Narodziny |
4 marca 1878 r. Krasnodar |
---|---|
Śmierć |
20 lutego 1936(w wieku 57) Erywań |
Pogrzeb | Grób Aleksandra Tamaniana ( d ) |
Imię w języku ojczystym | Ալեքսանդր Թամանյան |
Narodowość | radziecki |
Trening | Imperial Academy of Arts Graduate School of Art ( d ) (do1904) |
Zajęcia | Architekt , konserwator zabytków , urbanista |
Dzieci |
Gevorg Tamanyan ( d ) Jurij Tamanyan ( d ) |
Ruch | Architektura neoklasyczna w Rosji |
---|---|
Nagrody |
Nagroda Stalina Nagroda Państwowa ZSRR (1942) |
Opera w Erywaniu |
Alexandre Tamanian ( ormiański : Ալեքսանդր Թամանյան ) jest ormiańskim architektem neoklasycznym i urbanistą , urodzonym4 marca 1878 r.w Jekaterinodarze (obecnie Krasnodar ) i zmarł dnia20 lutego 1936w Erewaniu ( Armenia ).
Urodził się w Jekatirinodarze (stara nazwa Krasnodar) w 1878 r. w rodzinie, w której ojciec jest bankierem . W 1904 Tamanian ukończył Petersburską Akademię Sztuk Pięknych . Jego styl jest wyraźnie zainspirowany klasycystycznej architektury, modne w Europie w XIX th wieku i Stanach Zjednoczonych aż do połowy XX th wieku .
Jego pierwsze niezwykłe prace rozpoczęły się kilka lat później. On będzie zaprojektować, między innymi, w 1911 roku , na dwór z Kotchoubeï w rezydencji cesarskiej ( Carskie Sioło ) w pobliżu Saint-Petersburg, dom księcia Chtcherbatov w 1911- 1913 lub domu pracowników kolejowych w Moskwie między 1913 a 1923 r .
W 1914 został akademikiem sztuk pięknych , aw 1917 został wybrany wicedyrektorem Akademii Sztuk, którą ukończył trzynaście lat wcześniej. W 1923 przeniósł się do Erewania, aby kierować głównymi pracami rozwojowymi nowej Armeńskiej SRR . Tam się ożeni, urodzi czworo dzieci, wśród których syn Georgi będzie również architektem i tam umrze20 lutego 1936.
Już w 1925 roku Tamanian sporządził plany urbanistyczne dla wielu miast ormiańskich, takich jak Leninakan (dzisiejszy Gyumri ), Nor bayazet (dzisiejszy Gavar) czy nawet Etczmiadzin w 1927 roku . Ale Tamanian jest najbardziej znany i znany ze swojego przekształcenia stolicy, Erewania, w typowo neoormiański styl . Jego pierwsze plany zostały zatwierdzone w 1924 r., a dawna mała stolica prowincji szybko przekształciła się w duże nowoczesne miasto przerywane szerokimi, wysadzanymi drzewami alejami i wieloma dużymi placami, takimi jak Place de la République , serce miasta do dziś.
Jednocześnie jest także autorem wielu pomników w Erewaniu, w tym słynnej opery w Erewaniu rozpoczętej w 1926 roku .
Pomimo swojego neoklasycystycznego stylu i wpływów sowieckich, Tamanian dostosuje się również do architektury i materiałów tego kraju. Większość jego konstrukcji zapożycza elementy z historycznej architektury ormiańskiej i używa lokalnych kamieni, takich jak różowy tuf . To właśnie zastosowanie, nawet dzisiaj, tego wulkanicznego kamienia, nadaje Erewanowi nazwę „różowego miasta”. Będzie również działał na rzecz zachowania dziedzictwa architektonicznego Armenii, kierując komitetem ochrony zabytków w Armenii .
Jego posąg stoi dziś w centrum Erewania, gdzie jest uważany za „ Ormiańskiego Haussmanna ”.