Eric Berthou

Eric Berthou Obraz w Infobox. Eric Berthou Informacja
Narodziny 23 stycznia 1980
Brest
Narodowość Francuski
Drużyny amatorskie
1998-2001 BIC 2000
2002 Jean-Floc'h
Profesjonalne zespoły
2003 Barloworld
2004 Łazik RAGT Seeds MG
2005 Nasiona RAGT
2006-2007 Bank Oszczędnościowy
2008 Kredyt rolniczy
2009 Carmiooro-A-Style
2010 Carmiooro-NGC
2011-2012 Brittany-Schuller
2013 Raleigh
Zespoły kierowane
2014 Raleigh

Eric Berthou to urodzony Francuz rowerzysta 23 stycznia 1980w Brześciu . W 2003 roku przeszedł na zawodowstwo w zespole Barloworld , a następnie przeniósł się do zespołów RAGT Semences , Caisse d'Épargne , Crédit Agricole , Carmiooro-A-Style i Carmiooro-NGC . W zespole Bretagne-Schuller był przez dwa lata ( 2011 - 2012 ). Do zespołu Raleigh trafił w 2013 roku, w którym od 2014 roku został dyrektorem sportowym . Wygrał etap w Paris-Corrèze w 2004 , Boucles de la Mayenne w 2011 , Tour de Bretagne w 2012 i wygrał Val d'Ille U Classic 35 w 2012 .

Biografia

Debiut kolarski i kariera amatorska

Éric Berthou zaczął jeździć na rowerze w drużynie BIC 2000 , z którą wygrał Pen Ar Bed (wyścig juniorów w Plouzané ) w 1998 roku i etap Circuit des Trois Provinces w 2001 roku . Podpisał dla zespołu Jean-Floc'h w 2002 roku , z którym wygrał Ronde du Pays Basque i scenie w Kreiz Breizh . W tym samym roku zajął trzecie miejsce w drogowych mistrzostwach Francji do lat 23 , a następnie dziesiąte w drogowych mistrzostwach świata do lat 21 .

Profesjonalna kariera

Profesjonalny debiut na Barloworld (2003) i RAGT Semences (2004-2005)

Zawodowcem stał się w 2003 roku w południowoafrykańskim zespole Barloworld , który następnie wspinał się i grał w trzeciej lidze (GSIII). Jego decyzja o skoku profesjonalizmu za granicą była motywowana obecnością Michela Grosa , byłego Jeana Delatoura , który był dyrektorem sportowym w Barloword . W tym samym roku wygrał baskijski Route du Pays, zajął czwarte miejsce w Tour of Egypt i dziesiąte w Circuit des mines . Do Francji wrócił w 2004 roku na dwa sezony, podpisując kontrakt z zespołem RAGT Semences , który był w pierwszej lidze (GSI) w 2004 roku i stał się profesjonalnym zespołem kontynentalnym w 2005 roku. Wygrał etap w Paris-Corrèze i zajął piętnaste miejsce w Tour de Vendée w 2004 roku . Informuje, że w następnym roku w wyścigach etapowych, zajmując szóste miejsce w Tour de l'Avenir i czternasty obwodzie Sarthe , on również gotowy w 28 th  miejsce w mistrzostwach Francji .

Odkrycie ProTour w Caisse d'Épargne (2006-2007) i Crédit Agricole (2008)

Dzięki swoim wynikom został zwerbowany do hiszpańskiej drużyny Caisse d'Épargne na torze ProTour , gdzie grał rolę kolegi z drużyny Alejandro Valverde i Óscara Pereiro . Brał udział w wielu prestiżowych wyścigach, takich jak andaluzyjskiej wycieczkę , w której szeregach 38 th , Tirreno-Adriatico , Mediolan-San Remo Tour of Flanders , Gandawa-Wevelgem , Paryż-Roubaix i Tour of Italy 2007 , który ukończył 89 th . W tym samym roku skończył dziewiętnasty w Paryżu-Camembert . Aby wziąć udział w Tour de France , ponownie wrócił do Francji w zespole Crédit Agricole , również należącym do toru ProTour , ale był ostatnim niewybranym kolarzem zespołu na „  Grande Boucle  ” w 2008 roku . To jednak klasa 25 e na Tour de Suisse tym roku.

