Opactwo Bélakút | |||
Twierdza Petrovaradin , który mieści się opactwo | |||
Nazwa lokalna |
Belin Studenac lub Belafons Petrovaradin lub Pétervárad |
||
---|---|---|---|
Diecezja | Diecezja Syrmia | ||
Numer seryjny (wg Janauscheka ) | DCXVIII (618) | ||
Fundacja | 1234 | ||
Rozpuszczenie | 1526 | ||
Opactwo Matki | Trzy fontanny | ||
Rodowód | Opactwo Clairvaux | ||
Opactwa-córki | Każdy | ||
Kongregacja | Zakon cystersów | ||
Epoka lub styl | |||
Informacje kontaktowe | 45 ° 14 ′ 59 ″ północ, 19 ° 53 ′ 08 ″ wschód | ||
Kraj | Serbia | ||
Województwo | Wojwodina | ||
Region | Syrmia | ||
Dzielnica | Bačka . Południowy | ||
Miasto | Petrovaradin | ||
Geolokalizacja na mapie: Europa
| |||
Abbey Bélakút (nazwa węgierski, Slavicized w Belin Studenac i latinized Belafons ) jest byłym opactwie Cystersów Zbudowany w Fortecy Petrovaradin , znajduje się w tytułowego miasteczka , czasami opisanego przez jego nazwę węgierski Pétervárad w Wojwodinie ( Serbia ). Założony przez mnichów z opactwa w Trois-Fontaines w Szampanii w 1234 roku, jest zamknięty do XVI th wieku.
Opactwo powstało w 1234 lub 1235 roku, kiedy król Węgier Béla IV sprowadził mnichów z Zachodu, aby wybudować chroniony przez twierdzę klasztor cystersów, przyszłą fortecę Petrovaradin , położoną na skalistym występie nad zakolem Dunaju w Wojwodinie . Nazwa opactwa pochodzi zarówno od źródła lokalnego, jak i od macierzystego opactwa Trois-Fontaines , czyli „Białej Fontanny” (po węgiersku Béla-kút ).
Zbudowana przez zakonników warownia została zwycięsko obroniona przez zakonników podczas najazdu tatarskiego . Wdzięczny król udziela mnichów rozległe przywileje (prawa przez lasy, tereny uprawne i nieużytków, przestrzenie i rzeki) ponad Syrmia i Bačka , a zwłaszcza nad miastem Petrovaradin , wsiach Sajlovo , Byvolou i Čenej regionu .
Od 1241 roku nie ma już żadnej wzmianki o opactwie na skalnym występie. Wydawałoby się, że mnisi pozostali w twierdzy dopiero wtedy, gdy po raz pierwszy zmusiła ich wiadomość o najeździe tatarskim, a gdy tylko niebezpieczeństwo minęło, zdecydowali się wrócić do miejsca (doliny w pobliżu twierdzy) bliżej zachowując swoje powołanie do modlitwy.
W XIII TH i XIV th stulecia klasztor traci znaczenie, że twierdza wygranych; w rzeczywistości jego strategiczne położenie nad Dunajem czyni go szczególnie ważną twierdzą dla węgierskich władców, najpierw przeciwko wschodnim najazdom, a następnie przeciwko Turkom. Grunty przydzielone cystersom są więc stopniowo przydzielane gubernatorom twierdzy, o czym świadczą tytułowe akty Nicolasa d'Ilok ( fr ) .