Fotel 7 Akademii Francuskiej | |
---|---|
1691-1705 | |
Isaac de Benserade Fabio Brulart de Sillery |
Narodziny |
1632 Paryż |
---|---|
Śmierć |
10 stycznia 1705 Paryż |
Zajęcia | Poeta , prawnik |
Członkiem |
Académie des inscriptions et belles-lettres Académie française (1691) |
---|
Étienne Pavillon , urodzony w 1632 roku w Paryżu, gdzie zmarł10 stycznia 1705, jest francuskim prawnikiem i poetą.
Wnuk słynnego prawnika i siostrzeńca biskupa Nicolasa Pavillona , rozpoczął studia teologiczne, po czym zrezygnował, aby zostać prokuratorem generalnym w parlamencie w Metz . Po dziesięciu latach praktyki przeżył niepowodzenie i wrócił do Paryża. Cierpiąc na podagrę i przeszedł na emeryturę przez Ludwika XIV , uczynił swój dom salonem, w którym gromadziło się dobre społeczeństwo. „Znalazła w nim świetną i dowcipną rozmowę, genialną i uprzejmą, pouczającą, ale nie pedantyczną. W ten sposób, przeciw La Bruyère i bez prośby o to, został wybrany członkiem Akademii Francuskiej w 1691 r. , Na katedrę słynnego Benserade (który wybił swój czas swoim sonetem na Hiobie ), a następnie Akademii. Inskrypcje w 1701 r .
Étienne Pavillon jest autorem wierszy okolicznościowych, w strofach i madrygały i listów wierszem lub prozą w gatunku samochodów , zebrane po raz pierwszy w tomie po jego śmierci i publikowane kilka razy w latach 1715 i 1750 . Voltaire nazwał go „łagodnym, ale słabym pawilonem”. "
Te wiersze ukazują dwie strony Etienne Pavillon: entuzjastyczną i lekką