Opactwo Notre-Dame de Migette | |||
Pozostałości starego opactwa. | |||
Zamówienie | Zakon biednych pań | ||
---|---|---|---|
Fundacja | 1325 | ||
Zamknięcie | 1789 | ||
Diecezja | Archidiecezja Besançon | ||
Założyciel | Marguerite de Chalon-Arlay | ||
Lokalizacja | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Bourgogne-Franche-Comté | ||
Departament | Doubs | ||
Gmina | Crouzet-Migette | ||
Informacje kontaktowe | 46 ° 57 ′ 39 ″ na północ, 6 ° 00 ′ 42 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Doubs
| |||
Notre-Dame de Migette opactwo znajdowało się w miejscowości Crouzet-Migette . Poszukiwany przez Marguerite de Bourgogne, córkę księcia Burgundii Hugues IV , został zbudowany przez jej syna i objęty ochroną członków Domu Burgundii i Chalon, zanim rewolucja 1789 roku przekształciła go w fabrykę porcelany.
Pierwsza wzmianka o opactwie z Notre-Dame de Migette , zwany także Myged lub Myget , jest od 1146 , kiedy została ona opisana jako miejsce „ emerytowanych kobiet w pustyni Migette ” pod kierunkiem opata Balerne , również mówią w tym czasie o klasztorze zakonnym, ale tytuły opactwa Balerne wskazują, że Brocard (lub Burcard), który był opatem w 1128 r. , był kilka lat wcześniej dyrektorem grupy kobiet żyjących jako pustelnik w Migette. Mimo to, jest on przyznał, że powstała jako opactwa przez Margaret, córka Hugh IV księcia Burgundii , wdowa Jean I er Chalon-Arlay . Był to klasztor szlacheckich dziewcząt, który prosperował pod opieką członków rodu Burgundii i Chalon . Zajmowały ją zakonnice Sainte-Claire , zwane także „ urbanistami ”, które weszły do niego w 1325 roku . John, naturalny syn Jana III Chalon-Arlay pierwszego księcia Orańskiego , ufundował kaplicę Migette późne XIV th wieku i obdarzony z opactwa ziemie znajdujące Montmahoux , Gevresin , Crouzet-Migette ; został tam pochowany wraz z żoną obok Marguerite de Bourgogne.
Dopiero w 1594 r . Władcy zaczęli mianować opatki, które pierwotnie miały być tylko szlacheckie, ale później poproszono ich o wykazanie szesnastu kwartałów szlacheckich . Zakonnice przestrzegały reguły św. Klary, zanim przestały żyć we wspólnocie, posiadać majątek i postrzegać siebie jako współadżutki (lub siostrzenice), jak w uprzywilejowanych opactwach . Kobiety po ślubach miały osiemnaście lat, nie licząc przybranych „siostrzenic”. W 1770 roku Ludwik XIV nadał im dekorację, którą był emaliowany złoty krzyż z ośmioma punktami, zawieszony na błękitnej wstęgi mory, obszytej na biało.
Podczas rewolucji 1789 r . Dobra opactwa zostały sprzedane, budynki częściowo zniszczone, a to, co pozostało, zostało przekształcone w fabrykę porcelany, a następnie kaflarnię.
Opactwo zostało założone na płaskim, w połowie drogi w dół, między Nans-sous-Sainte-Anne i Crouzet, na skraju małej doliny utworzonej przez potok Château-Renaud, który przepływa kilkaset metrów w dół do ogromnej okrągłej studni o nazwie Creux Billard . Okoliczne lasy zostały wykarczowane i zastąpione łąkami, które schodziły do doliny, a szeroka ścieżka prowadziła do jaskini i źródła „Sarrazin”. Opactwo korzystało ze spokoju miejsca otoczonego bujnymi lasami i zdominowanego przez wysokie płaskowyże, w tym Château de Sainte-Anne na północnym zachodzie, który zapewniał ochronę. Ponadto nieco poniżej piękne źródło zapewniało niezbędną wodę, a na równinie doliny na skraju potoku ogród otoczony kamiennymi murami (wciąż widoczny) dostarczał warzyw i roślin.
Ogólny widok starego opactwa z kwadratowym ogrodem na pierwszym planie i strumieniem Château-Renaud kończącym się w zagłębieniu Billarda po lewej stronie.
Odrestaurowany budynek dawnego opactwa na tle cypla zamku Sainte-Anne.