Powidełko

Powidełko (lub lectuere ) jest pasty galenowa forma medycyny, kojarząc się do ponad stu substancji podobno czynnych (Pierre de Cerdona, czasami nazywane Perrin lub Petrin (Perrinus lub Petrinus) , aptekarza z Pałacu Apostolskim za pontyfikatu Benedykta XII , można na przykład użyć płatków złota ) i podawać doustnie .

Przygotowana przez aptekę była częścią średniowiecznej polifarmacji. Theriac był znanym przykładem.

Powidełka wpływy były liczne (Od grudnia 1339 lipca 1340 Pierre Francois, aptekarza pod pontyfikatu Benedict XII , wydana 69 pokwitowania, zarówno dla przeczyszczających oraz serdeczny zastosowań ( tam usualibus laxativis quam cordialibus ), były szczególnie zgromadzonych w antidotaria (lub antidotaries ), zwłaszcza w Codex medicamentarius parisiensis z 1638 r .

Przykład

Powidełka na bazie opium (często nazywane opiatami ) były używane jako antidotum na niektóre trucizny lub jad węży . Najsłynniejszy ( Mithridates and theriac of Andromache , zawierający do stu składników (w tym miąższ żmii w drugim przypadku). Polifarmacja wymagała czasu przygotowania często dłuższego niż czas przeżycia pacjenta. W 1683 r. Thomas Sydenham (angielski lekarz) wynalazł płynne laudanum o wiele łatwiejsze do przygotowania i podawania niż powidełka, teraz przestarzałe .

Kompozycja

Powidełko ogół składał się z proszku lub masy, najczęściej pochodzenia roślinnego, miesza się z syropem lub, jeszcze częściej, z miodu .

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Theriac

Bibliografia

• Lapeyre, JB (1814). Ogólne refleksje na temat electuary urzędowej: hołd akademicki przedstawiony i publicznie poparty w Specjalnej Szkole Farmacji w Montpellier przez (rozprawa doktorska, Imprimerie de J.-G. Tournel).
• Julien, P. (1967). Technika farmaceutyczna ery Salernitan: Leonardo Colapinto, Note di tecnica farmaceutica nell „Ars medendi” di Cofone, sec. XII, Galeno, 1967. Revue d'Histoire de la Pharmacie, 55 (195), 626–626.

Uwagi i odniesienia

1. Sylvain Gagnière "  The aptekarze w Trybunale Papieży Avignon  " Revue d'Histoire de la Pharmacie , vol.  64, n o  2301976, s.  147-157 ( DOI  10.3406 / pharm.1976.1720 , czytaj online , dostęp 20 grudnia 2020 )
2. Bourrinet, P. (2007). Thériaque i ewolucja myśli medycznej: Blandine Martin-Escalon, La Thériaque, to słynne nieznane . Revue d'Histoire de la Pharmacie, 94 (354), 269–270.
3. Julien P (1970) prowansalskim antidotaire środek XIV th  century: Clovis Brunel przychody farmaceutyczna Awinionie w Starym prowansalski, w Rumunii, 1966. Historia Pharmacy Review, 58 (204), 58-58.
4. Warolin C (2012). Inwentarz towarów aptekarza Estienne Regnault, mieszkającego przy rue du Temple w Paryżu, w XVII wieku . Revue d'Histoire de la Pharmacie, 99 (376), 473–482.
5. Devaux, G. (1996). Z opium czy bez? O opiatach Salomona . Revue d'Histoire de la Pharmacie, 84 (309), 194-195.
6. Christian Warolin "  Farmakopei opiatów we Francji od jego początków do 19 wieku  " Revue d'Histoire de la Pharmacie , vol.  97, n o  3652010, s.  81–90 ( DOI  10.3406 / pharm.2010.22139 , czytaj online , dostęp: 20 grudnia 2020 )