Etienne de Muret

Szczegółowy Popiersie relikwiarz św Stefana Muret ( XV th wieku), Eve , Eve kościoła. Funkcjonować

Zakon opata z Grandmont

Biografia

Narodziny	1045 Thiers
Śmierć	8 lutego 1124 Limoges
Czynność	Pustelnik

Inne informacje

Religia	Kościół katolicki
Zakon religijny	Order św. Benedykta
Etap kanonizacji	Święty
Przyjęcie	8 lutego

Étienne de Muret (lub de Grandmont) lub Étienne III de Thiers ( Stephanus Grandimontensis ), urodzony w1045 i martwe 8 lutego 1124, jest francuskim pustelnikiem , założycielem Zakonu Grandmont .

On jest święty z Katolickiego Kościoła . Liturgicznie wspomina się go 8 lutego .

Zamówienie

Syn Etienne de Guimart, wicehrabiego Thiers i lady Candide ( po łacinie Blanche, Candida ), spędził część młodości we Włoszech, gdzie obserwował życie mnichów, zwłaszcza pustelników Kalabrii . Abdykuje na rzecz swojego wuja Guillaume'a II de Thiers , aby wejść do życia zakonnego .

Jest założycielem zakonu w Grandmont . Zakon ten, założony około 1074 r. Na górze Muret w pobliżu Ambazac , przestrzega szczególnej reguły o pustelniczym wymiarze inspiracji, podobnym do kartuzów . Diakonie , odmawia dostępu do kapłaństwa. Został kanonizowany przez Klemensa III w 1189 roku, zdarzenie opisane w Speculum Grandimontis .

Saint Etienne de Muret przypisuje się pewnej liczbie cudów.

Relikwiarz przybytek i dalmatyka św Stefana Muret ( XIII th wieku ) zachowały się w kościele św Antoniego Ambazac . W kościele Saint-Sylvestre znajduje się relikwiarze popiersie Saint Etienne de Muret .

Stowarzyszenie Société des Amis de Saint-Sylvestre et de l'Abbaye de Grandmont (SASSAG) organizuje pod kierownictwem profesora Philippe'a Racineta z Uniwersytetu Jules-Verne w Pikardii wykopaliska archeologiczne na terenie dawnego opactwa Grandmont, klasztor zbudowany przez uczniów Saint Etienne de Muret.

Priorytety

Les Bonshommes w Ballots w Mayenne .
Klasztor Montoussan w Souvigny-de-Touraine w Indre-et-Loire .
Klasztor Châtenet w Feytiat , założony za życia Saint Etienne de Muret około 1120 roku.
Przeorat Bois-Saint-Martin w Montainville w Eure-et-Loir.
Przeorat Saint-Michel de Grandmont , w mieście Saint-Privat , w departamencie Hérault .

Uwagi i odniesienia

1125 w aktualnym kalendarzu, ponieważ zmiana roku nastąpiła 25 marca w ówczesnym kalendarzu Limousin.
Nominis: Saint Étienne de Grandmont .
Doctor Grézillier, L'Architecture grandmontaise , 1963
History of the Dukes of Bourbon and the Counts of Forez, Tome I. on Google Books , Jean-Marie de La Mure, Imprimerie de Louis Perrin, 1809 , str. 192.
Różne teksty, potwierdzone przez Ambroise Tardieu (historiografa) , wskazują, że wśród innych cudów rycerz Limousin został wyleczony z paraliżu przez Saint Etienne de Muret (patrz rodzina Plantadis ).
Strona internetowa SASSAG https://www.sassag.com )

Załączniki

Bibliografia

M. Aubrun, Pustelnicy w Limousin , Turhout, Brepols, 2009.
Martine Larigauderie-Beijeaud, Zakon Grandmont od eremu do seigneury (XII-XVIII wiek) , Amiens, Uniwersytet Pikardii, 2009.
Martine Larigauderie-Beijeaud, „Pomiędzy, pustelniczy zakon Grandmont? », W Ph. Racinet et al., Monks and canons in North-West Europe (IX-18th century). Obrady kolokwium w Saint-Amand-les-Eaux, 10 i11 października 2014.
Martine Larigauderie-Beijeaud, »Étienne ermite de Muret«, Archaeology files , n ° 381, May-czerwiec 2017, s. 30–31.
Dom J. Becquet, Études grandmontaines , Ussel, Musée du Pays d'Ussel, 1998.
Dom J. Becquet, Scriptores ordinis Grandimontensis , Turnhout, Brepols, 1968.
Ojciec Philippe-Étienne Permentier, Life of Saint Etienne de Muret , Hermitage of Grandmont-Villiers.
Christine Brousseau, Życie Saint Etienne de Muret. Stare historie , nowa fikcja , Harmattan, Coll. „Religie i duchowość”, 2008, 276 s.
G. Durand i J. Nougaret (red.), Zakon Grandmont: sztuka i historia . Obrady dni studiów w Montpellier, 7 i8 października 1989, Montpellier / Carcassonne, Studies on Hérault / Centrum archeologii średniowiecznej w Langwedocji, 1992, 220 s.

Ikonografia

Étienne de Muret reprezentował pośród swoich braci oświetlony arkusz z Graduale Grandmonta (ok. 1496-1507), muzeum Ussel , Ussel .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :