróżnić, co oznacza Ammonios lub Jean Philopon.
Bibliografia
Źródła
-
Damascios , Philosophical History or Life of Isidore (495). Trad. : Chaignet, Commentary on Parménide , T. 3. Trad. rok. P. Athanassiadi, The Philosophical History , Ateny, 1999.
- Eneasz z Gazy, Theophrastus , wyd. ME Colonna, Neapol, 1958.
- Zacharias Scholastic (zm. Przed 553), Ammonios , Greek Patrology, t. 85, kol. 1011-1144 lub wyd. M. Minniti Colonna, Neapol, 1973.
Pracuje
Teksty Ammoniosa, syna Hermiasa (po grecku), w zbiorze Commentaria in Aristotelem Graeca (CAG), reż. H. Dielsa, Akademia Berlińska, red. Reimer, 23 t., 1882-1909, t. IV, 3-6; t. VI, 2; t. XIII-XVII. Trad. rok. w zbiorze The Ancient Commentators on Aristotle , King's College, red. Richard Sarabji, Duckworth and Cornell University Press, Londyn, 1987 i nast. Często wykłady Ammoniosa, syna Hermiasa , były odnotowywane przez Jeana Philopona , który ryzykował, że uchodzi za autora.
- CAG IV 3: Commentary on the Isagoge of Porphyry of Tyre : In Porphyrii Isagogen sive V Voces commentarium , wyd. A. Busse, Berlin, 1891.
- CAG IV 4: Komentarz do „kategorii” Arystotelesa : In Aristotelis Categorias commentarium , wyd. A. Busse, Berlin, 1895. Trad. rok. G. Mathhews i M. Cohen: Ammonius, Arystoteles Categories , „ Ancient Commentators on Aristotle ”, London and Itaca, 1991. Trad. : Atrybucje (kategorie): tekst Arystotelesa i prolegomena , tekst przedstawiony, przetłumaczony i opatrzony komentarzami Yvan Pelletier, Paryż, Les Belles Lettres, 1983, 250 s.
- CAG IV 5: Komentarz do traktatu „De Interpretation” Arystotelesa : In Aristotelis „De Interpretatione” commentarium , wyd. A. Busse, Berlin, 1897. Trad. Łacina (Guillaume de Moerbeke): Komentarz do „Peri Hermeneias” Arystotelesa , wyd. G. Verbeke, Louvain i Paryż, 1961. Trad. rok. D. Blank: Ammonius, On Aristotle's On Interpretation , Londyn, Duckwort i Cornell University Press, Ancient Commentators on Aristotle, 1996, 1998.
- CAG IV 6: Commentary on 'Early Analytics' Arystotelesa, książka 1 : In Aristotelis Analyticorum Priorum Librum I Commentarium , wyd. M. Wallies, Berlin, 1899.
- CAG VI 2 (pod nazwiskiem jego ucznia Asclepios de Tralles): In Aristotelis Metaphysicorum Libros AZ Commentaria , edi. M. Hayduck, Berlin, 1888. Trad. rok. L. Turan: Asklepios z Tralles. Komentarz do Wprowadzenie do arytmetyki Nichomachusa , Filadelfia, 1969.
- CAG XIV 2: (pod nazwiskiem jego ucznia Jean Philopon ) Komentarz Arystotelesa do „O powstawaniu i zepsuciu” : Komentarz do Arystotelesa „O powstawaniu i korupcji ” , wyd. H. Vitelli, Commentaria in Aristotelem Graeca, Berlin, wyd. Reimer, 1897. (Komentarz oparty na seminariach Amoniusza, który praktycznie nie zawiera krytyki Arystotelesa). Trad. rok. CJF Williams: Philoponus On Aristotle 'On Coming-to-Be and Perishing' , Londyn, Duckworth and Cornell University Press, Ancient Commentators on Aristotle, 1999, 2000.
- CAG XV (pod nazwiskiem Jean Philopon) Komentarz do traktatu Arystotelesa „O duszy” : Komentarz do „De Anima” Arystotelesa , wyd. par M.Hayduck, Berlin, Reimer, 1897. (Praca nad Arystotelesem On the Soul zawiera dość dojrzały komentarz; dowody sugerują jednak, że dzieło to pojawia się wcześnie w karierze Filopona, dlatego wydaje się rozsądne przypuszczenie, że istota idee w nim wyrażone są przez jego nauczyciela Amoniusza. Ponadto autentyczność trzeciej księgi komentarza jest kwestionowana, ponieważ łacińska wersja przypisywana Filoponusowi różni się od tekstu przekazanego w języku greckim: voir Jean Philopon, Commentary sur le 'De anima' Aristote , przekład Guillaume de Moerbeke, red. G. Verbeke, Corpus Latinum Commentariorum in Aristotelem Graecorum, III, Paryż, Éditions Béatrice-Nauwelaerts, 1966. Trad. an. W. Charlton: Philoponus, On Aristotle „On the Soul” , Londyn, Duckworth and Cornell University Press, Ancient Commentators on Aristotle, 1991, 2000. Podobnie dla komentarza Simpliciosa , H. Blumenthal: Simplicius On Aristotle On the Soul 3.1-5 , Londyn, Duckworth and Corne ll University Press, 2000.
