Alessandro Bertolini

Alessandro Bertolini (ur27 lipca 1971w Rovereto , w autonomicznej prowincji Trento , Trentino Alto Adige ) to włoski kolarz wyścigowy . Profesjonalny od 1994 do 2011 . W szczególności wygrał Paryż-Bruksela w 1997 r. , UCI Europe Tour w 2007 r. I etap Tour of Italy w 2008 r . Następnie był dyrektorem sportowym zespołu Zalf Euromobil Désirée Fior , którego był członkiem, zanim przeszedł do profesjonalistów.

Biografia

Alessandro Bertolini rozpoczął karierę zawodową w Październik 1993w zespole Carrera Jeans-Tassoni po wyraźnych wynikach w niższych kategoriach. Brązowy medalista mistrzostw świata juniorów w 1988 roku, mistrzem Włoch w kategorii „amatorzy” został w 1992 roku .

Pierwsze profesjonalne zwycięstwo odniósł na baskijskim rowerze w 1996 roku (pierwszy etap). Na sezon 1997 został zatrudniony przez zespół MG Maglificio-Technogym , specjalista od klasyki z Włochami Fabio Baldato , Michele Bartoli , a także młodym Paolo Bettini . W tym samym roku odniósł jedno ze swoich głównych zwycięstw w wyścigach jednodniowych: Paryż-Bruksela .

Po roku bez zwycięstwa w Cofidis , a następnie rozczarowującym sezonie także w skromnym zespole Mobilvetta Design-Northwave, został zatrudniony przez włoski zespół Alessio w 2000 roku . W tym sezonie wygrał dwa etapy w Tour of Austria i Peace Race . Bertolini pozostał do końca 2004 roku w tym samym zespole, z którym brał udział w swoich pierwszych dwóch Tour de France .

W 2005 roku dołączył do zespołu Domina Vacanze , który startuje w ProTour . Jednak Domina Vacanze znika pod koniec sezonu. Następnie Alessandro Bertolini podpisał kontrakt z inną włoską drużyną, która nie jest członkiem ProTour: Selle Italia-Serramenti Diquigiovanni . To właśnie z tą drużyną miał swój najlepszy sezon 2007 w wieku 35 lat. W tym roku odniósł pięć zwycięstw, w tym cztery włoskie półklasyki ( Coppa Placci , Tour de Vénétie , Tour des Apennines i Coppa Agostoni ) i stanął na podium w innych włoskich wyścigach, takich jak Matteotti Trophy. , Trzy doliny Var lub Grand Prix dla przemysłu i handlu w Prato . Te występy pozwalają mu zostać wytypowanym do szosowych mistrzostw świata , podczas których jest wartościowym kolegą z drużyny zwycięzcy Paolo Bettiniego . Przede wszystkim zastąpił Belga Niko Eeckhouta na liście UCI Europe Tour .

Zwycięzcy drogi

Rekord amatorski

• 1987
  • Coppa d'Oro
• 1988
  • Wycieczka po Pays de Vaud  :
    • Generalna klasyfikacja
    • 2 e  krok
  • 2 e o Trofeo Guido Dorigo
  • Brązowy medalista Mistrzostw Świata Juniorów w Szosie
• 1989
  • Wycieczka po Pays de Vaud  :
    • Generalna klasyfikacja
    • 2 ND i 3 rd  etapy
  • Emilio Paganessi Trofeo
  • 6 th w mistrzostwach świata juniorów drogi
• 1991
  • Coppa Collecchio
  • 2 e o Trofeo Gianfranco Bianchin
• 1992
  • Szosowy mistrz Włoch amatorów
  • Gran Premio Palio del Recioto
  • Trofeo Gianfranco Bianchin
  • 2 e o Trofeo Zsšdi
  • 2 nd w La Popolarissima
  • 2 e z Gran Premio Pretola
• 1993
  • Gran Premio Delfo
  • Gran Premio Palio del Recioto
  • Coppa Fiera di Mercatale
  • Gran Premio della Liberazione
  • Giro del Belvedere
  • Astico-Brenta
  • 5 th  etap Tell Grand Prix Williama
  • 2 e o Trofeo Gianfranco Bianchin
  • 3 e tych włoskich fanów ligowych na drogach
  • 4 th of World Championship amatora drogi

Osiągnięcia zawodowe

Wyniki na dużych wieżach

6 uczestników

• 1994  : porzucenie ( 12 th  etap )
• 1995  : porzucenie ( 10 th  etap)
• 1996  : porzucenie ( 16 th  etap)
• 2003  : 146 tys
• 2004  : Nie płoza ( 17 th  etap )
• 2005  : 113 tys