Zastępca |
---|
Narodziny |
23 września 1933 Rzym |
---|---|
Narodowość | Włoski |
Szkolenie | Uniwersytet Rzymski „La Sapienza” |
Zajęcia | Pisarz , polityk , krytyk literacki |
Pracował dla | Uniwersytet Rzymski "La Sapienza" , Uniwersytet Cagliari |
---|---|
Gospodarz | Natalino Sapegno |
Wpływem | Mario tronti |
Alberto Asor Rosa (ur.23 września 1933w Rzymie ) jest krytykiem literackim , pisarzem , naukowcem i myślicielem politycznym Włoch .
Od marksistowskiej formacji , blisko operaism z Mario Tronti , że przyczynia się do opinii Quaderni rossi , Classe operaia , Laboratorio polityczno i Mondo Nuovo . Był dyrektorem Contropiano magazyn , a od 1990 roku, z Włoskiej Partii Komunistycznej tygodnika , Rinascita . Zaprojektował i zredagował tomy Letteratura italiana w Einaudi.
W 1956 r. , po powstaniu w Budapeszcie w 1956 r., był jednym z sygnatariuszy „Manifestu 101”, który ubolewał nad sowiecką interwencją.
W 1965 roku , w imponującej badaniu Scrittori e Popolo ( pisarzy i ludzi ), on zidentyfikowany i poddany krytyce obecnego populizm we współczesnej literaturze włoskiej, krytykując m.in. Cuore przez Edmondo De Amicis , albo powieści Piera Paolo Pasoliniego. , I Ragazzi , który zajmuje się prostytucją męską w tonach neorealistycznych i bez moralizmu.
Od 1972 był profesorem literatury włoskiej na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie .
Był członkiem Włoskiej Partii Komunistycznej od 1979 do 1980 roku .
Opuścił nauczanie w 2003 roku , kiedy osiągnął wiek emerytalny. Rozpoczyna opowiadania, publikując powieści L'alba di un mondo nuovo (Einaudi, 2002), Storie di animali e altri vivi (Einaudi, 2005) oraz Assunta e Alessandro (Einaudi, 2010).
W 2002 roku został honorowym obywatelem Arteny , miasta, w którym jako dziecko spędzał wakacje.
W 2004 roku wznowił prowadzenie czasopisma Bollettino di italianistica , semestru krytyki, historii literatury, filologii i językoznawstwa, przejmując jego kierunek.
Powrócił do nauczania w 2006 roku na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie.
W 2011 roku trafił na pierwsze strony gazet artykułem w Il Manifesto , w którym opowiadał się za wprowadzeniem „stanu wyjątkowego”, który zawiesiłby immunitety parlamentarne, przywrócił władzę wymiaru sprawiedliwości i rozwiązał raz na zawsze problem konfliktu interesów.