- CAG XIII, 1 (pod nazwiskiem Jean Philopon): Komentarz do „Kategorii” Arystotelesa : Komentarz do „Kategorii” Arystotelesa , wyd. A. Busse, Berlin, Reimer, 1898, po grecku.
- CAG XIII 2 (pod nazwiskiem Jean Philopon): Komentarz do „ Premiers Analytiques” Arystotelesa : Komentarz do „Prior Analytics” Arystotelesa , wyd. M. Wallies, Berlin, Reimer, 1905. (Jedyny zachowany starożytny komentarz do Prior Analytics . Ma on być oparty na seminariach Amoniusza).
- CAG XIII 3 (pod nazwiskiem Jean Philopon): Komentarz do „ Seconds Analytiques” Arystotelesa : Komentarz do „Posterior Analytics” Arystotelesa , wyd. M. Wallies, Berlin, Reimer, 1909. (Również ten komentarz wydaje się być oparty na Amoniuszu, ale są oznaki późniejszej rewizji). Trad. rok. R. McKirahan, O. Goldin, Philoponus. On Aristotle „Posterior Analytics” , Londyn, Duckworth i Cornell University Press, Ancient Commentators on Aristotle, 2008.
- CAG XVI-XVII (pod nazwiskiem Jean Philopon): Komentarz do „Fizyki” Arystotelesa : Komentarz do „Fizyki” Arystotelesa , wyd. H. Vitelli, Berlin, Reimer, 1887-1888. (Najważniejszy komentarz Filoponusa, w którym kwestionuje on dogmaty Arystotelesa dotyczące czasu, przestrzeni, pustki, materii i dynamiki; istnieją wyraźne oznaki rewizji). Trad. rok. AR Lacey, Philoponus, On Aristotle's „Physics” 2 , Londyn, Duckworth and Cornell University Press, Ancient Commentators on Aristotle, 1993; M. Edwards, Philoponus, On Aristotle's „Physics” 3 , 1994; P. Lettinck, Philoponus, On Arystoteles 'Physics' 5 do 8 , 1993-1934; D.Furley, Philoponus, Corollaries on Place and Void , 1991.
- CAG XIV 1 (pod nazwiskiem Jean Philopon): Komentarz do „Meteorologii” Arystotelesa : Komentarz do „Meteorologii” Arystotelesa , wyd. M. Hayduck, Berlin, Reimer, 1901.
Studia
- Athanassiadi, wprowadzenie do Damascios, The Philosophical History, tekst z tłumaczeniem i notatkami (lub Vie d'Isidore ), Ateny 1999.
- Jacques Brunschwig, „Rozdział I De Interpretatione . Arystoteles, Ammoniusz i nas”, w: M. Achard i F. Renaud (red.), Komentarz filozoficzny (I), Laval theologique et philosique, 64.1, 2008, s. 35-87.
-
Pierre Courcelle , Greckie litery na Zachodzie. From Macrobe to Cassiodore , Paryż, de Boccard, 1948, s. 289-303.
-
Uniwersalna encyklopedia filozoficzna , t. III: Dzieła filozoficzne , t. 1: Western Philosophy , Paryż, PUF, 1992, s. 21: „Ammonios z Aleksandrii”.
- Yvan Pelletier, wprowadzenie do Ammoniosa, Atrybucje (kategorie): tekst Arystotelesa i prolegomena , Paryż, Les Belles Lettres, 1983, 250 s.
- Smith, Słownik biografii i mitologii greckiej i rzymskiej (1870), t. 1, strona 146.
- Richard Sorabji, Filozofia komentatorów, 200-600 AD. A Sourcebook , Ithaca: Cornell University Press, 2005.
- Koenraad Verrycken, Metafizyka Ammoniusza, syna Hermiasa , w: Richard Sorabji (red.), Arystoteles Transformed. Starożytni komentatorzy i ich wpływ , Ithaca: Cornell University Press, 1990, s. 199-231.
Uwagi i odniesienia
-
Po łacinie autorzy piszą Ammonius Hermiae Alexandrinus lub Ammonius Philoso
-
Aleksandria jest rzymska od 47 roku pne. AD do 616 AD. J.-C.
-
być może z miejskim krzesłem
-
Damascios, Life of Isidore (495), 74.
-
Ammonios, syn Hermiasa, Commentaria in Aristotelem Graeca (CAG), t. II, s. 81. Catalogus Codicum Astrologorum Graecorum , II, Bruksela, 1898-1953: obserwacje astronomiczne.
-
Słownik biografii i mitologii greckiej i rzymskiej, str. 146 (w.1)
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne