Albert Tanant
| Albert Joseph Tanant | ||
 Przemówienie generała Tananta podczas wręczania nowej flagi w Saint-Cyr | ||
| Narodziny |
9 lutego 1869 Uroki |
|
|---|---|---|
| Śmierć |
18 marca 1945 r(w wieku 76 lat) Grenoble |
|
| Pochodzenie | Francja | |
| Uzbrojony | Piechota | |
| Stopień | Dywizja generalna | |
| Lata służby | 1888 - 1931 | |
| Przykazanie |
29 th Infantry Battalion 33 th Dywizja Piechoty Military Academy of Saint-Cyr 43 th Dywizji Piechoty |
|
| Konflikty | Pierwsza wojna światowa | |
| Nagrody | Wielki Oficer Legii Honorowej | |
| Daniny | Nagroda Montyona (1927 i 1938) | |
| Inne funkcje | Członek Croix-de-feu | |
| Rodzina | Ojciec pułkownika Pierre'a Tananta | |
Albert Joseph Tanant (1869-1945) jest francuskim oddziałem General XX th century , autor kilku książek na temat roli i cech funkcjonariusza służb. Refleksje autora są bardzo aktualne.
Urodził się w 9 lutego 1869w Charmes i zmarł18 marca 1945 rw Grenoble .
Jest ojcem pułkownika Pierre'a Tananta , znanego jako autor książki odnoszącej się do makii Vercors 1 , której był szefem sztabu wojskowego.
Kariera
Był uczniem w Specjalnej Szkole Wojskowej Saint-Cyr w 1888-1889 ( „Grand Triomphe”), wówczas student 33 rd promocji École Supérieure de Guerre (1907-1911).
Po wojnie został ogłoszony w 1914 roku, był corps dowódca 29 th Szaserzy batalion stacjonował we wschodniej Francji. Po bitwie nad Marną (5 września 1914) Jest powoływany przez Joffre w Sztabie Generalnym armii Châlons stał 3 th armii , jako szef 3 th biurowego (dla operacji) i szef sztabu. Rozkazuje nawet 33 rd podział naKwiecień 1918 w 11 listopada 1918 awansując na stopień generała brygady na 21 września 1918.
Dowodził Specjalną Szkołą Wojskową w Saint-Cyr od 1919 do 1925.
Awansował do stopnia generała majora w randze dowódcy korpusu 23 czerwca 1925. Dowodził 43 th Dywizji Piechoty w Strasburgu i został awansowany na dowódcę X XX Regionu Wojskowego w Rennes w roku 1928. Po osiągnięciu limitu wieku w 1931 roku udał się do Saint-Die .
Jest ojcem pięciorga dzieci, w tym trzech chłopców, z których wszyscy podjęli karierę wojskową, w tym pułkownik Pierre Tanant (1907-1988), znany jako szef sztabu maki Vercors i autor książki, która odnosi się do tego ważnego epizodu. z francuskiego oporu wewnętrznego ( „Vercors, wysokie miejsce we Francji”).
Jest Wielkim Oficerem Legii Honorowej (Grudzień 1930).
Działalność polityczna
Członek Croix-de-feu , przewodniczył zebraniu inauguracyjnemu sekcji Épinal w 1933 roku i został honorowym prezydentem. W latach 1934-1935 należał do „krajowych” sieci w Épinal i Saint-Dié , aby działać na rzecz unii praw. Bierze udział w zgromadzeniu ogólnym Centrum Akcji Republikańskiej, Społecznej i Rolnej Wogezów - lokalnej struktury związanej z Federacją Republikańską i Młodzież Patriotyczną - w Épinal wCzerwiec 1935. Przewodniczył Froncie Narodowemu Saint-Dié, utworzonemu wiosną 1934 roku. Był jego honorowym przewodniczącym w 1935 roku. Front Narodowy rozpadł się w Saint-Dié podczas wyborów samorządowych w 1935 roku.
Bierze udział w fundacji Grudzień 1935lokalnego czasopisma L'Avenir des Vosges (1935–1936), odpowiedzialnego za przygotowanie wyborów w 1936 r. i propagowanie „porozumienia, zjednoczenia w działaniu przeciwko zjednoczonym adwersarzom” i „dyscypliny przeciwko moskiewskiej tyranii”. Jego nazwisko jest przedstawione. Jest udziałowcem wydawniczej firmy Deodatian Press.