Powrót do poziomu kontynentalnego w CarmioOro (2009-2010)

Następnie przez dwa lata biegł we włoskim zespole CarmioOro , zespół kontynentalny w 2009 roku, a następnie profesjonalny kontynentalny w 2010 . Pierwszy rok jest trudne ze względu na brak organizacji zespołu, ale jest drugi w GP Pamięci Jean Floc'h , szesnasty z Loire Atlantique klasycznym i 21 th of Grand Prix Lugano w 2009 roku . W następnym roku, odniósł pewne rezultaty umieszczając jedenasty w Tour du Finistère aw prologu Tour de Portugal , czternasty w pętlach Południowej Ardeche i zdobył po raz siódmy w jeździe na czas z Trzy dni De Panne .

Powrót do Bretanii w Bretagne-Schuller (2011-2012)

W 2011 roku wrócił do rodzinnego regionu i był częścią profesjonalnej kontynentalnej drużyny Brittany-Schuller, z którą odniósł zwycięstwo. Wygrał etap w Loops of Mayenne w 2011 roku , w którym ukończył wyścig na ósmym miejscu w klasyfikacji generalnej. Zajmuje on także 19 th na Tour of Britain i 21 th  miejsce w mistrzostwach Francji . W tym samym roku w Paryż-Nicea , ukończył 47 th w klasyfikacji generalnej i czwarte miejsce w klasyfikacji górskiej. Początek sezonu 2012 był dla niego sukcesem, po ukończeniu jedenastego w Tour du Finistère był głównym animatorem Tro Bro Leon, z którego uciekł samotnie przez ostatnie 20 kilometrów, zanim został złapany na ostatnim okrążeniu z powodu „ pragnienie i koniec dwunasty. Następnie wygrał Val d'Ille U Classic 35 , klasyfikację punktową i etap Tour de Bretagne . Zajmuje drugie miejsce w tym wyścigu, po 4 dniach noszenia koszulki lidera i zajmowaniu tego samego miejsca co zwycięzca Reinardt Janse van Rensburg , który zostaje pokonany dopiero po zebraniu najlepszych miejsc.

Nowy początek za granicą w Raleigh (2013)

Pod koniec 2012 roku Éric Berthou nie został rozszerzony na Bretagne-Schuller . Podpisał dla brytyjskiego zespołu trzeci podział Raleigh w 2013 roku . W Grand Prix de Lillers zajął dziesiąte miejsce . Podczas trzeciego etapu Tour of Normandy ucieka na ostatni tor ze swoim kolegą z drużyny Alexandre Blainem i na mecie zajmuje drugie miejsce. W Wielkiej Brytanii zajął trzecie miejsce w East Midlands International Cicle Classic i siódme w Lincoln Grand Prix . Po prawie wygraniu Tour de Bretagne w 2012 roku, w 2013 roku zajął piętnaste miejsce . Pod koniec sezonu Éric Berthou kończy karierę zawodową.

Przekwalifikowanie

Berthou dołączył do kierownictwa technicznego Raleigh w 2014 roku . Przez sześć miesięcy był asystentem kierownika angielskiego zespołu kontynentalnego, zanim go opuścił i stworzył sklep rowerowy w Breście , stając się pierwszym i jedynym dystrybutorem marki Raleigh we Francji przez 25 lat.

Nagrody

Wśród amatorów

Dla profesjonalistów

Wynik na Tour of Italy

Rankingi globalne

Rok 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
UCI Europe Tour 616 tys nc 854 tys 746 tys 126 tys 550 tys
Legenda: nc = niesklasyfikowane

Uwagi i odniesienia

  1. „  Interview with Eric Berthou  ” , na finistere-foot.fr ,15 grudnia 2011(dostęp 9 maja 2012 )
  2. „  Wywiad z Éricem Berthou  ” na 100pour100-velo.com ,2 maja 2012(dostęp 9 maja 2012 )
  3. [1] na sportbreizh.com, dostęp 23/11/12
  4. "  na rowerze: the Brestois Éric Berthou zwraca doić  " , na ouest-france.fr , Ouest-France ,8 października 2013
  5. „  Nowa koncepcja: kawa i rowery  ” , na letelegramme.fr , Le Télégramme ,1 st grudzień 2014
  6. „  2005 UCI Road Rankings  ” , na uci.html.infostradasports.com , UCI (dostęp 2 lutego 2021 )
  7. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2009 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
  8. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2010 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
  9. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2011 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
  10. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2012 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
  11. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2013 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )

Linki zewnętrzne