Wybory parlamentarne 2007 w Papui Nowej Gwinei

2002 2012
Wybory parlamentarne 2007 w Papui Nowej Gwinei
30 czerwca - 10 lipca 2007
	Michael somare - Partia Sojuszu Narodowego
	Uzyskane miejsca			27	▲  +8
	Gabriela Kaprisa - Popularna impreza akcji
	Uzyskane miejsca			7	▲  +2
	Mekere Morauta - Papua Nowa Gwinea Party
	Uzyskane miejsca			7
Premier
Towarzyski			Wybrany
Michael somare			Michael somare

Parlamentarne wybory odbyły się w Papui-Nowej Gwinei od30 czerwca w 10 lipca 2007 r.. Celem było odnowienie liczby 119 członków (jednoizbowego) parlamentu po pięcioletniej kadencji.

Ustępujący premier Sir Michael Somare ( Partia Sojuszu Narodowego ), pierwszy przywódca kraju, który zakończył pięcioletnią kadencję bez obalenia wotum nieufności lub rozbicia koalicyjnej większości parlamentarnej, starał się o nowy mandat. Mógł domagać się ożywienia gospodarczego, które miało miejsce za jego rządów i stopy wzrostu na poziomie 5,5%, pomimo utrzymywania się bardzo wielkiego ubóstwa dużej części populacji. Jego głównym przeciwnikiem był były premier Sir Julius Chan ( Partia Postępu Ludowego ), wspierany przez innego byłego premiera, Sir Mekere Morautę i jego Partię Papui Nowej Gwinei .

System i kontekst wyborczy

Główny artykuł  : Wybory w Papui Nowej Gwinei

Kraj ma 89 okręgów wyborczych, z których każdy wybiera swojego zastępcę. Ponadto każda z dwudziestu prowincji kraju jest reprezentowana przez posła, również wybieranego w powszechnych wyborach bezpośrednich.

W wyborach tych następuje inauguracja nowego systemu wyborczego, ograniczonego głosowania preferencyjnego , który zastępuje pierwszy system powyborczy stosowany od czasu uzyskania przez kraj niepodległości w 1975 roku. brane pod uwagę, jeżeli żaden kandydat nie uzyska bezwzględnej większości głosów w okręgu wyborczym. W rezultacie „wielu kandydatów próbowało negocjować z innymi, aby uzyskać głosy swoich zwolenników na drugi i trzeci wybór. Te negocjacje przedwyborcze przyczyniłyby się do spokoju kampanii wyborczej ”, co było celem, do którego dążyły katastrofalne wybory w 2002 r. , naznaczone przemocą, w której zginęło ponad dwadzieścia osób. Rzeczywiście, „preferencyjny system głosowania zobowiązuje kandydatów do szukania wsparcia (w formie preferencji) poza swoimi klanami i społecznościami”, podczas gdy poprzednie wybory – zwłaszcza w odległych i słabo rozwiniętych regionach – objęły prym. forma równowagi sił między klanami i społeczności, z których każda pokazuje swojego kandydata.

Ponadto uporządkowano listy wyborcze, na których było wielu zmarłych, zmniejszając liczbę zarejestrowanych wyborców z 5,3 mln do 3,9 mln. Nie obyło się bez kontrowersji, ponieważ niektórzy wyborcy twierdzili, że zostali niesłusznie usunięci z list.

Wyniki

Wybory odbyły się w stosunkowo spokojny sposób, z dala od przemocy z 2002 roku, pomimo "gwałtownych starć między zwolennikami rywalizujących partii [...] w Mount Hagen, gdzie kilka osób zostało rannych". Siły zbrojne zostały rozmieszczone w newralgicznych obszarach, aby zagwarantować bezpieczeństwo i umożliwić obywatelom głosowanie bez przemocy i zastraszania.

W kraju, w którym wielość partii (34 w tych wyborach) nigdy nie pozwala jednej partii na zdobycie dużej większości w parlamencie, Partia Sojuszu Narodowego wzmocniła swoją przewagę, zdobywając dwadzieścia siedem mandatów, czyli znacznie więcej niż jakakolwiek inna partia. Ponadto istnieje siódemka jego głównego sojusznika, Partia Akcji Ludowej . Główną partią opozycyjną była nowo utworzona partia sir Mekere Morauty Papua Nowa Gwinea , również z siedmioma mandatami.

Sir Michael Somare zdołał stworzyć większość parlamentarną, rządzącą koalicję czternastu partii. Po raz pierwszy ustępujący premier został więc ponownie wybrany po pierwszej pięcioletniej kadencji.

Jednym z odwiecznych wyzwań wyborów w Papui Nowej Gwinei jest udział kobiet, podczas gdy polityka nadal jest postrzegana jako „męska sprawa”. Wśród około 2700 kandydatów było 101 kandydatów. Tylko jedna, Dame Carol Kidu ( Partia Sojuszu Melanezyjskiego ), została ponownie wybrana. Reprezentując okręg wyborczy w stolicy, Port Moresby i członek większości rządowej, była także jedyną kobietą posłanką w latach 2002-2007.

Wyniki były następujące:

Odszedł		Głosy	Odsetek	Siedzenia	Zmiana od 2002 r.
	Partia Sojuszu Narodowego			27	+8
	Popularna impreza akcji			7	+2
	Papua Nowa Gwinea Party			7	n / A
	Partia Zjednoczonych Zasobów			5	n / A
	Pangu Pati			5	-1
	Popularny ruch demokratyczny			5	-7
	Impreza Nowej Generacji			4	n / A
	Partia Postępu Ludowego			4	-4
	Partia Rozwoju Wsi			4	n / A
	Partia Kongresu Ludowego			4	+2
	Partia Narodowa Papui-Nowej Gwinei			3	n / A
	Ludowa Partia Pracy			3	-1
	Zjednoczona partia			2	-1
	Wiejska Partia Papui Nowej Gwinei			2	n / A
	Popularna impreza			2	n / A
	Melanezyjska Partia Liberalna			2	n / A
	Najpierw ludzie			1	n / A
	Melanezyjska Partia Sojuszu			1	-2
	Kandydaci bez tagu			21	+4

Bibliografia

1. „Papua Nowa Gwinea: wybory w 2007 r.” , Unia Międzyparlamentarna