Pracuje
Generał Albert Tanant jest autorem kilku książek i artykułów, w tym:
- „Trzecia Armia w bitwie, pamiątka po szefie sztabu” - zbiór École supérieure de guerre - 1919, 1922 - relacja autobiograficzna obejmująca okres od bezpośredniego okresu przedwojennego do zakończenia bitwy pod Verdun (Czerwiec 1916). Jest to dziennik z podróży, w którym autor chronologicznie opisuje swoją działalność jako oficera sztabowego. W pracy zwrócono uwagę na trzy rodzaje problemów związanych z wewnętrznym funkcjonowaniem sztabów w czasie wojny, które należy brać pod uwagę od czasu pokoju. Jego rolą jest zarówno prowadzenie działań, jak i uspokajanie, motywowanie, a nawet galwanizowanie jednostek w sytuacjach ekstremalnych. Ponadto, z pewną miarą, ale bez ustępstw, wskazuje na swoje wątpliwości co do skuteczności doktryny nadmiernej ofensywy, a zwłaszcza efektu, jaki wywoła ładunek bagnetowy w obliczu współczesnej siły ognia. Przedstawia także osobiste przemyślenia na temat cech oficera sztabowego, jego relacji z generałem dowodzącym armią i oficerami dowodzącymi oddziałem. Podkreśla również ewolucję struktur sztabu armii w ciągu dwóch lat konfliktu, w tym niepokojący wzrost ich liczebności. 150 oficerów ze sztabu armii w trakcie bitwy pod Verdun.
- „Dyscyplina w armiach francuskich”
- „Napoléon, chef de guerre” - artykuł w Revue de Paris - 1920 - w którym obala pogląd, że wszystkie zasady stosowane w epoce napoleońskiej można zastosować bez adaptacji. W tym artykule generał Tanant wyjaśnia, że „niepowodzenia 1914 roku można wytłumaczyć niezdarnym przywiązaniem do tak zwanych zasad napoleońskich”. Identyfikuje podstawową zasadę metody napoleońskiej i określa zasady napoleońskie, które są nadal aktualne. (nie chodzi o to, żeby być w sumie najsilniejszym, chodzi o to, żeby w pożądanym momencie koncentrować siły przez ekonomię sił, gdy główna armia wroga zostanie pokonana, reszta upadnie sama).
- „Oficer Francji” - Renesans książki Paryż - 1927 - 5 wydań
- „Plutarch nie kłamał” - renesans książki - 3 wydanie od 1925 do 1930 roku - napisana w odpowiedzi na kontrowersyjną książkę „Plutarque a lied” Jeana de Pierrefeu atakującą oficerów i ich metody taktyczne i strategiczne, zbudowane na wzór dialogu fikcyjna między autorem a jego „znajomym demonem” wcieleniem ducha zgodnego z „francuskimi dobrymi obyczajami”.
Uwagi i odniesienia
- źródło: Centrum Szkolnictwa Wyższego Marynarki Wojennej
- Brał udział w spotkaniu założycielskim w maju, wraz z Jeanem Bailly, szefem JP w Epinal i członkiem komitetu Vosges Centre, Maurice Cochinaire z L'Action française , szefem King's Camelots w Lotaryngii, Petitnicolas, lokalnym menedżerem w Saint -Dié francuskiej Solidarności , Adrien Sadoul , prawnik i narodowy działacz republikański oraz Henri Maire, redaktor naczelny dziennika „ Le Télégramme des Vosges” i aktywny narodowy działacz republikański.
- Źródło Jean-François Colas, National Rights in Lorraine in the 1930: aktorzy, organizacje, sieci, praca doktorska, Uniwersytet Paryski X-NANTERRE, 2002, 3 tomy.
- W przyszłości Wogezów , n o 1, 07 grudnia 1935
- Podsumowanie wyciągu z lektury Centre d'Enseignement Supérieur de la Marine - CESM (widoczne w całości na stronie http://public.st-cyr.terre.defense.gouv.fr/fiches_complementaires/La%20troisi%C3% A8me% 20arm% C3% A9e% 20dans% 20la% 20bataille,% 20souvenir% 20d% E2% 80% 99un% 20chef% 20d% E2% 80% 99% C3% A9tat% 20major.pdf )
- Artykuł dostępny w całości w Bibliotece Cyfrowej Fondation Napoléon ( https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k17577t.image.f51 ) - opinia zaczerpnięta z literackiego figaro niedzielnego dostępnego pod adresem https: // gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k273379n/f2.vocalTextePage
- Wyciąg dostępny pod adresem https://archive.org/stream/plutarquenapasm00pari/plutarquenapasm00pari_djvu.txt