Narodziny |
1859 ( Lublin ) |
---|---|
Śmierć |
2 grudnia 1933 ( 8 th dzielnicy Paryża ) |
Imię urodzenia | Emile Azriel Meyersoner |
Czas | Okres współczesny |
Narodowość | francusko-polski |
Zajęcia | Chemik , filozof , filozof nauki |
Pokrewieństwo | Pierre Bourgeois (bratanek) |
Pole |
Historia nauki Epistemologia Ogólna teoria względności |
---|---|
Członkiem | Międzynarodowa Akademia Historii Nauki |
Ruch | Realizm |
Mistrzowie | Robert Wilhelm Bunsen , Hermann Franz Moritz Kopp |
Wpływem | Albert Einstein , Henri Bergson , Auguste Comte |
Tożsamość i rzeczywistość ; Dedukcja relatywistyczna |
Émile Azriel Meyerson (ur12 lutego 1859w Lublinie , Polska , zmarł dnia2 grudnia 1933w Paryżu ) jest polskim filozofem , naturalizowanym Francuzem. Pod prąd myśli pozytywistycznej z końca XIX -tego wieku , rozwinął epistemologia realistyczny opiera się na zasadzie tożsamości. Był też zagorzałym syjonistą , członkiem Komitetu Centralnego Miłośników Syjonu .
Meyerson zmarł we śnie na atak serca w wieku 74 lat.
Urodzony w Lublinie w 1859 roku Émile Meyerson jest synem Bernarda Meyersona i Malwiny Horowitz. W 1870 wyjechał do Heidelbergu w Niemczech. Studiował chemię u Wilhelma Bunsena i Hermanna Franza Moritza Koppa . Następnie w wieku 22 lat wyjechał do Francji i spędził dwa lata (1882-1884) w laboratorium Schützenberger w Collège de France . Rozczarowany aplikacyjną naturą chemii, zwrócił się ku filozofii i historii nauki. Jego pierwsza praca z filozofii nauki Tożsamość i rzeczywistość ukazała się w 1908 roku. Był korespondentem zagranicznym w służbie dyplomatycznej agencji Havas , ówczesnym dyrektorem Żydowskiego Towarzystwa Kolonizacji Europy i Azji Mniejszej.
Po wojnie 14-18 lat Émile Meyerson uzyskał obywatelstwo francuskie . Korespondował z wieloma wielkimi uczonymi swoich czasów, w tym z Einsteinem , Lucienem Lévy-Bruhlem , Léonem Brunschvicgiem , André Lalande i Paulem Langevinem . Émile Meyerson zmarł w swoim domu w Paryżu dnia2 grudnia 1933. Kustosz archiwów Meyersona, jego siostrzenica Jeanne Brauman (1896-1937) była od 1928 żoną Pierre'a Bourgeois (1904-1976). Archiwa Émile'a Meyersona są obecnie przechowywane w Centralnym Archiwum Syjonistycznym w Jerozolimie .
Epistemologia Emil Mejerson sprzeciwia pozytywizm rozwinął XIX th wieku przez Augusta Comte'a . Meyerson krytykuje go za propagowanie zasadniczo opisowej nauki , która ogranicza się do określenia praw naukowych, i wyrzeka się zrozumienia samej natury rzeczy.
W swojej książce La Déduction relativiste ( 1925 ) krytykuje rządy prawa ustanowione przez pozytywizm: „To, o czym marzył Comte, było rzeczywiście prawdziwą organizacją, jak to rozumieją zwolennicy władzy; przekonania społeczeństwa w sprawach nauki i, co ważniejsze, praca badawcza samych naukowców, miały być ściśle regulowane i nadzorowane przez ukonstytuowany organ złożony z ludzi uważanych za kompetentnych i uzbrojonych we wszystkie rygory świeckiego ramienia. Regulacja ta musiała oczywiście, jak zawsze i wszędzie, składać się głównie z zakazów, a Comte z góry nakreślił program niektórych z nich. Zabronione jest angażowanie się w dochodzenia inne niż „pozytywne”, to znaczy mające na celu poszukiwanie prawa; zabraniając wszelkich prób wnikania w problemy, których poznanie ewidentnie nie było dla człowieka interesem, a które zresztą właśnie z tego powodu musiały pozostać całkowicie nieprzeniknione dla jego umysłu, takich jak na przykład chemiczny skład gwiazd […]. "
I odwrotnie, Meyerson uważa, że nauka działa w sposób wyjaśniający: naukowiec stara się przede wszystkim wyjaśnić zjawiska, szukając ich przyczyny (przyczyn) . Meyerson przeciwstawia wyjaśnienie opisowi. Aby przywrócić pojęciu przyczyny jego ważne miejsce w nauce swoich czasów, Meyerson przystąpił do analizy zasad bezwładności i zachowania, z których wszystkie zmierzały do ustalenia w naturze pewnej formy tożsamości przyczyny i przyczyny.
Dla Meyersona ten ruch homogenizacji jest sercem wszelkiej myśli, a jego granicą jest jej stan. W ten sposób rozum ludzki napotyka przeszkody w swoim wewnętrznym funkcjonowaniu: czasowość, pojęcie nieodwracalności w ogóle.
Mimo tych trudności, sukcesy nauki pokazują, że wykracza ona poza status dogodnej konwencji, którą chcą jej przypisać pozytywiści: w zasadach konserwacji, które pozostają najważniejsze, kwestionowana jest sama natura rzeczywistości. tylko podstawowe idee nauki. Ta wizja postępu nauki czyni Émile'a Meyersona realistą, w czym można go porównać do współczesnego Henri Bergsona .